Kaderim Sana Emanet

Mücadele Başladı

Bu bölüme başlamadan önce sizlere hayattan kısa bir notum var. Kız çocuğunu korumak için nasıl kısıtlamalar nasihatler veriliyorsa, erkek çocuk anneside, "Erkek çocuğu o istediğini yapar." söyleyip başından atarak sokaklarda büyütmek yerine vicdanlı terbiyeli insanlığa saygılı bir şekilde evladını yetiştirmek zorundadır.

 Babam sınavlarda başarılı olmama büyük bir engeldi. Sınav sonucuma öfkelenir, bağırırdı ve ardından devam ederdi sözlerine, "Ben senin yaşındayken ailem çöle çayıra yollardı çobanlık yaptırırdı okuyamazdık. Annem kazancımı elimden alırdı vs." Evet haksız demiyorum olabilir ama Babamın bunları yaşamasına sebep olan  babaannem yüzünden bizim baskı altında yaşamamıza  sebep olmuştu. Sizde biliyorsunuz ki başarıda en önemli faktör rahat, baskısız ve huzurlu bir ortamdır ama ben bunların aksini fazlasıyla yaşıyordum. Babamın her sözünde geçmişini açması ve kıyaslaması bana onu bu kadar vicdansız olmasına sebep olan babaannemi  hatırlatıyor. Babaannem babama ne yazık ki anne olamamış ama babam bunun farkında bile olmadan geçmişinin acısından dolayı  bize baskı yaparak acılarını  çıkarıyordu . İnana biliyor musunuz? Babaannem bize geldiğinde  bizden sakladığı evin bir yerlerine yerleştirdiği hocalardan aldığı muskalar vardı. Tabi bu babamın böyle olmasına sebep değildi. 

Artık büyüyordum. Günler geçtikçe bana hapis hayatı gibi gelmeye başladı. Annem beni de alıp evden gitmeyi  çok denedi ama ne yazıkki tehdit altındaydık. Kimi zaman ise annem benim yüzümden gidemedi çünkü babam ne kadar kötü bile olsa ben onun kanındandım görünüşü benim için yeterdi. Ben hayalimde ona iyilikle dolu bir kalp takmıştım ama yeter miydi? Hayır yetmedi sadece kendimi yıllarca kandırmışım...

Artık yetişkin oldum. Belli yaşa geldim. Görücü usulü evelenerek ondan kurtulmaya karar verdim. Evleneceğim insan kim kimlerden önemli değildi. Tek amacım kurtulmaktı ta ki babam anneme gözümün önünde el kaldırana kadar. Dayanamadım ve annemin önüne geçtim. Babamın  şimdiye kadar korkudan gözünün içine bakamamıştım. Cesaretlenerek gözünün içine bakarak karşısına dikildim. Şimdiye kadar hep korkarak hayat yaşamıştım ama herşey o an değişti. Annemi arkama aldım ve babamın gözünün içine  bakarak, "Hadi ? Bir kez daha o elini kaldır ama karşında şuan ne korkan kızın var nede çaresiz eşin! " dedikten sonra babam kırmızı belermis gözeleriyle fısıldıya fısıldaya arkasını döndü ve gitti.
Benim eğitim hayatım babam yüzünden mahvoldu nedeni ise annemi o zalim adama bırakıp gidemedim. Artık korku yoktu. Her şey o güne kadardı. Derhal evlilik kararımdan vazgeçtim. Artık korkularımla yüzleşme zamanı geldi. Annemi ben gidersem kim koruyacaktı ya? Artık bütün bunlara dur deme vakti gelmişti. Benim bu yaşadıklarım size yabancı gelmeyecektir.  Şuan bu durumda olan milyonlarca kadınlar gençler ve çocuklar var... Ayrıca hepimiz bu hayatta aynı dertleri yaşayacağız diye bir şey yok. Dertlerin çeşitleri önemli değil, önemli olan hayattaki zorluklara karşı mücadelelerimizdir.

O günden sonra eğitim hayatımı devam ettirdim.  Sırf babam annemi ve beni huzursuz edip söylenmesin diye eğitim masraflarımı bir yandan çalışarak karşılıyordum. İş yerinde zaman buldukça ders çalışıyordum. Zaman zaman yoklamaya yetişemiyordum ama hocalarım durumumu anladığı için görmezden geliyordu. Bu zorluklar  beni öyle bir başarıya itti ki üniversiteyi bölüm birincisi olarak bitirdim.  Bu üniversite yetmedi okudukça okudum gün geçtikçe eğitime ilgim daha çok arttı. Evet artık korkularımla olan savaşa hazırdım.  Bundan sonra ayağımıza batan dikenleri hayatımızdan tek tek atmaya hazırdım. Asıl bu kitap şimdi başlıyor. Şimdiye kadarki bölümlerde sizi biraz sıkmış olabilirim. Ben hayatımdaki zorlukla mücadele ederken sizlerde korkularınızı yenmeyi düşünün. Bu  kitap sadece benim hayatım değil, hepimizin hayatından birer alıntı unutmayın!