Είναι μαρτύριο να προσπαθείς να σταθείς στα πόδια σου κάθε μέρα κουβαλώντας το πιο αληθοφανές σου χαμόγελο. Είναι που όλα σε αυτή την ζωή φαντάζουν όμορφα μέσα στο κεφάλι μας , είναι οι ουτοπίες που πλάσαμε και ζήσαμε μέσα σε αυτές για να δώσουμε στον εαυτό μας ώθηση να ξύπνησει για ακόμη μια μέρα. Και τι δεν θα έδινα να σταματήσει όλο αυτό , αυτός ο φαύλος κύκλος ,που απόψε καίει με οξύ τα κόκαλα μου . Είναι σαν καρκίνος που τρέφεται από την ίδια μου τη ψυχή . Πόσο πιο δυνατά να ουρλιάξω και σήμερα , φέρε μου ένα ψαλίδι να κόψω τον λαιμό μου να ακούσουν όλοι την τελευταία μου κραυγή . Και αν ήταν ότι πόνεσα γιατί έπεσα και χτύπησα θα γέλαγα . Μα απόψε αυτό που ξεριζώθηκε από μέσα μου ήταν ο ίδιος μου ο εαυτός . Κάθε κομμάτι μου φλέγεται σε μια επίγεια κόλαση και εγώ κοιτάζω αμέτοχος τις στάχτες μου να πέφτουν στο πάτωμα . Και πόνεσα τόσο πολύ που τώρα δεν νιώθω τίποτα και ένιωσα τόσο πολύ που τώρα πονάω πιο πολύ από ποτέ . Μεθυσμένος χόρεψα στο ρυθμό που χτυπούσε η καρδιά μου και χαμογέλασα από την μελωδία της ζωής. Τι και αν μετρούσα τα ποσά χρόνια πέρασαν και πόσα χρόνια μου μένουν πάντα η σκέψη μου ήταν στο πως θα περάσει το σήμερα που τελειωμό δεν έχει. Και αν έμαθα κάτι σε αυτή τη ζωή είναι να ελπίζω , πως όλα θα περάσουν .
Εμένα που όπλισε τα χέρια μου η αγάπη , ετσι για να μάθω ποιος είναι ο χειρότερος τρόπος για να πεθανει κανείς . Εμένα που έχασα το μέτρημα όταν μετρούσα τις πληγες μου .
Τι ειμαι και τι είσαι ;
''Ένα ακόμα μέτωπο ανοίγει και ο λαβύρινθος δεν εχει πλέον έξοδο ''.
Τι κοιτάμε κάθε μέρα στον καθρέφτη ; Ένα κενό άτομο , μια κενή ύπαρξη που ψάχνει αφορμή να ζήσει μέσα από το τέλος της ουσίας του . Ένα μισό που ψάχνει ολόκληρο σε ένα αλλο μισό με την ιδέα οτι θα πάψει να νιώθει οτι κατι μέσα του λείπει . Φαντάζει ουτοπικό να σκέφτεται ο άνθρωπος να είναι ολόκληρος μέσα του , είναι όλα πλασμένα ετσι ώστε η αγάπη να γίνεται εξάρτηση και αναγκαία . -Τρομαγμένα τα κορμιά ζητούν σάρκα να κρυφτούν , να μπουν , να νιώσουν και να διεκδικήσουν . -Ματωμένη η ύπαρξη χωρις αιτία και ουσία .
Εγω χαμένος στο κόσμο μου και ο κόσμος χαμένος για την πάρτη του . Που είσαι να μου γαμησεις τη ψυχή , εχω ανάγκη να νιώσω το δραμα μέσα μου . Εχω γαμημενη ανάγκη να νιώσω το μαχαιρι στο λαιμό και την πνοή αυτή πριν ξεσπάσω σε κλάματα . Φωνές από το παρελθόν και το παρόν σε μια παράνοια βουτηγμένη σε θολά νερά και αλκοόλ .
