"Ne işin var bu saatte sokakta" dedi. Şaşırmadım bu tepkisine ne zaman geç saatte dışarı da olsam aynı sözleri duyuyordum ama kendisini hiç bu saatte evde olmazdı.
"Hava alıyorum Ali abi evde çok bunaldım" dedim tabi ki yalan söylemiştim tamamen on...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yanı başımdaydı. Eli elime sarılmış bir şekilde, gelmişti benim için bir kaç saniye onu izlemek için fırsat verdim kendime...
Çok özlemiştim! Şuan öyle ihtiyacım vardı ki ona sarılmaya, kollarında hıçkıra hıçkıra ağlamaya...
Elimi oynattın yavaşça kaslarım bir bir sızlıyordu hareket ederken oldukça zorlanmıştım. Ufak bir hareketimle anında bir şahinin ki kadar keskin olan bakışları bana odaklandı. Kalbim tekledi.
"Güzelim!" dedi elimin üzerinde bulanan elini hareket ettirip avcunun arasına aldı. Yerinden ayaklanıp bana doğru eğildi. Maske mi aşağıya çekip yüzümü tamamen açığa çıkardı. Alnıma derin bir öpücük bırakıp, kokumu içine çektiğini hissettim. Gözlerim bunu bekliyormuş gibi anında yaş doldu.
Hıçkırdım...
Geri çekilmedi alnını alnıma yaslayıp burnunun ucunu benimkine sürttü. Yaşlı gözlerimle gözlerine tutundum. Sol elini yanı başıma yaslayıp sağ eliyle de yanağımı okşadı.
"Aklım çıktı Asya, ben hayatım da bu kadar çaresiz kaldığım zaman bilmiyorum. Yok..." burnunu daha sert sürttü. Göz yaşlarım durmuş pür dikkat onu dinliyordum.
"Daha kavuşamadan kaybettim sandım kızım, nasıl kalktım buraya geldim bilmiyorum." sesi çok çaresiz çıkıyordu. Neydi bu? Aklımdan geçen şey ise Allah'ım şuracıkta ölebilirdim!
"Ben..." dedi sustu bir kaç saniye soluklandı ya da kafasını diyeceklerini toparlamaya çalıştı. "Ben kimseyi kaybetmekten korkmadım bu yaşıma kadar... Sana kadar." gözlerini kapadı.
"Ben sen olmuşum." soluklarım hızlandı birden düne göre nefes almam daha iyiydi ama gene de zorluk çekiyordum. Yavaşca dudağıma dokundurdu dudaklarını, öpmedi sadece değdirdi.
"Eğer bu hissettiklerim sevmekse, seni seviyorum." seviyorum demişti! Şuracıkta rabbim canımı alsaydı sesim dahi çıkmazdı ben bunun için senelerdir beklemiştim.
Tıkanan nefesimle birlikte bağlı olduğum cihaz yüksek sesler çıkarmaya başladı. Alnımı öpüp geri çekildi maskeyi geri yüzüme taktı.
Hızlanan soluklarım maske yok diye değildi bana söylediği şeyler yüzündendi zavallı kalbime fazla gelmişti birden bunları duymak. Elimi maskeye uzattım çıkartmak için yeterince almıştım hava desteği mi...
Uzanan elimi havadayken yakaladı Ali, "Şimdi değil güzelim sonra konuşucaz zorlama kendini." gözümün kenarından kayan yaşı yakalayıp sildi. O esnada odaya giren hemşireyle birlikte geri çekilmek durumunda kaldı.
Hemşireye dikkat kesildim bana değilde gözleri bende olan Ali'ye odaklıydı. Öksürür gibi bir ses çıkarttım. Bana döndü bu sefer serumun ayarıyla oynayıp cihaz üzerinde bir kaç birşeyle oynadı.
