Ik zag een heel fel licht, het werd steeds sterker en sterker. Ik kneep mijn ogen dicht, en zag een heldere blauwe lucht verschijnen. Ik kreeg het benauwd, ik wilde frisse lucht! Ik hapte naar adem en probeerde naar boven te komen. Ik wilde naar de lucht, NU! Ik werd vastgepakt, duizenden mensen trokken me naar beneden. "LAAT ME LOS!" schreeuwde ik. Ik trok mezelf weer naar boven, maar de mensen waren sterker. "Maia" "Maia" zeiden ze. De stemmen waren rustig en kalm, maar ik gaf me nog niet over. Ik moest naar boven! Ik werd weer naar beneden getrokken, "5 jaar Maia" zei er een. "Iedereen is je al lang vergeten" "NIET!" schreeuwde ik. Maar had ik gelijk? Was iedereen me nog niet vergeten?
Ik zat opeens rechtop in mijn bed, "Het was maar een droom" zeg ik tegen mezelf. "Niemand is me vergeten, alles is vast nog hetzelfde" Mijn moeder en Jeroen in ieder geval wel. Ik wist nog wie ik was en..... Wacht! Wist ik nog wie ik was? Ik was nu 5 jaar ouder, en zag er vast anders uit. Ik keek de kamer rond naar een spiegel. Ah, daar was er een! Ik hees mezelf omhoog en liep er naartoe. Toen keek ik omhoog en zag iemand staan, wie was deze persoon?
YOU ARE READING
Gesloten 2. "Een nieuwe wereld"
General FictionIk doe mijn ogen open, vier mannen in labjassen kijken me onderzoekend aan. "Ze is bij" zegt er een. "Echt?!" Hoor ik een stem zeggen, ik herken de stem. Jeroen buigt zijn hoofd over me heen. Ik kom met een ruk omhoog, en pak hem bij zijn strot. "Ji...
