SIZI

Bölüm 2 "KADERİMİN BİTİŞİ"

Evin önüne geldiğimde arabadan inip inmemekte kararsızdım ama geri dönüşü yoktu artık söylemiştim bir kere, kapıyı çalıp beklerken hala içimdeki hisse anlam veremiyordum. Açılan kapıyla Kara gülerek hoşgeldin demişt, içeriye girerken gözüm evin içinden çıkacak o gözleri bekliyordu. Çok istemiş olacağım ki mutfaktan çıkmıştı, bakışları anında değişirken nefes alışverişinin hzılanması da gözümden kaçmamıştı. 

"Sizi sabah zaten tanıştırmıştım Asaf,Gece?"

Abisinin sesiyle irkilmişti."E...evet abi...Hoşgeldiniz" 

"Hoşbuldum teşekkür ederim" bakışlarımı kaçırıp salona geçmiştik. Ben Karaya olanları anlatırken ortalıktan kaybolmuştu birkaç dakika sonra elinde çaylarla birlikte salona girdi benim olduğum tarafa bakmıyordu bile,abisinin çayını verdikten sonra bana döndü ama hala gözlerime bakmamakta ısrarcıydı..Halbuki ben gözlerine bakmayı bu kadar isterken..

"Teşekkür ederim.. ellerine sağlık"

"A..afiyet olsun" konuşurken kekelemesi beni gülümsetmişti. Çalan telefon hepimizin dikkatini dağıtırken Kara telefonu açıp salondan çıkmıştı. Şimdi tek başımıza kalmıştık ve hala bana bakmamak için gözlerini bütün odada gezdirip duruyordu.

"Sohbet etmeyi pek sevmiyorsun galiba?" bakışları anında bana dönmüştü. 

"Genelde etrafımda sohbet edeceğim biri olmazdı" anladım dercesine başımı sallarken konuşmaya devam ettim

"Kara senden çok bahsederdi buraya gelmeni istediğini söylerdi ama sen gelmek için çok bekledin"  söylediklerimle yüzü değişmişti. Üzüntüyle bana bakarken 

"Bende gelmek istedim ama benim için yıllar pek kolay değildi" dedi bunları söylerken de aynı üzüntüyle bakıyordu. Neler yaşamış olduğunu düşünmek beni germişti.

"Bundan sonra abinle birliktesin umarım daha güzel olur sizin için, yarın şirkette kardeşim Barlas sana işleri anlatır. Bu arada kaç yaşındaydın Gece?"

"24.. Sen?" merakla bana bakarken ne kadar güzel göründüğünün farkında bile değildi. Gülümseyerek cevap verdim "27" oda bana gülümsemişti. ve sanırım daha önce  böyle gülümseyen birine hiç denk gelmemiştim. 

"Kusura bakmayın önemli bir telefondu." Kara yüzü asık bir şekilde odaya gelmişti, ters giden birşeyler vardı bana imalı bakışından bunu anlamıştım. 

"Birşey olmuş?" bakışları iyice kararırken elindeki telefonu parçalamak ister gibi sıkıyordu. Gece abisine bakarken ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Kara duvara öylece bakarken ağzından tek kelime çıktı.

"Dönmüş" gözlerime bakarken ne kadar acı çektiğini anlatmaya çalıştığını biliyordum çünkü bahsettiği şeyi en iyi bilen de bendim. 

"Abisinin istediği bir adamla nişanlanmış olarak dönmüş" daha fazla konuşamamış ve evden çıkmıştı. Gece yüzünü bana çevirmişti çünkü hiçbir şey anlamamıştı.

"Bana şimdi soru sorma olur mu abin sana en doğrusunu anlatacaktır."

Kafasını sallamış ve usulca uzun saçlarını kulağının arkasına doğru atmıştı. Bu hareketi beni ona daha fazla çekmişti iki adımda yanına ulaşıp önüne geçmiştim, göz bebekleri anında büyürken onunda benim gibi böyle bir şey beklemediği açıktı. Dibindeyken aldığım çilek kokusu artık kalbimde ki ritmin değişmesine sebep olmuştu şuan buradaki ben değildim ve nasıl kurtulacağım hakkında da bir fikrim yoktu. 

"Çok güzel kokuyorsun..insanı öldürecek biçimde bir gülümseyişin var ve bunları seni sadece iki defa görmüş birine söyletiyorsun. Bu benim için tehlikeli" gözleri anında gözlerime değmişti