-Ενδοφλέβια συναισθηματική εξάρτηση .
Ποσό ψηλά μπορείς να φτάσεις αποψε;
Το μυαλό μου τρεχει συνεχώς σε νέα θέματα , είναι τόσο έντονο που στο τέλος καταλήγω και εγω να μην μπορώ να βγάλω νόημα .
Καθημερινά δε βγάζω νόημα από τη συμπεριφορά μου , ποτέ δε πίστευα οτι θα έγραφα στο χαρτί όσα με τρομάζουν.
Όσα η ψυχή μου έπνιγε βαθιά μέσα της ,ένα τσουβάλι συναισθήματα και μια θηλιά που σφίγγει την κορυφή για να μην χυθούν όλα έξω .
~Δεν υπάρχει μεγαλύτερος οργασμος από το να γραφεις .
~θα πέθαινα από ευτυχία ,άμα με γαμουσαν με τον ίδιο τρόπο που σκέφτομαι .
Ποσό σκληρή μπορει να γίνει η σκέψη του ανθρώπου ;
Μπορείς να προκαλέσεις τον ίδιο σου τον εαυτό και όλα ξεκινούν με μια ιδέα , κάθε λέξη στο χαρτί και ένα βήμα πιο κοντά στο να τελειώσεις . Τελειώνεις με τον ίδιο τρόπο που θα το έκανες μετα από ένα καλό κρεβάτι .
Άρρωστο, αλλα ηδονικό .
Όλη μας η ζωή ένα ανοιξιάτικο πρωινό , αράζεις στο μπαλκόνι με τα πιο ωραία σου αισθήματα κοιτώντας την ζωή γύρω σου να προχωρά , ασυναίσθητα το μυαλό σου εχει αναλύσει 10.000 διαφορετικά πράγματα . Στο τέλος πάντα η ίδια καταθλιπτική κατάληξη . Γιατί να μην ; Θα μπορούσα να το αλλάξω αυτο ; Τι να κάνω ; Και πολλά αλλα , γιατί ομως να είμαστε αναγκασμένοι συνεχώς να αναλύουμε τα πάντα ; Γιατί πρέπει να γαμιεται ετσι το μέσα και το έξω μας ;
Διαολε!
Συνεχίζω σκεπτόμενη τους μεγαλύτερους φόβους μου , την ενσυναίσθηση και τις πεποιθήσεις μου , αυτα είναι που μου ξέσκισαν την ζωή .
Μάταια ομως , μάταια ; Ναι μάταια ! Μαρεσει να χρησιμοποιώ λέξεις με αρνητική σημασία και αυτο ισως , γιατί είμαι ένας πολύ καλα καμουφλαρισμένος θετικός άνθρωπος . Ισως το δίπολο της σκέψης μου είναι το ίδιο τρελό και ανέμελο σαν εμένα . Οπα λάθος! Εγω είμαι όλα! Εσυ είσαι όλα και ο καθένας είναι όλα για όλα . Μετρημένες οι λέξεις μας για να αρέσουμε σε όλους , για όλους και όλα . Μα κανένας δεν θα νοιαστεί για ένα ολο που ενδιαφέρει κάποιον άλλον . Θανατηφόρα σκέψη!
Και όσο σκέφτομαι ετσι καταλαβαίνω τον κόσμο , θελουμε να αρέσουμε γτ πλάθουμε ένα ολο μέσα μας , μαζί με όλους τους άλλους και χωρις εμάς .
Λογική σκέψη.
Κανένα συμπέρασμα και πολλά συμπεράσματα αρκεί να έχεις μάτια και αυτιά ανοιχτά για να λύσεις το μοτίβο της σκέψης του άλλου .
Δραματική τροπή .
Φίμωσε για λιγο το μυαλό μπας και κοιμηθώ και αύριο μέρα είναι .
Τέλος για σημερα
09/09/2020
