Κάθε κομμάτι μου σπάει αργά αργά
Νιώθω την ψυχή μου να ουρλιάζει καθώς βυθίζεται στο σκοτάδι για ακόμα μια φορά
Ξυπνούν φωνές που είχα κοιμησει με τόση δυσκολία
Παγώνει το αίμα στις φλέβες και νεκρώνει όλη η ύπαρξη μου
Χάος για ακόμα μια φορά στο μυαλό μου
Οι δαίμονες πλησιάζουν βγάζοντας κραυγές που βουιζουν στο κεφάλι μου
Τα βραδια έγιναν μέρες καθώς το σκοτάδι άρχισε ξανά να με τρομάζει
Όχι άλλο σκοτάδι
Όχι άλλος πόνος
Θέλω αέρα να ανασαίνω
Χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου
Έρχεται ξανά
Έρχεται το τέρας
Έρχεται και δεν είμαι έτοιμη να το αντιμετωπίσω ξανά
Φοβάμαι
Αγκάθια φύτρωσαν στα πόδια μου και τρυπάνε την σάρκα μου σε κάθε βήμα
Φοβάμαι
Καρφιά τρύπησαν τα χέρια μου και δεν μπορώ να κρατήσω τα τριαντάφυλλα που τόσο αγαπάω
Φοβάμαι
Πάγος απλωθηκε στη καρδιά μου και προσπαθεί να την κάνει να σταματήσει να χτυπά
Σαν χαμένη τρέχω στους δρόμους ψάχνω
Τρέχω ... τρέχω μα τον δρόμο δεν τον βρίσκω ακόμα και εάν ξέρω που βρίσκεται
Λυπάμαι εαυτε μου
συγχώρεσε με σε παρακαλώ
δεν φταίω εγώ
εγώ φταίω
Ίσως
Μια μέρα ....
