• • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • • •
"Aras senin kesinlikle Şef olman gerekiyordu.",
Lazanyadan bir parça daha alıp ağzıma attığımda bir kez daha lezzetiyle başım dönmüştü. Bu nasıl bir şeydi ya.
Allahım hem yakışıklı, hem zeki, hem de yetenekli bir kul yaratmışsın. Bu bizim bir üst sürümümüz falan mı? Hayır o insansa ben neyim? Ben insansam o ne?
Aras verdiğim tepkilere kıkırdamakla yetiniyordu. Onun yerinde ben olsam üç hafta boyunca bu yemekle övünürdüm.
Tabağımdaki son lokmayıda alıp ağzıma attım.
"Biraz daha ister misin?",
Ağzımdaki lokma yüzünden konuşamadığım için kafamı olumsuz anlamda salladım. Bu ikinci tabağımdı, üçüncüyü utanmasam isterdim. Ama utandığım için isteyemedim. Borcamdaki kalan lazanyalara bakıp dudağımı büktüm. Her bir lokması ayrı bir haz vermişti.
Tabağımı kaldırıp lavaboya koyduğumda bir kaç bulaşıkla beraber yıkayıp kaldırdım.
"Ben hallederdim!"
"Bir şey yok zaten, hallettim bile.",
Ellerimi dolabın önünde asılı duran havluyla kurulayıp, kırmızı şarabımdan bir yudum daha aldım.
Aras tabağındaki son lokmasını da ağzına attığında konuştum, dünden beridir aklımda olan şeyi sormanın tam sırasıydı.
"Aras, sen Coldplay konser biletini nerden buldun?",
Ben İngiltereye gelmeden önce araştırma yapmıştım. En arka sıralar bile dolmuştu. Ki bu araştırmayı konserden dört ay önce falan yaptığım halde tükenmişti. Eğer Aras bu biletleri daha önce aldıysa tek başına gitmeyi planlamıyordu belli ki. Benim yerime kimi götürmeyi planlıyordu?
"Bir arkadaşımda biletler vardı, son anda sevgilisiyle gitmekten vazgeçmişler o yüzden bana verdi.",
Dediğinde şaşırmıştım. Böyle bir tesadüfün olması şaşırtıcıydı gerçekten.
"En önde konseri izleme fırsatını başkasına vermek mi? Herhalde o arkadaşın çok zengin, yoksa kimse bunu yapmaz.",
Dediğimde gülümsemişti. Haklılık payımın olduğunu biliyordu. O bilet fiyatlarının ne kadar olduğunu biliyordum.
"Evet, durumları iyi. Neyse önemli olan gidip görmüş olmamız değil mi? Oldukça da eğlendik.",
Omuz silkip, söylediklerine inanmayı tercih ettim. Zaten niye yalan söyleme gereği duysun ki?
Aras ayağa kalkıp yanıma geldiğinde kollarını belime dolamıştı.
"Ben tekrar teşekkür ederim. Bu çok eğlenceli ve romantikti.",
"Daha bir sürü romantik anılar yaşatacağım sana.",
Dedikleriyle yüzüm kızarmıştı. Gerçekten kalbim onun sevgisiyle dolup taşıyordu. Hayatımda ilk kez biri bana çok sevilmeyi öğretiyordu. Ailemi kaybettiğimden beridir bu sevgiyi hissetmeyeli yıllar oluyordu.
BÖLÜM • 6
ابدأ من البداية
