More Than Just A Kick

Chapter 35

Umakyat na ako sa second floor namin at naabutan ko na naman siyang nakasandal sa gilid ng pintuan. He looks dazzling with his black hoody and white jogging pants. No erase that! He's not dazzling.

"Tell me. Why are you avoiding me?" His tone is indifferent.

"Huh?" Maang-maangan ko. "Ofcourse. not." I say not too defensively.

"I'm asking you why. I'm not asking for your confirmation 'cause it obvious you certainly avoid me."

"It's because..." I trail. "You stinks!" He is taken aback by my rude tone. "You smell like a taong grasa at hindi ko ma-take ang amoy kaya I'm avoiding you. May putok ka ata eh!" Singhal ko sa kanya.

Tinakpan ko ang ilong ko at hindi na siya nakasagot ka pa. Kaya naman madali ko na lang nabuksan at nasara ang door ko. Hinihingal ako pagkatapos because I don't know what he'll do to me.

He's already mad at me.

Is he angrier at me?

But ofcourse, it's not true. He smells so good without using perfume. Even when he's sweating he still smells incredibly. Hindi ko siya kailanman naamoy na mabaho.

Mabilisan ang pagligo ko then I goes out wearing a nice little black dress. Yaya Sali brings my breakfast and there's still a questioning look on her face. Probably, because I look like I'm mourning.

"Iyah, ito na ang breakfast mo. Kumain ka ng maigi."

"Opo."

"Huwag ka mag-aaksaya ng pagkain. Hindi mo raw ginalaw ang pagkain na dinala ni Marsan."

"Sorry po." Nahihiya kong sagot.

"Hindi ko sinasadyang marinig ang usapan niyo ni Marsan, hija." Sambit ni Yaya Sali na may diin. "Alam naman natin na hindi siya mabaho. Ang totoo nga ay napakabango niya. Kaya hindi 'yon ang dahilan kung bakit mo siya iniiwasan at talaga namang kapansin-pansin ang pamamaga nyang mata mo at alam ko siya ang dahilan ng pag-iyak mo."

"Yaya Sali. Paano niyo po nalaman na si Marsan?"

"Wala pa naman akong binabanggit, hija. Pero ikaw na rin ang nagsabi niyan." Nanunukso ang tono ni Yaya.

"Yaya Sali naman." Tanging nasambit ko.

"Sabihin mo sa kanya ang totoo. Para di ka na mahirapang umiwas at para di na rin siya magtaka. Kapag nasabi mo na sa kanya ang damdamin mo ay gagaan na ang kalooban mo dahil malalaman mo ang tunay niyang sagot. Mahirap yung sagot na narinig lang natin sa iba at hindi mismo sa harap niya." Makahulugang ngumiti si Yaya sa akin.

I finished my breakfast as I told.

When I arrive at the car, Rouge is the only one in the car. I open the car and get in it.

"Nauna na si Marsan dahil susunduin niya pa ang girlfriend niya." May galit sa boses ni Rouge at hindi ko maintindihan kung bakit. Pero bakit kailangang diinan pa ang 'girlfriend'? Patama lang, Rouge?

We arrive at school safely even though Rouge's forehead is in crease and he's not focusing on driving. He's mind is elsewhere.

Nakita ko agad si Stephanie na nakikipagdaldalan sa mga friends niya at siya ang pinakamalakas ang boses. Just like her brother.

"Stephanie!" Pagtawag ko sa kanya.

"Ate Française?" Shock is written on her beautiful face because it's my first time calling her out.

I fish out for the flashdrive. I give it straight to her hand. "Pakiabot naman kay Stephen." Bulong ko sa kanya. "Don't you dare open this. If you dare open this. Jonel will know you like him." I smile and wink at her.