"Voel je je nog twaalf?" Was de eerste vraag van de interviewer. Ik zat in een grote stoel, in een soort huiskamertje in het ziekenhuis. Rita -zo heette de zuster wist ik nu- had mooie kleren meegebracht, en had mijn haar gedaan voor het interview. Er waren 5 mensen, een cameraman, een geluidstechnicus, een visagist en twee reporters. Ze waren van de NOS, en het jeugd journaal. "Ik weet het niet" zei ik. "Als ik in de spiegel kijk zie ik iemand van bijna achttien, maar ik voel me nog gewoon twaalf" "En vind je het raar dat je nu bekend bent?" "Best wel!" ik moest lachen. "Voor mij voelt het alsof ik ging slapen, wakker werd, en het toen 5 jaar later was en ik bekend was" "Oke dit was Frederik vanaf het ziekenhuis bij Maia"
"Het interview was best wel leuk! Maar het was wel erg vermoeiend" zeg ik even later tegen mijn moeder. "Dat snap ik best. Dat je wakker bent betekend niet meteen dat je beter bent" antwoord ze. "Ga maar lekker slapen" En dat deed ik, slapen, heel veel slapen.
VOUS LISEZ
Gesloten 2. "Een nieuwe wereld"
Fiction généraleIk doe mijn ogen open, vier mannen in labjassen kijken me onderzoekend aan. "Ze is bij" zegt er een. "Echt?!" Hoor ik een stem zeggen, ik herken de stem. Jeroen buigt zijn hoofd over me heen. Ik kom met een ruk omhoog, en pak hem bij zijn strot. "Ji...
