ក្រាក
ទ្វារបន្ទប់បើកឡើងហៅការភ្ញាក់ផ្អើលដល់នាងក្រមុំរាងស្តើងទាំងពីរ ដែលក្នុងចំណោមមួយកំពុងញ័រទទ្រើកពេលដែលបានឃើញរូបរាងកំណាចមករកនាងជាថ្មី មកលើកនេះមិនដឹងមានអ្វីយកមកធ្វើបាបនាងទៀតទេ មានតែបន់ស្រន់ក្នុងចិត្តសុំឲ្យព្រះប្រទានសុវត្ថិភាពដល់នាងផងចុះ
"ហើយឬនៅ?"អ្នកកំលោះទ្រេនដៃនឹងទ្វារ សួរឡើងដោយសំឡេងស្មើរទឹកមុខក៏ស្មើរ ទើបជាអ្វីដែលមិថេលភ័យខ្លាចមិនចង់ឃ្លាតទៅណាពីហ្វាលីដែលកំពុងទន់ខ្សោយស្រាប់ ថាមិនត្រូវពេលនាងមិននៅច្បាស់ជាមានរឿងធ្វើបាបមិត្តនាងទៀតមិនខានទេ
"អឹ..."
"ចេញទៅ"
"តែ.. ហ្វាលីមិនស្រួលទេ សុំឲ្យខ្ញុំនៅមើលថែនាងផងចុះ"មិថេលប្រកែកក្រោយពីឃើញពន្លឺរភ្នែកសុំអង្វរពីហ្វាលី ដែលសុំឲ្យមិថេលនៅជាមួយនាង កុំទៅណាចោលនាង ជាពិសេសកុំទុកឲ្យនាងនៅជាមួយគេតែពីរនាក់ទៀតអី
"ខ្ញុំថាអំបាញ់ខ្ញុំនិយាយច្បាស់ហើយ តែបើនាងនៅតែរឹងទទឹង ខ្ញុំក៏មិនបន្ធូរដៃ"ម្ចាស់សំឡេងផ្តាច់ការពោលឡើងដោយមានកាំភ្លើងដកចេញពីចង្កេះ កេះកៃហើយស្រាប់ ចុងក្រោយគ្រាន់តែលើកតម្រង់ក្បាលមិថេល ក៏អាចធ្វើឲ្យហ្វាលីរុញខ្នងឲ្យមិថេលចេញពីបន្ទប់នេះ ទោះយ៉ាងណាថេយ៉ុងក៏ដឹងថាហ្វាលីមិនមែនជាមនុស្សដែលនាំអ្នកផ្សេងមករងបាបជំនួសខ្លួនទើបជ្រើសប្រើវិធីនេះហើយក៏បានផលដូចការគិត។
"ហ្វា ... ហ្វាលី"ក្រោយពីនោះនាងតូចមិនបានឮសំឡេងមិថេលតទៅទៀតព្រោះទ្វារបន្ទប់បានបិទដោយស្នាដៃប្រុសផ្តាច់ការ វិនាទីបន្ទាប់ពេលដែលថេយ៉ុងរវល់តែតែបែរមុខទៅបិទទ្វារនោះ នាងក៏ប្រញាប់រត់ទៅពួនក្រោមតុធ្វើការរបស់គេ ទោះដឹងថាវាមិនអាចជួយអ្វីបានច្រើន តែព្រោះតែទាល់និងភ័យទើបនាងធ្វើបែបនេះដោយមិនបានគិតអ្វីច្រើននោះទេ។
"ហ៊ឹស ... ដឹងខ្លួនចេញមកភ្លាម ហ្វាលី កុំឲ្យខ្ញុំប្រើកម្លាំងទាន់"ដំបូងឡើយគេក៏ចងចិញ្ចើមពេលបែរមកមិនឃើញនាង តែគិតៗទៅសប្បាយម្យ៉ាង ដែលនាងនឹកឃើញចង់លេងបែបនេះ គេក៏សប្បាយនឹងលេងជាមួយ តែថាអ្នកឈ្នះមានតែគេប៉ុណ្ណោះ
សម្លេងសម្រឹបជើងទំលាក់លើកម្រាលឥដ្ឋដែលឮក្បែៗត្រចៀករបស់ហ្វាលី ជាហេតុដែលនាងកាន់តែភ័យញ័រញាក់មួយកម្រិតទៀត។ ប្រអប់ដៃស្រឡូនលើកទៅបិទភ្នែកខ្លួនឯង ព្រោះបើសុខៗថេយ៉ុងលេចមុខមកចំពោះនាង នាងអាចនឹងគាំងបេះដូងស្លាប់ក៏ថាបាន
ក្រាក
សំឡេងបើកទ្វារ? នេះគេចេញទៅហើយមែនទេ? ទាំងនេះជាសំណួរនៅក្នុងចិត្តរបស់ហ្វាលី ហើយទម្រាំតែនាងដាច់ចិត្តដកដៃបើកភ្នែកឡើងក៏យូរគួរសម ទើបនាងមិនដឹងថាថេយ៉ុងបញ្ឆោតជាបើកទ្វាររួចក៏ដើរមកពួនពីក្រោយវាំងនួន។ ហ្វាលីចេញពីក្រោមតុសន្សឹមៗ ឃើញថាស្ងាត់ហើយក៏ក្រោកចេញតែម្តង ហើយក៏គ្មានវត្តមានថេយ៉ុងឈរកន្លែងទ្វារដូចមុននេះ ទើបនាងកាត់សេចក្តីដោយខ្លួនឯងថាគេទៅបាត់ហើយ
