Ik had pijn, overal pijn. Vanaf mijn hoofd tot aan mijn tenen. Maar het meeste pijn had ik in mijn hart. Het voelde alsof mijn hart was stukgeslagen, er een rugby team over heen was gerent en er daarna een bulldozer over heen gereden was. Mijn vader was dood, en ik had niet eens afscheid van hem kunnen nemen. Toen hij hoorde dat ik in coma lag raakte hij zo in paniek dat hij de brug afreed en verdronk. Het was dus mijn schuld, alles.
Er werd op de deur geklopt, als vanzelf zeg ik "BINNEN!" Het was Lindsey. Onee, niet nu dacht ik. "Hoi" zei ze verlegen. "Hoi" "hoe gaat het?" "Wel oke" "ik wilde even sorry zeggen" "oke" antwoord ik. "Ik heb het gevoel dat het mijn schuld is" "is niet zo" zeg ik, ook al ben ik nog steeds wel boos. "Denk je dat we ooit weer vriendinnen kunnen worden?" "weet niet" antwoord ik. "O..." "wil je me even alleen laten?" vraag ik. "Oke..." "bedankt" "maar je moet wel weten dat ik er altijd voor je zal zijn, altijd" "das fijn.."
STAI LEGGENDO
Gesloten 2. "Een nieuwe wereld"
Narrativa generaleIk doe mijn ogen open, vier mannen in labjassen kijken me onderzoekend aan. "Ze is bij" zegt er een. "Echt?!" Hoor ik een stem zeggen, ik herken de stem. Jeroen buigt zijn hoofd over me heen. Ik kom met een ruk omhoog, en pak hem bij zijn strot. "Ji...
