သူနာပြုချွဲက သူ့အမြင်အရဆို လူကောင်းပါ။
ဘာလို့ လူကြီးက စိတ်ပူတာများလဲ။
အချိန်အားဖြင့် ညနေ လေးနာရီခွဲ ငါးနာရီလောက်ရှိပြီမို့ သူရော၊ လူကြီးပါ တစ်ခါတည်း အိပ်ပြန်ရန်ပစ္စည်းတွေကို သိမ်းခဲ့လိုက်ကြသည်။ အန်တီနိုရီတို့ကို နှုတ်ဆက်ပြီးနောက် စက်ဘီးတစ်စီးဖြင့် ရွာထဲသို့ ထွက်ခဲ့၏။
ရွာလမ်းတစ်လျှောက်တွင် အုပ်ဆိုင်းကြီးမားလှသည့် အပင်ကြီးများကြောင့် အအေးဓာတ်လေးရလို့နေပြီး အနှီအပင်များ၏ အရွက်အကိုင်းများကြားမှ နေရောင်ဖြောက်ဖြောက်မှာ ဟိုတစ်ကွက် သည်တစ်ကွက်ဖြင့် ဖြာကျလျက်။ ဆောင်းဦးလေပြည်တို့သည်လည်း တသုန်သုန် တိုက်ခတ်နေလေသည်။
သို့ပေသ်ိ သေချာခင်းကျင်းထားခြင်း မရှိသော ရွာလမ်းငယ်ဟာ ချိုင့်ခွက်များ အများအပြားရှိနေသည့်အပြင် ခဲလုံးအကြီးကြီးများလည်း အတော်များ၏။ ထို့ကြောင့် လူကြီးက ထိုအရာများအား ရှောင်ရင်း ဂရုတစိုက် နင်းနေရသည်။
"ဂျီမင်း . . . ဒီဘက်ရွာက လမ်းတွေက အတော်ကြမ်းတယ်"
အင်္ကျီစကိုသာ အသာကိုင်ထားသည့် ဂျီမင်းအား ထယ်ယောင်း စကားစလိုက်ရခြင်းမှာ
ကလေးငယ် သူ့ကိုအားနာပြီး သေချာမကိုင်ထားမိဘဲ ပြုတ်ကျမှာကြောက်လို့ပင်။
"ဟုတ်တယ် အစ်ကို"
"ကိုယ့်ကို ဖက်ထားမလား"
ပုံမှန်အတိုင်းပင် အေးဆေးတည်ငြိမ်လွန်းသည့် လေသံဖြင့် ဆိုလိုက်သော်ငြား ထွက်လာသော စကား၏ အဓိပ္ပာယ်ကြောင့် နှစ်ဦးသားလုံး ရှိန်းမြမြဖြစ်သွားကြ၏။
"ဗျ . .ဗျာ"
"ပြုတ်ကျမှာစိုးလို့ ခါးကိုဖက်ထားမလားလို့"
လေပြည်ညင်းဟာ တသိမ့်သိမ့် တိုက်မြဲ။ စက်ဘီးငယ်လေးသည်လည်း ပုံမှန်အရှိန်လေးအတိုင်း။ သို့သော် စက်ဘီးပေါ်မှ လူသားလေးနှစ်ဦး၏ စကားသံတို့ကတော့
ခေတ္တမျှ တိတ်ဆိတ်သွားချေသည်။
တစ်စက္ကန့်
နှစ်စက္ကန့်
သုံးစက္ကန့်
YOU ARE READING
PETRICHOR || VMIN
Fanfictionမိုးရေနဲ့မြေပြင် ပနံသင့်စွာပေါင်းဖက်ပြီး ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ Petrichor. ကိုယ်မြတ်နိုးရတဲ့ Petrichor. မင်းဟာ ကိုယ့်ရဲ့ Petrichor. vmin fanfic Art by Min Thu Zawgyi+Unicode Started~ 6.9.2020 Finished~23.10.2020