"អាយ៎ !!!"សម្រែកស្រែកឡើងភ្លាត់សំឡេង ខណៈពេលចង្កេះរបស់ខ្លួនត្រូវទាញទៅក្រសោបដោយរង្វង់ដៃដែលនាងស្គាល់ច្បាស់ ត្រឹមខ្យល់ដង្ហើមដែលបញ្ចេញមកលើកខ្ចី និងក្លិនខ្លួនរបស់គេ នាងក៏អាចដឹងថាគេជា ថេយ៍ ប្រុសផ្តាច់ការល្បិចកលកំពូលអាចបោកបញ្ឆោតនាងបានយ៉ាងស្រួល
"លែង"នាងប្រឹងក្រាញននាលចេញពីរង្វង់ដៃ តែមិនបានសម្រេច ថែមទាំងត្រូវថេយ៉ុងអោនមកខាំកខ្ចីឲ្យព្រឺរព្រួច រឹងខ្លួនដូចជាគល់ឈើបាត់ទៅហើយ
"ចង់លេងបិទពួន លើកក្រោយលេងលើគ្រែទើបវាសប្បាយ"ថេយ៉ុងខ្សឹបដាក់ត្រចៀក បង្អូសដៃដែលអោបចង្កេះមកជាអង្អែលក្បាលពោះហួសដល់ក្រោមផ្សិត ជាកន្លែងដែលរំញោចឲ្យហ្វាលីដឹងខ្លួនពីមន្តសណ្តំអំបាញ់មិញ។
"ឈប់ ... ឈប់ភ្លាមទៅ"
"មិន!"ថេយ៉ុងបដិសេធ ចាប់បង្វិលរាងស្តើងខ្លួនតូចតែមួយឲ្យបែរមកតទល់ជាមួយគេ ខណៈពេលនោះគេក៏ចាប់ត្រគាកនាងទាំងសងខាងលើកទៅឲ្យអង្គុយលើតុធ្វើការរបស់ខ្លួន ឯគេក៏តាមទៅជាមួយ ជ្រែកខ្លួនចូលទៅប្រឡោះភ្លៅដែលញែកចេញពីគ្នាទោះម្ចាស់ភ្លៅមិនពេញចិត្តក៏ដោយ។
"ខ្ញុំចង់ដេកជាមួយនាងឥលូវនេះ"គេចាប់ផ្ងើយចង្ការនាង ទើបបបូរមាត់គួរឲ្យចង់បឺតជញ្ជក់ផុសឡើងនៅនឹងមុខគេយ៉ាងជិតៗ ទើបត្រូវអោនទៅបឺតជញ្ជក់ភ្លាមៗក្រោយពីមិនអាចហាមប្រាណខ្លួនឯងបាន។ បបូរមាត់និងអណ្តាតធ្វើតាមតួនាទីដួសដងយកនូវរសជាតិផ្អែមឆ្ងាញ់ ឯដៃក៏មានតួនាទីស្ទាបអង្អែលមិនឲ្យកន្លែងណាមួយបានផុតពីបាតដៃរោលរាលរបស់គេបានឡើយ លើកលែងតែកន្លែងសំខាន់ដែលបិទបាំងដោយខោក្នុងទើបត្រូវរំកិលឡើងទៅលើហួសដល់ដើមទ្រូង ច្របាច់អង្អែលទាំងទឹកមុខហូហៀរដោយក្តីសុខប្រៀបបាននឹងកូនក្មេងដែលមានរបស់លេងថ្មីៗ មិនអាចទប់ភាពរំភើបញាប់ញ័របាន។ ចំណែកឯហ្វាលីវិញហាក់ដូចជាត្រូវថេយ៉ុងថើបរហូតនាំនាងទៅដល់ពិភពមួយទៀត មានតែភាពស្រើបស្រាល ញាប់ញ័រ និងមានក្តីសុខដោយការថើបដ៏រោលរាលច្រើនជាងការថើបដោយប្រើអារម្មណ៍ផ្តាច់ការ ការថើបដ៏អស្ចារ្យមួយរហូតនាងមិនអាចហាមឃាត់ខ្លួនមិនឲ្យតបស្នងគេវិញបាន។ ឡេវអាវសឺមីលើខ្លួនហ្វាលីកំពុងប្រឡេះចេញដោយស្នាដៃរបស់ថេយ៉ុង ដោយសារអាវរបស់គេធំទើបប្រឡេះត្រឹមតែមួយគ្រាប់ រូបរាងដើមទ្រូងទ្រលុកទ្រលន់ក៏លេចចេញមកឲ្យគេឃើញបាត់ទៅហើយ តែគួរឲ្យស្តាយដែលគេមិនបានឲ្យទៅបឺតជញ្ជក់ ព្រោះសុខៗវត្តមានមនុស្សម្នាក់ស្រាប់តែលេចឡើងមកក្នុងបន្ទប់ធ្វើការរបស់ខ្លួនគាប់ជួនពេលនោះគេបើកទ្វារចោលទៀត ទើបត្រូវរហ័សទាញកអាវសឺមីរបស់ហ្វាលីបិទយ៉ាងលឿន ទោះវត្តមានមនុស្សម្នាក់នោះជាស្រីក៏ដោយ
"បងថេយ៍..."
