သူနဲ့ကျွန်​တော်(Season - 2)

အပိုင်း - ၁၅👬

Unicode 👬

မေမေ့ခြေထောက်လည်းအကောင်းပကတိအတိုင်းပြန်ဖြစ်လာခဲ့သည် ။ သို့ပေမဲ့ မေ‌မေကသူ့ကောင်လေးနဲ့ပတ်သက်ပြီးဘာမှမတုံ့ပြန်သေးပါ ။ နှင်လည်းမထုတ် ဘာမှလည်းမပြောဘဲငြိမ်နေတော့မေမေ့ရဲ့စိတ်ကဘယ်လိုဆိုတာသူတို့နှစ်ယောက်စလုံးခန့်မှန်းရခက်နေပါတော့သည် ။ တစ်ရက်တော့ မေမေနဲ့သူစကားပြောကြည့်ရမည် ။ မေမေ့သဘောထားကိုသူမေးကြည့်ရမည် ။

Knock Knock ......

အခန်းတံခါးခေါက်သံကြောင့် သူ့လက်မောင်းပေါ်မှာအိပ်ပျော်နေသည့်ပိစိလေးမနိုးသွားအောင်ခေါင်းအုံးပေါ်အသာလေးချပေးခဲ့ပြီးအခန်းတံခါးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။

"အစ်ကိုလေး မမကြီးကအစ်ကိုလေးတို့နှစ်ယောက်ကိုခေါ်ခိုင်းလိုက်လို့ပါ"

ဥယျာဉ်မှူးဘဘကြီးကိုမေမေကပြောလိုက်ခြင်း ။ အိပ်မောကျနေသည့်သူ့ရဲ့ပိစိလေးကိုသူနှိုးလိုက်သည် ။ အိပ်ချင်မူးတူးလေးနဲ့မေမေခေါ်တယ်ဆိုလို့ချက်ချင်းငုတ်တုပ်ကလေးထထိုင်ပြီး မေမေတစ်ခုခုဖြစ်လို့လားဆိုပြီးအရင်မေးပါတော့သည် ။

"‌အန်တီတစ်ခုခုဖြစ်လို့လားဟင်"

"မဟုတ်ပါဘူး ၊ အစ်ကိုတို့နှစ်ယောက်စလုံးကိုခေါ်နေတယ် ၊ ထ အောက်ဆင်းရအောင်"

"ဟုတ်"

မေမေခေါ်တယ်ဆိုလို့နှစ်ယောက်စလုံးအောက်ထပ်သို့ဆင်းလာသည် ။ မေမေကဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်စောင့်နေသည် ။ မေမေနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ခုံမှာနှစ်ယောက်အတူတူထိုင်လိုက်သည် ။

"မေမေခေါ်တယ်ဆိုလို့ ဘာများပြောစရာရှိလို့လဲ"

မေမေကဘူးအနက်ရောင်လေးတစ်ဘူးသူတို့နှစ်ယောက်အရှေ့ကိုချပေးသည် ။

"ဒါကဘာလဲမေမေ"

"သိချင်ရင်ဖွင့်ကြည့်လေ"

စည်သူ အနက်ရောင်ဘူးလေးကိုယူပြီးဖွင့်ကြည့်လိုက်သည် ။ အထဲမှာရွှေရောင်လက်စွပ်ကလေးနှစ်ကွင်းရှိနေသည် ။ နှစ်ယောက်စလုံးမေမေ့ကိုနားမလည်သလိုလေးတွေကြည့်နေကြသည် ။

"ဒါက ဘိုးဘွားအစဉ်အဆက်လက်ဆင့်ကမ်းလာတဲ့ရတနာပစ္စည်းပဲ ၊ သားသမီးလက်ထပ်တဲ့အခါလက်ဆင့်ကမ်းပေးရတယ်"