Lost Soul (Your Eyes Tell 1)

Chapter 5

Charisse POV

Argh! Seriously!? Titig na titig ako sa kakambal ko na nakakainis. Hindi ko alam kong nagmamadali kami o sadyang gusto niya lang ako badtripin! I'm with my friends and chescka the newbie of course.

Tapos bigla silang sumulpot ni yael out of nowhere, the bad thing is bigla nalang siyang nanghatak napabitaw tuloy ako kay mich na kausap ko, and i know na nairita si mich sa ginawa niya.

"Stop glaring at me jade." May diing utos nito

"What!? Ang rude mo kanina tapos sakin kapa may ganang magalit! Can't you see!? May pinaguusapan pa kami ni mich"

"We were in hurry charisse jade, so stop ranting as if i hurt thier ego"

"Yeah! Whatever!" Pairap akong tumingin sa labas ng kotse

Talking with my twin is the end of me, he is so rude and cold, akala mo may kausap akong robot walang kaemosyon emosyon ang mukha at ang lamig pa ng boses

Napatitig akong muli kay austin ng may naalala ako

"Stop staring at me brat"

Sinamaan ko naman siya ng tingin sa sinabi niya

Me!? A brat!?

"Brat!? Yeah asshole"

Matalim niya ako ng tingin pero hindi ko to iniwasan as if matatakot ako

"By the way. Do you know her?" Tanong ko

Kumunot noo naman ito pero deretso padin ang tingin

"Who?"

"Duh! Your bestfriend's cousin!"

"No."

Yeah. Kunwari maniniwala ako

I know austine more than everyone else do. He is my twin brother kahit na wala siyang emosyon at cold alam ko ang vibes na nafefeel ko dahil kambal kami.

Iisa kami ng bituka at pinanggalingan.

Hindi nalang ako umimik pa hanggang sa makarating kami sa bahay.

Agad naman akong bumaba at nagmadaling pumasok ng makita ko si lolo na nakaupo sa wheelchair habang nakangiting nagaabang

"Hi daddy lo" masayang salubong ko, nakangiti naman niya akong niyakap

Wala na ang lola ko tatlong taon na ang nakalipas, namatay siya dahil sa isang aksidente hindi pinaguusapan dito sa house dahil sa sensitive parin sila lolo at ang parents ko kapag nagiging topic iyon. That was also a year na huli kong nakitang ngumiti si Austin. He was with lola in that accident afterall.

Matapos ako yakapin ni lolo tumingin siya sa likuran ko kung saan nakatayo ang kambal kong robot

"Austin apo"

"Daddy lo" walang emosyon na bati niya

Nagtitigan silang dalawa na para bang naguusap gamit ang mga mata nila ng biglang dumating si mommy na may ngiti sa labi at sa tabi niya si daddy na tahimik lang

"Pa'pa, andyan ka lang pala"

"Alice, gusto ko lang makasalabong ang mga apo ko kaya andito ako" nakangiting sabi kay mommy na lalong kina saya ng mommy

"Glad to hear that pa'pa" binalingan naman kami nito "Go upstair mga anak ng makapagdinner na tayo, your dad and i has something to say"

Walang sabi sabi ay nauna ng umakyat si Austin kaya sumunod narin ako sakanya. Nang makarating ako sa harap ng kwarto papasok na sana ako ng tawagin ako nito na katapat ko lang ang room

"Don't ever mention chescka's name later"

Bago pako makareact nakapasok na siya

What the!? Bastos kainis

Pero hindi ko maiwasang mahiwagaan. Anong meron? Bakit pinagbawalan akong banggitin ang pangalan ni chescka? At teka nga!? Akala koba di niya kilala!? Eh bakit pume first name basis siya? Tssss. Ang robot na yun napaka weird.

_____^^______

Chescka POV

"Cheska, nakakahiya ka talaga hindi kana nagpakita sa baba mula ng dumating ka galing school sana nakipagkwentuhan ka sa lolo at lola mo bago ka man lang nagkulong dito, bumaba ka lang para kumain at ngayon umakyat ka para matulog na. Ikaw na bata ka sumasakit na ulo ko sayo!"

Padabog kong sinara ang pinto matapos kong marinig ang sermon nanaman ng nanay ko. Tsk walang pagbabago mapa manila At probinsya ganyan siya kainis.

Talagang sinundan pa niya ako paakyat di niya alam nasa likuran niyang Titig na titig sila tita yannie at ang anak nito pssssh.

Dumeretso nalang ako sa cr at naglinis na ng katawan, matanggal man lang ang pagkabadtrip.

9:30 pm

Nakita kong umilaw ang phone ko kaya ng tignan ko ito, may notification. finollow ako nila charisse kaya nagfollow back nalang ako.

Ibaba kuna sana ng may message akong natanggap at kumunot noo dahil sa nakita, teka!? Gc!? Tinitigan ko lang to ng matagal

Hindi ako nagrereply sa pinaguusapan nila pero nababasa ko.

Tsk kung gaano sila kaingay sa personal ganun din sila sa social media. Pinatay ko ang phone at nahiga

Tulalang nakatitig sa kisame habang ibat ibang imahe ang pumapasok sa isip ko.

Magmula noon hanggang sa nangyari kanina

Maya maya lumalakas ang radiong pinapakinggan sa baba. Huh!? Creepy.

Dj: Sometimes the prettiest smiles, hides the deepest secrets. The prettiest eyes have cried the most tears and the kindest hearts have felt the most pain. But also even we hide to try our feelings but we forget that our eyes speak.

Eyes speak? Tsk. Funny