UNUTAMADIĞIM

Hislerle Bekleyişler

**********

Nasıl hissettiğimi tarif etmek bile öylesine farklı ki . Olmayan büyüklerim gibi. Beni en başından beri seven ebeveyn gibi . Öylesine eksik kalır ki cümlelerim yüzümden kocaman gülümsemeyle ayrılışım anlatıyor bana hissettiklerimi her ne kadar kelimelere geçiremesem de bazı şeyleri.

Son kez el sallıyorum beni kapıya kadar geçiren ev sahiperine . Kocaman gülümsemeyi de eksik etmiyorum. Ben arabayı çalıştırınca onlar da yavaşça eve giriyorlar sonra o an aklıma sanki beni takip eden biri varmış gibi hissettiğim o an geliyor. Yol boyu bakıyorum yine de arkaya ama sanki araç yok olmuş gibi . Belki de bana öyle gelmişti tabi . Ki öyle olmasını da aslında öylesine umuyorum ki . Dağ evine varır varmaz pijamalarımı giyip kendimi güzel bir uykunun kollarına bırakıyorum.

*****

Kalktığımda saatin farkına varır varmaz mutfağa iniyorum . Öğlen olmak üzere neredeyse. Mutfağa inip kahve için suyu koyup makineyi çalıştırıyorum. Güneş ışıkları eve gireli çok olmuş. Havalar artık kışı bırakmak istercesine ışıldıyor . Her ne kadar soğuk hala dursa da dışarda ki güneş içimi ısıtıyor. Kahvemi alıp laptopun başına oturuyorum. Yeşim'le yapılması gerekenleri , bugün kü davet hakkındaki bilgileri konuşuyorum. Uzun zaman sonra böyle bir davete hazırlanmak beni daha da gergin biri yapıyor . Onca sene sonrasında her şeyi , herkes biliyorken hem de .Yine de bununla yüzleşmek beni korkutsa bile daha özgüvenli hissediyorum kendimi , ne yaşadığımdan kim olduğumdan korkmadığım için.

Birkaç son kalan mail işlerini hallediyorum. Konuşmalarımın tarihlerini belirlemeye çalışıyoruz. Ara vermeden dönmeliyim girdiğim bu yola. Yoksa tüm bu her şey boşa gidecekmiş gibi hissettiriyor. Başkaları için çabalamazsam , herkesin önünde kendimi anlattığım o anlar tüm gerçekliğini yitirecek gibi sanki . Yeni işim için de hızlanmak istiyorum . Son birkaç ilana daha göz gezdirip adresleri eksi ve artıları not alıyorum .Kaybedecek vaktim yok , yapmak istediğim her şeyi bir an önce yapmaya başlamak istiyorum.

Masanın başına oturduğumda saatlerce proje başında çalıştığım saatleri , şirkette geçirdiğim zamanları , çalışanlarla bir proje üstünde tartışmayı özlemiyor değilim ama yine de tamamen o ortamda o stresle yaşamak istemediğimi daha da sevdiğim bir işe sahip olduğumu ve onu ilerletmek istediğimi biliyorum . En doğrusu da bu geliyor . Daha fazla zaman geçsin istemiyorum . Daha fazla oyalanmak boş boş takılmak istemiyorum. Hayatımdan seneleri kaybettikten sonra bu benim için en kötü şey olur . Kendime güzel bir kahvaltı hazırlayıp kahvaltımı yapıyorum sakince . Duşa girip suyun altında gevşemek çok iyi geliyor hazırlanıp giyiniyorum. Evi kontrol ettikten sonra çıkıyorum. Sanki her gün bir birinin tekrarı gibi geliyor o anlarda ,hemen hemen aynı şeyleri yapıyorum, dünya öylesine ilerliyor bir anda.

Yazar'ın ağzından

Kaç gündür durağı olan hastanenin kapısında buluyor Arya yine kendini.Neden her gün buraya uğramaya başladın diye sormak istiyor kendine. Aslında öylesine belli ki cevabı yine de yüksek sesle söyleyemeyeceğini biliyor .Bu sefer Deniz'e uğramadan direk uğrak olduğu odanın önüne geçiyor.Burası bir mıknatıs gibi çekiyor kendini.

Sanki ne zaman gelmese o zaman içinde bir şeyler eksik kalacak gibi. Genç kadın bu sefer beyaz çarşaflı yatakta yatıyor gözleri açık , acı çektiği, kafasında bir sürü şey döndüğü, öyle belli ki. Odanın önünde kimsenin olmaması fırsatını güzelce değerlendiriyor Arya . İzleyebildiği kadar izliyor dikkat çekmeden . Hemşire odaya yanında bir adamla yaklaşırken koridordan hızla yürüyüp merdivenlere yöneliyor . İçinden şöyle diyor aslında en azından yanında olan birileri var yalnız değil. Kendisiyle kıyaslıyor hemen sonra daha fazla düşünmek eskiye dönüp durmak istemiyor .Arabasına binip basıyor gaza .