"İyi maden öyle diyorsun...Sana bir konum atacağım hemen buraya gelmen gerekli.",
"Neden?",
"Önemli.",
"Aras ben çok yorgunum. Gelmesem?",
"İnci. Benim için çok önemli diyorum. Beni yalnız mı bırakacaksın?",
"Tamam.",
"Konumu atıyorum, hadi görüşürüz. Seni seviyorum!",
Benim bir şey söylememi beklemeden telefonu kapattı. Sabah erken çıktığım için Aras'ın nereye gittiğini bilmiyordum. Ayrıca cumartesi cumartesi nereye gitmiş olabilirdi ki?
Telefonum tekrar titrediğinde Aras'ın attığı konum gelmişti. Konumu açıp baktığımda buranın şile taraflarında bir yer olduğunu anladım. Bu adamın orada ne işi vardı Allah aşkına?
Aras'a söylemeliydim. Tepkisi her ne olacaksa olsun bu bebeğinde yaşamaya hakkı vardı. Tamam planlanmış bir şey değildi. Tamam çok yanlış bir zamanda erkenden gelmişti. Ama gelmişti...
Bir cana kıyacak kadar iğrenç biri olmamalıydım. Bu küçük bezelye beni seçmişti, her şeye rağmen direnmiş, büyümeye çalışıyordu. Ben onun yaşama hakkını alamazdım. Her ne olursa olsun bunun üstesinden gelebilirdik.
Aras beni aldırmaya zorlarsa ne olacaktı? O zaman ne yapacaktım?
Yutkundum, Aras bu bebeği istemeye bilirdi ama ben artık istiyordum. Gerekirse boşanırdık. Ama asla bu bebeği aldırmayacaktım. O bir mucize gibiydi. Onca önlemlere karşı yine oluvermişti. Demek ki yaşamak istiyordu. O hakkı elinden almayacaktım.
Tamam annelik ne bilmiyor olabilirdim ama öğrenirdim. Bol bol kitap okur kurslara giderdim. Yapabilirdim. Ben bu içimdeki bezelyeyi büyütebilirdim.
Derin bir nefes verip arabayı çalıştırdım. Sanırım artık Aras'la konuşma zamanım gelmişti. Ne olacaksa birlikte karar vermeliydik ve ben bunun üstesinden tek başıma gelmeye hazırdım.
• • •
Aras'ın attığı konuma tekrar baktım. Gösterdiği yerde sadece bir ev vardı. Evin demir kapsını aralayıp içeriye girdim.
"Merhaba! Aras?",
Ses duymayınca yürümeye devam ettim. Ben yürüdükçe deniz manzarası gözlerimin önüne geliyordu. Ufak bir melodi duymaya başladığımda gülümsedim. Ne yani romantik bir ortam için mi onca yol gelmemi istemişti? Bu adam çok çılgındı.
Yürümeye devam edip evin kapısının önüne geldim. Kapıyı tıklattığımda açan olmamıştı. Ben de daha fazla bekleyememiş arkadan dolaşmaya karar vermiştim.
Yavaşça arka bahçeye doğru yürüdüğümde gözlerimin önüne gelenlerle şaşkına döndüm.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
