"လာၿပီ..လာျပ္ီ ကေလးေရ..."

ေနမင္းဧကရာဇ္မ်က္နွာသစ္ေနတုန္း..သူရဖုန္းျမင့္ရဲ႕ေခၚသံၾကားတာမို႔..သူရဖုန္းျမင့္ကိုပါ မ်က္နွာသစ္ေပးဖ္ုိ႔..ေရပါတခါတည္း ယူလာလိုက္ၿပီး..အျမန္ထြက္လာလိုက္တယ္..။

"ဘာလုပ္ေနတာလာလဲ?..."

"ကေလးကိုမ်က္နွာသစ္ေပးဖို႔ ေရယူေနတာပါ...
အဲ့တာေၾကာင့္နည္းနည္းၾကာေနတာ..."

"ဟင္း....အ!...ကြၽတ္ ကြၽတ္..."

ရုတ္တရက္ ထထိုင္လိုက္တာမို႔..တကုိယ္လံုးကိုက္ခဲေနတာေၾကာင့္ ေအာက္ကိုျပန္လဲက်သြားတယ္..။

"ကေလးရယ္...ေျဖးေျဖး ထမွေပါ့..."

"အရင္ကလည္း အရက္ေသာက္ဖူးတာပဲ...
ဒီလို တကိုယ္လံုးမကိုက္ခဲဖူးပါဘူး...
ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲမသိဘူး..က်စ္..."

ဟင္...အခုခ်ိန္ထိ ဒီကေလးညကျဖစ္ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းကို သတိမရေသးတာလား...

"ဟို...ဟိုေလ...ကေလး ညတုန္းကေလ...
ညတုန္းက...ဦးနဲ႔ကေလးနဲ႔...အတူေန..ေန..."

"ဘာ!!...ဦး!...
အီး...ဟင့္ဟင့္...ဦး ဘာလို႔ဒီေလာက္ရက္စက္ရတာလဲ?...အီး..ဟင့္..႐ႊတ္..."

"ကေလး မငိုရဘူးေလ...
ဦးေတာင္းပန္ပါတယ္...မငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္...
ေခါင္းေတြကိုက္ေနဦးမယ္..."

"အဟင့္...ဦး အရမ္းရက္စက္တာပဲ...
သူမခံရတိုင္း သူမ်ားကို လုပ္ရက္တယ္..႐ႊတ္.."

"ဦးေနာက္တစ္ခါခါ ဒီလိုမလုပ္ေတာ့ပါဘူးေနာ္..
ဦး ေတာင္းပန္ပါတယ္...တိတ္္ေတာ့ေနာ္..."

"႐ႊတ္ ႐ႊတ္..."

ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲေတာင္မသိေတာ့ဘူး..
ကြၽန္ေတာ့္အျပစ္ေတြပဲမို႔...

"သားေရ...ေနမင္း...
ကိုေဇာ္ေရာက္လာၿပီ..."

"ဟုတ္...ဟုတ္...ေမေမ...
ကေလးမငိုနဲ႔ေတာ့ေနာ္...
ဆရာဝန္ေခၚထားတယ္...."

"႐ႊတ္..."

ကေလးကိုေျပာၿပီးတာနဲ႔..ေမေမတို႔ကို တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တယ္..။

"ေဟ...သားငယ္ေလးက ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ?.." ဆိုၿပီး ေမေမကေျပာ ကုတင္နားကိုအရင္သြားတယ္..။

ဦးရဲ႕သည္းငယ္ေလး (Completed)Where stories live. Discover now