Isang mahinang tinig ang aking naririnig mula sa may likod ko. Agad kong nakilala ang boses na iyon dahil sa tinis nito, "Grandpa!" Tumalikod ako at doon ko nga nakita ang aking maliit na apo, bagamat hindi ko siya naririnig ng maayos ay pamilyar parin saakin ang tinig ng maliit na batang ito. Pag kalapit na pag kalapit niya saakin ay nag mano muna siya sa akin bago niya ipinalibot sa akin ang maliit niyang kamay na hindi manlang umabot sa bewang ko, "My dashing little boy" puri ko sakanya pero bigla siyang bumitaw sa pag kakaakap niya sa akin at tinignan ako ng masama, "Grandpa I'm not a little anymore, malaki na akoo" Reklamo niya kaya naman nginitian ko siya
"Nicholas!" What did I told you about talking back?!" Saway ni Lucas sakanyang anak, agad namang humingi ng tawad si Nicholas saakin. Matanda na ako at hindi ko na rin gaanong dinadamdam ang mga pang yayaring ganito dahil gusto kong maging cool nalang na grandpa at ayokong masabihan ng nauusong salita ng mga kabataan ngayon na 'boomer'
"Sorry Grandpa, I will never do that again" Ulit pa ng aking apo, lumabas muna kami ng bahay para mag pahangin, "Napaka ganda talaga ng garden na binuo ni mom at kahit 3 years na siyang wala ay napanatili mo parin ito" Compliment ng aking anak na si Lucas. Pinapanood lang namin si Nicholas habang siya ay nag lalaro sa may damuhan, bigla bigla nalang akong nag kakaglimpse ng mga memory ko dati noong kabataan here and there siguro ang ibig sabihin lang naman nito ay talagang matanda na ako mahirap man tanggapin
Pumitas ng isang Bulaklak si Nicholas kaya naman pupuntahan na agad dapat siya ng tatay niya pero agad ko itong pinigilan, "Hayaan mo na" sabi ko sakanya
"Pero dad" mag dadahilan pa dapat siya pero tinapik ko ang kanyang kamay at nginitian ko siya, "pitasin niya man lahat ng bulaklak dito ay tutubo naman lahat ng iyan pero ang kabataan niya ay hindi na mababalik kaya hayaan mo na" paninigurado ko sakanya kaya kumalma na ulit siya
Sa lahat ng natutunan ko habang tumatanda ako ay yoon ang tumatak sa isipan ko, may mga bagay na isang beses lang sa buhay mo dadaan tapos hindi na ulit ito babalik pa...
***
Nag memeryenda kami ngayon dito sa may hardin at sobrang masaya ako dahil paminsan minsan nalang nakakadalaw ang mag tatay na ito saakin simula nung lumipat na sila sa US habang ako naman ay naiwan dito sa Pinas, "So dad I remember the first book that you've published, saan ka nakakuha ng inspiration para magawa mo yun?" Tanong saakin ni Lucas. Huminga ako ng malalim bago ko siya tinignan ulit, "I Already told you my answer, Live it up so you can write it"
"But dad hindi naman ganoon ang nang yari sainyo ni mom pero bakit ganoon ang nang yari sa dalawang character dun sa story? Unless.."
"Unless what?" Tanong ko sakanya
"Unless it was for another girl... You know I've always wondered, the original book that you wrote yung literal na sinulat mo I once saw a picture of a girl attached in one of the pages" sabi niya
"I don't know what you're talking about, Haven't seen that book in ages" pag sisinungaling ko, makikipag talo pa sana siya saakin ngunit biglang tumunog yung phone niya at alam ko na agad sa mukha niya palang na sa trabaho yun
Pag kababa niya ng phone niya ay tinignan niya ako, alam kong kailangan nanaman nilang umalis agad kaya naman nginitian ko nalang siya kahit na malungkot ako pero ayos lang atleast hindi nila ako nakakalimutan
Hinatid ko na sila sa labas ng bahay at yumakap naman ng mahigpit sa akin si Nicholas bago pa ito pumasok sa kotse nila "I'll miss you grandpa" malungkot nitong paalam, "We'll see each other again, soon" sabi ko kahit pa alam kong matatagalan nanaman ulit ang susunod nilang pag bisita sa akin dito
Pag pasok ko ng bahay ay agad akong dumiretso sa Office ko para hanapin yung libro na iyon
"Nasaan na nga ba iyon?" Sinuri kong mabuti ang maliit na library ko pero hindi ko matunugan kung saan ko nga ba naitago iyon. Susuko nalang sana ako nang biglang naalala ko na kung saan ko nailagay iyon
