Ποσό μου λείπει που πάλευα για τον εαυτό μου , μέσα από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου εγώ έβρισκα το φως για να γεμίζω δύναμη . Και τώρα ; Και τώρα τι ; Τι πόνος μέσα μου με πνιγεί που ξεσπάσω ξανά μέσα μου ; Τι σκοτώνει την ψυχή μου και με κάνει να Βυθίζομαι μες στην απελπισία μου ; Εγώ που λύγιζα τα σίδερα με τη θέληση και το πείσμα μου , που άλλαξα ολόκληρο τον κόσμο μου σε μια ημέρα για ένα όνειρο . Οι μεγάλοι ποιητές περνάνε τους κύκλους τους και γυρνάνε πιο δυνατοί , περνάνε την κατάθλιψη σαν ένα τσιγάρο στο πόδι και στο τέλος κόβουν το κάπνισμα . Η μόνη εμμονή να γίνει η τέχνη και ίσως ο λόγος να ξεκινήσω να ελπίζω .
