Kuma

Bölüm:23

Kalktığımda Emre yanımda yoktu telefonu alıp saate baktım saat 11 olmuştu önce kalkıp elimi yüzümü yıkadım geri odaya geçim Emre'yi aradım iki kez çaldıktan sonra açtı
"Alo hayatım"
"Efendim canım"
"Napıyosun "
"Oturuyorum birazdan toplantım var ona gidicem "
"Erken mi çıktın bugün"
"Yoo aynı saatımde çıktım uyandırmak istemedim...." Emre hadi gel "
"O ki kız kim Emre "
"Asistan benim şimdi kapatmam lazım seni seviyorum görüşürüz" ve telefon kapandı kimdi o asistanı buna Emre diye mi sesleniyorum bu ne labalilik nerden geliyo bu cesaret o gelincede suratıma kapattı pislik bu düşüncelerimi bozan aç karnımın gurultusuydu sinirden daha çok acıkmıştım üstümü değiştirip aşağı indim bi tek Ayda ve Esra vardı yanlarına geçtim bende
"Ev ahalisi nerde kızlar "
"Bi akraba vefat etmiş ona gittiler yengem daha akşama kadar gelmezler "
"Allah rahmet eylesin"
"Amin"
"Şey kızlar ben biraz açım doğrusu çok açım bi şeyler yesek" ikiside gülmeye başladı
"Ne gülüyosunuz be"
"Hiç yenge gel mutfağa geçelim bi şeyler atıştıralım bende acıktım" dedi ayda hep birlikte mutfağa geçtik kahvaltılıkları falan çıkardık Esra yumurta yaptı oturduk yedik
"Hadi bi de kahve yapında terasa çıkalım oturalım"
"Olurr hemen yapıyorum" dedi esra kahveleri yaptı ve terasa çıktık kahvelerimizi yudumladık
"Kızlar siz hiç şirkete gittiniz mi"
"Evet gittik "
"Tanıyosunuz yani ordakileri"
"Yani sayılır "
"Noldu ki "
"Emre'nin asistanı kim " sabahtan beri aklımdan çıkmıyordu
"Selma diye biri dimi abla"
"Evet çıkmadıysa hala o"
"Nasıl biri biraz bahsetsenize "
"Hayırdır yenge bi şey mi oldu böyle soru soruyosun"
"Siz anlatın bende anlatıcam"
"Bence kız çok iyi bi kız hatta abim bu kızı ölümden kurtardı bu kızı ailesi idam edicekti abim engel oldu sabip çıktı işe aldı yani abimide abisi gibi görür herhalde ama genel olarak iyi bi kız" kıskançlık damarım patlıyodu resmen yerimde duramıyodum
"Eee sen anlat bakalım"
"Aslında bi şey yok ya ben sabah abinizi aradım biraz konuştuk sonra arkasından bi kız sesi geldi " Emre hadi gel " diye bende kim o dedim asistanım dedi görüşürüz dedi kapatto bende biraz kıslandım galiba ama neden Emre diyo Emre bey veya patronum falan demesi lazım ne biliyim yani çok sinirlerim bozuldu neyse "
"Yani kıskanmakta haklısın ama aralarında yaş farkı yok aynı yaştalar o yüzden öyle konuşmuş olabilir "
"Aynen bencede "
"İnşallah öyledir "
"Kötü kötü şeyler düşünme yenge "
"Elimde değil"
"Sende haklısın"  biraz daha oturduk sohbet muhabbet ettik sonra geri aşağı indik yemekleri yapmak için fatma hanım geldi her gün yemek ve evi temizlemek için gelirdi bi tek hafta sonları izinliydi bizde fatma hanıma yardım ettik yemekleri yapıp gitti yavaş yavaş sofrayı kurduk Emrede geldi sofraya oturduk güzelce yemeğimi yedim Ama Emre'nin suratına bile bakmadım yemekler bitince sofrayı kaldırdık gerçi ben fazla bi şey yapmıyodum  Emreye mesaj attım yukarı gel diye ben odaya çıktım hesap vakti gelmişti bence o da peşinden geldi odaya girdi kapıyı kapattı yanıma geldi
