Is There a Lifetime? (Oliveros Series #1)

[11]

Sabi ko sa kanila h'wag naming ibenta dahil marunong naman ako magmaneho nito at saka may driver's license na rin naman ako. Inasikaso ito ni Papa noong matutuhan ko kung paano magmaneho.

Hindi ko lang talaga nagagamit 'tong sasakyan na ito dahil nga ginagamit niya kapag papunta siyang trabaho. Nahihiram ko lang talaga kapag wala.

Inabot ata ako ng isang oras bago makarating ng mall. Sobrang traffic kasi kanina.

I parked my car on the basement of this mall. I went out of it and locked it so no one can get inside. I have some important things inside. Baka ma-carnap pa, but I hope not.

I looked around and saw an elevator near where I was standing. I started walking towards there. I entered it and tapped the ground floor button. Seconds passed and the elevator opened.

I went out and quietly wandered around. I can't help but to look at the people happily roaming around.

On my right side, is a man with a woman. I think they're on their mid 30s. Oh, wait, there's also a cute little kid, he's around 4 to 5 years old. The man is carrying him.

My lips curved into a smile while watching them. They're indeed a happy family.

I wish I could have it too in the future. Said by the voice at the back of my mind.
I immediately shook my head. I don't think I'll have kids though.

I just turned my gaze at my left side, and there, I saw a couple holding each other's hand while eating the ice cream they bought at the nearest ice cream stall.

Before I could think about other things, I started walking again and I ended up window shopping.

Napatigil ako bigla sa paglalakad nang maalala ko kung bakit nga ba ako nandito. Iniwasan ko na lang tumingin sa mga stores na nadadaanan ko dahil baka maakit ako ng mga products nila sa loob at mapabili pa nang wala sa oras.

Nasa NBS na ako ngayon at tumitingin ng mga materials na kailangan ko. May nakita rin akong mga notebooks na may nakalagay na mga iba't-ibang quotes. Kumuha ako ng isa at binasa ito.

'Do not think about what other people think about you. You know yourself more than anyone else.'

Tumaas ang sulok ng labi ko pagkatapos mabasa iyon.

Tama naman, h'wag nating isipin kung ano ang pananaw sa atin ng mga tao sa paligid natin. Hindi ka naman nila kilala, ikaw lang ang bukod tanging nakakakilala sa totoong pagkatao mo at wala naman silang karapatang husgahan ka dahil hindi naman sila ikaw. Pero... Hindi pa rin naman natin maiiwasang isipin dahil tatatak na ito sa puso't-isipan natin. H'wag lang tayong magpapadala sa kanila.

Nagbasa pa ako ng ibang quotes at napagpasiyahang bumili ng isa. Hindi ko naman siya gagamitin para sa mga subjects namin. Siguro susulatan ko lang siya kapag gusto kong maglabas ng mga nararamdaman ko.

Pumunta na ako sa counter upang bayaran lahat ng mga pinamili ko. Nagpasalamat ako sa cashier bago kuhain ang supot ng mga pinamili ko.

Nagsimula na akong maglakad ngunit nakayuko ako habang tinitingnan isa-isa kung nalagay ba lahat ng pinamili ko. Gusto ko lang idouble-check.

Naramdaman kong tumama ako sa isang tao. Nabitawan ko tuloy ang dala-dala ko. Yumuko ako upang pulutin ito ngunit natigilan ako nang makaamoy ng pamilyar na amoy.

Dahan-dahan akong nag-angat ng tingin at naramdaman ko na lang ang pamimilog ng mga mata ko.

Unti-unti akong tumayo habang bitbit ang supot nang hindi inaalis ang tingin sa kaniya.

Nakatingin din siya sa akin ngunit...

Iba na.

Hindi na katulad dati na may sigla. Ngayon kasi ang lamig-lamig na at wala pang buhay.