The so called playboy

Chapter 2

Nova's POV...

Napabuntong-hininga ako bago buksan ang pinto ng office namin ni Rysse. Kung nagtataka kayo na may sariling office kami ng kaibigan ko ay medyo mataas kasi ang posisyon namin sa kompanya.

Ako lang naman ang Operation Manager. I am in charge of operations and have overall responsibility for the financial success of the business. I handle external relationships with lenders, community leaders and vendors. I also lead either manufacturing or marketing for the business. I set vision movements, strategic plans and business goals.

Si Rysse naman ang Quality control, safety, environmental manager. She is a key function in any industry and, in particular, one that deals with food products. She monitors the quality of our product, she also trains employees in each of these areas and submits all required monthly, quarterly and annual reports. Sa totoo lang ay dalawang taon na siya rito sa kompanya. Kaya alam ko na dapat siya ang nasa pwesto ko ngayon.

Ako dapat ang nag susubmit ng report sa kanya. Pero baliktad ang nangyayari. Sakin siya nagpapasa ng report at ako naman ang nagrereport sa Production Manager namin which is Ms. Norieta.

"Bakit tila yata pagod ka? Haha." Rysee said while encoding on her laptop.

"Rysse!" lumapit ako sa kanya at umupo sa upuang nakalaan sa harap ng table niya. "Grabe! Ang malas malas ko ngayon! Suplado pala ang CEO natin?"

"Hmm?" napatigil ito sa pag-eencode at tinignan ako. Inayos muna niya ang eye glass niya bago nagsalita. "Oo. Suplado si sir. Lalo na sa mga palpak na staffs! Wait. Anong nagawa mo?" tanong nito.

"Eehhh. Wala!" palusot ko pero tila yata hindi siya kumbinsido.

"Hmm. Novalee. 10 years na tayong magkaibigan. Seven years old ako noon at five years old ka---teka, bakit ko ba sinasabi 'to? So, anong nagawa mo?"

I told her how I encounter Mr. James Dion in the high way. At aminado akong mali talaga ang nagawa ko.

"What do you think Rysse? Magtatagal kaya ako dito?"

"I guess. Sira na ang image mo sa CEO natin. So, hangga't di ka pa niya tinatanggal sa trabaho. Patunayan mong deserving ka sa puwesto mo!" payo nito.

...

"Manong dito na po ako!" nagbayad muna ako bago bumaba ng taxi. Bagsak ang balikat kong bumaba sa sasakyan. Nasa harap na ako ng apartment na tinutuluyan ko. Nagdesisyon kasi akong habang wala pa akong naiipon na malaking halaga
ng pera ay hindi pa ako lilipat.

"Aray!" suddenly I realize that my ankle's color was already reddish pink. You know why? Dalawang oras lang naman akong tumayo sa harap ng CEO namin.

"Ang sama niya." bulong ko sa sarili ko. "Di man lang niya ako niyayang umupo!"

Mula sa bulsa ng suot kong formal dress ay kinuha ko ang susi ng apartment at agad ko itong binuksan.

Bumungad sakin ang maliit pero komportable kong tirahan.  Sa left side ng kwarto ay makikita ang living room. Sa right side naman ang mini library ko. Mula sa pintuan ay makikita pa ang dalawang pinto kung nasaan ang comfort room at bed room.

Without eating dinner I decided to sleep with my hungry stomach. Dahil yata sa pagod ay tinatamad na akong kumain.

*Bzzzttt bzzzttt*

Nagising ako sa vibration ng phone ko.

At sino naman ang magtetext sakin ng 12am? Arrgghhh! Kahit inaantok pa'y pilit kong iminulat ang aking mga mata.

From Ms. Norieta: Ms. Selvestre come EARLY tomorrow. The CEO wants to talk to you. 8am sharp.

Napa-balikwas ako sa nabasa. What? Anong kailangan niya sakin?