"Efendim aşkım"
"Telefonda ki kız kimdi"
"Ohoo sen hala orda mısın? "
"Evet Emre ordayım bi açıklama bile yapmadan suratıma kapattın çünkü "
"Hayatım söyledim ya asistan diye"
"Ya asistanın seninle Emre diye mi konuşuyo ne bu labalilik"  sesim biraz yüksek çıkmıştı Emrede sinirlendi
"Zümra ses tonuna dikkat et sen ne demeye çalışıyosun açık açık söylesene "
"Bi şey demeye çalışmıyorum Emre sadece bi açıklama bekliyorum bu kız seninle nasıl böyle konuşabiliyo neden orası otoriter bi yer değil mi nasıl bunun cevabını istiyorum sadece " konuştukça kasıklarıma ağrılar giriyodu ama belli etmiyodum
"Ben şirkete başladım başlıyalı o kız benim asistanım ve ister istemez aramızda bi samimiyet oluyo o zamanda öyle çıkmış ağzından" yatağa oturdum çünkü ağrılar daha çok giriyodu be sinirden elim Ayağım titriyodu
"Güzel çok güzel "
"Zümra sen bana güvenmiyo musun?"
"Güvenmiyorum Emre bizim herkez gibi normal bi ilişkimiz olmadı ayrıca ben babamdan kazık yemiş biriyim sana nasıl güvenebilirim daha zaman lazım onun için " zor konuşuyordum o kadar acıyordu ki kasıklarım kafamı yukarı kaldırdım biraz öyle durdum geri Emreye döndün yüzünde çözemediğim bi gülümseme vardı bu sözleri beklemiyordu benden biliyorum ama gerçek hislerim bunlar ben kimseye gvenemem kendime bile
"Bizim çocuğumuz olucak ve sen bana güvenmiyosun bravo gerçekten seni kendinle baş başa bırakıyorum" konuşmaya dermanım yoktu dur diyicektim ama diyemedim kapıyo sertçe çekip gitti bakışlarımı bacaklarıma çevirdim hem suyum gelmiş hemde kanamam olmuştu hemen yerimden kalktım kapıyı açıp çıktım
"Emree" diye bağardım ama cevap vermedi yürürken sanki halı ayağımın altından kaydı yere düştüm
"Emreee ahhhh" daha fazla bağardım gitmişti herhalde burda seni bekliycek hali yoktu
"Kızlaaaarrrr Esraaaa Aydaaa" kızlar koştur koştur geldi beni görünce onlarda şok oldu Ayda merdivenlere inip Emreye bağardı
"Abbiiiiiii koşşş yengem doğuruyo koşşşşş" Esra'da benimle ilgilenmeye çalışıyodu "yenge tamam sakin ol derin derin nefes al "
"Olmuyoo ahhhh çok acıyooo" yerde kıvranıyordum
"Tamam hastaneye gidicez Aydaa ambulansı ara çabuk vak kanaması varrr"
"Ne kanama normal değil mi olması gerekmiyo mu aaaahhhh"
"Yani neyse sen bunları düşünme sakin ol bak ambulans yolda bebeklerin çantadı nerde hazırlamıştın"
"Komidinin üstünde ahhh Emre nerde hemen nereye gittiini ahhhhh" Esra çantayı almaya gitti Ayda yanıma geldi
"Abim çıkmış yenge aradım geliyo ambulansta yolda gelicekler korkma Allahım sen yardım et bize " Esrada geldi
"Ayda aşağına bekle ambulans gelince hemen aç yukarı gelsinler "
"Tamam abla"
"Ahhh çok acıyo Esraaa çokk " Esra baacak arama geçti eteğimi kaldırdı
"Yenge bi şey var orda " kilotu çıkardım
"Yenge bebeğin kafası gözüküyo doğum başlamış" bu nasıl bi acıydı
"Ahhhh çok acıyooo".........