"Dünya sanki boşuna dönüyormuş gibi hissediyorum seni göremediğim her gün,her şey aynı,sıradan,rutin ve boğucu,nefeslerime nefes katan o oğlanı göremiyorum çünkü.Uzun zaman oldu farkındayım ama sensizlikte kafayı yediğim her gün zaman kavramının da bir önemi kalmadı benim için.
Ah elmacık kemikleri için bütün ömrümü verebileceğim güzel oğlan Louis...
Neredeyse her gün gittiğim o kafe oraya senin gelmenle gözüme başka gelmeye başladı,sanki her gün kafeye değil de cennete giriş yapıyordum,göremediğim bir huzura sarılıyordum sanki,öyle bir histi ki çok şiddetli bir yağmur varmışta ama ben de çelikten bir şemsiye varmış gibi hissediyordum.
Seni gördüğüm her an hislerim kabarıyordu.
Neredesin,ne yapıyorsun,bunları bilememek deli ediyor beni,hayalimdeki dalgalar kıyıya senin adınla çarparken ben o dalgalara ihanet eder gibi sana ait olmayan bir bedene sarılıyorum,her zaman dokunmak isteyipte sadece uzaktan bakabildiğim o pürüzsüz ten...
Dünyalara bedel olan o gülümsemeni hiç unutmuyorum,kafeden çıkmadan önce sana gülümsemek geldiğinde içimden beni dünyanın en mutlu insanı ederek o gülümsemeyi bahşetmiştin bana.
Beni o gün dünyanın en mutlu insanı yaptığın için teşekkürler güzel Louis."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
