Sunset Is A Sign Of Goodbye!

Epilogue

[Epilogue]

NAKAUPO ako ngayon sa dalampasigan habang pinagmamasdan ang araw na papalubog na. Sariwa Ang hangin na humahalik sa balat ko. Parang kahapon Lang naganap ang mga masasayang alaala kasama si Apollo.

Halos 1 month na nang mailibing siya, pinablatter din namin yung mga lalaking bumugbog at pumatay sa kaniya. Napagalaman din namin na Isa sa mga kalaban nilang kumpaniya Ang nagpapatay sa kaniya.

Kasalukuyan naming linalaban ang kaso ngayon ni apollo, lamapit na ring matapos ang 'yon at malakas ang pagasa na kami ang mananalo sa kaso.

"Kahit konti ba, Hindi mo naging hate Ang sunset?" napalingon ako Kay kuya ng umupo siya sa tabi ko. Sandali akong napaisip, naging hate ko nga ba Ang sunset?

"Actually, hindi naman. Kahit papalubog na ang araw ng mawala siya, Hindi naman kasalanan ng sunset Yun kuya. Uhm--"

"Kaya mas gusto ko ang sunrise eh" sambit ni kuya pero Hindi ako tumingin sa kaniya, nanatili lang akong nakatitig sa dagat "bakit Naman?" Tanong ko.

Ngumiti siya at napatingin sakin "sunrise symbolize the new day, new beginning and new life" sagot ni kuya.

Napangiti na Lang ako, Tama siya. Pero Hindi mawawala ang pagkahilig ko sa sunset. Lalong Lalo na sa mga bagay na nagsha-shine after sunset. Marami rin kaming alaala ni apollo, na nabuo kasama Ang sunset.

Malapit ko na ring matapos Yung gustong negosyo ni apollo.

"Pag nakagradtuate na ako, magpapatayo ako ng café shop, pero dapat sariling pera ko. Magiging name nung café is 'my sunset'" -Apollo.

Simula ng mailibing siya naghanap na agad ako ng lupa na magandang tatayuan ng café shop pero may nahanap na akong lupa na may dating  milktea shop kaya sinimulan na ng engineer na ayusin Ang lahat ng 'yon.

Nirenovate lang konti Yung shop at gaganda na din yun. Sarili Kong pera yung ginamit ko Kaya ng gusto ni Apollo.

7PM na kaya umuwi na ako, ako na rin ang nagmaneho sa kotse ni Apollo. Binigay na sa'kin ni tito chadlier yung kotse ni Apollo.

"Hello?" May tumawag sa phone ko.

"Hello sweetie San ka na? Gusto ka daw Makita ng kaibigan mo" sambit ni daddy sa kabilang linya, nagtaka naman ako.

"Kaibigan dad? Who?" nagtatakang tanong ko sa kaniya, natawa naman si daddy mula sa kabilang linya.

"Hay na ako sweetie, nakakalimutan mo na mga kaibigan mo. By the way, dalian mo bye!" Pinatay na ni daddy ang tawag.

Kaibigan?

Kaibigan?

Biglang pumasok sa isip ko Kyle. Kaya dinalian ko na ang pagda-drive, halos dalawang oras Ang itinagal ang biyahe, at nakarating na ako.

Nang makapasok na ako sa bahay namin ay agad Kong nakita si Kyle na nakaupo sa living room namin. Agad siyang tumakbo papalapit at yinakap ako "kumusta kana?" tanong niya sakin ng may ngiti sa labi, ngumiti na lang din ako sa kaniya.

"Ok na ako wag Kang magalala, by the way bat ka nandito?" sinabayan ko siyang naglakad pabalik sa living room.

Umupo muna kami bago siya nagsalita "namiss lang Kita" nakapuppy eye siya.

Ngumiti lang ako at umiling iling "totoo namiss Kita but gusto kitang imbitahan" sambit niya sabay abot sakin ng isang pink blue card na may picture nila ng girlfriend nila.

Tiningnan ko muna ang labas bago ko binuksan ang loob. Nanlaki Naman Ang Mata ko ng Makita ko ang nakasulat doon.

"Ikakasal kana!!" Gulat kong tanong, natawa na Lang siya sa expression ko at tumango tango. "Dapat nandon ka, Hindi ka pwedeng mawala ok? She's pregnant kaya pakakasalan ko na siya and Mahal ko Naman siya. Basta ikaw hah wag Kang mawawala. Pero sa totoo lang kahit di siya buntis pakakasalan ko pa rin siya. Mahal ko eh" sambit niya.