"မလာတာၾကာေတာ့ အိမ္ကဖုန္ေတြ႐ွိမယ္ထင္တယ္"
"အင္း ၾကာဆို၊ ကိုယ္ျမန္မာမလာခင္က တစ္ေခါက္လာခ့ဲေသးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ခဏ႐ွင္းရံုရယ္ပါ၊ ကိုယ္တို႔ကပိတ္စအျဖဴ ေတြအုပ္ထားတယ္ေလ"
"ဪ"
ကားေပၚမွ အားလံုးဆင္းလာခ့ဲသည္။ ေျမျပင္ေပၚေျခခ်မိလိုက္တာနဲ႔ တက္ႂကြလန္းဆန္းျခင္းေတြက ခႏၶာကိုယ္ရဲ႕ေသြးေၾကာမ်ားထဲသို႔ စီးဆင္းသြားသလိုေတာင္ထင္ရသည္။ songက အိမ္တံခါးဖြင့္ေနတုန္း ကားေပၚကအထုတ္ေတြကို သံုးေယာက္သားသယ္ရျပန္သည္။
"ဝင္လို႔ရၿပီ"
ရထာ့လက္ထဲကအထုတ္တစ္ထုတ္ကို လက္လြဲယူၿပီး အိမ္ထဲကိုဝင္လာခ့ဲသည္။ ဖုန္နံံ့ေလးအနမ္းငယ္ရတာကလြဲလ်င္ေတာ့ က်န္တာအဆိုးအဝါးမ႐ွိပါ။
"အခန္းထဲပဲ႐ွင္းစို႔ ကိုယ္တို႔ကေလွ်ာက္လည္မွာဆိုေတာ့ အခန္းအျပင္ အျခားေနရာကေတာ့ မလိုဘူးရယ္"
"ထမင္းစားဖို႔ေရာ"
"ဝယ္စားမယ္ေလ"
"ေအးပါကြာ"
"ဒါဆို deanနဲ႔ေနေစာေကာင္းေကာင္းအနားယူ"
"ေအး မင္းတို႔ေကာပဲ"
ေအာက္ထပ္မွာပဲ အခန္းႏွစ္ခန္း႐ွိတာမလို႔ အေပၚထပ္မွာ မေနပါ။ အခန္းထဲကို ဝင္ခ့ဲၿပီးေနာက္ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းေတြကို အုပ္ထားတဲ့ပိတ္စအျဖဴ ေတြကို songနဲ႔အတူဖယ္ရသည္။ ထိုပိတ္စေတြကို songက ေခါက္ေနသည့္အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကေတာ့ ဖုန္စုတ္စက္နဲ႔ဖုန္႐ွင္းေနရသည္။
"ေရေႏြးေလးခ်ိဳးၿပီးရင္ အိပ္လို႔ေကာင္းမွာ"
အိပ္ေရးမက္သည့္ရထာ့စကားေၾကာင့္ ပိတ္စေခါက္ေနရင္းမွ song ျပံဳးမိသည္။ ေခါက္ၿပီးၿပီးခ်င္း ရထာ့ဆီသြားကာ ေနာက္ကေနသိမ္းၾကံဳးဖက္လိုက္သည္။
"အလုပ္လုပ္ေနတယ္ေလ"
"ကူလုပ္ေပးမယ္"
YOU ARE READING
ေရေျမျခား၍ ခ်စ္မိေသာ္လည္း...(ရေမြေခြား၍ ချစ်မိသော်လည်း...)(Completed)
Romanceလူမ်ိဳးေရးခြဲျခားတတ္သည့္ မင္းရထာဆိုတ့ဲေကာင္ေလးႏွင့္ အဂၤလန္သား song တို႔..ေတြ႔ဆံုခ်စ္ႀကိဳက္မိေသာအခါ
ဇာတ္သိမ္းပိုင္း
Start from the beginning
