SIZI

Bölüm 2 "KADERİMİN BİTİŞİ"

Beğendiğiniz bir bölüm olması dileğiyle..

ASAF

Dedemin bitmek bilmeyen işlerinden sonra kendi odama çıkabilmiştim. Üstümdeki tişörtü odanın bir köşesine fırlatırken aklım bugün gördüğüm kızdaydı.  Kara'nın odasında kardeşim dediği kızda.. Yanından geçerken ona çarpan düşmesine sebep olan bendim ama toplantıya yetişmem gerektiği için geriye dönmeye vaktim olmamıştı. Tabi ortağımın odasında o halde görmeyi de beklemiyordum. Benim gözlerimdeki karanlığa benzer tanıdık bir his vardı gözlerinde,ama benim üzerinde duracağım bir şey değildi. Açılan kapıyla birlikte içeriye dalan kardeşime baktım.

"Bugün yine geç kaldın"

"Her gün yoklama mı alıyorsunuz Barlas? Kara beyden de lafımızı yedik"

"Koskoca şirketin ortağı olmak dedemin işlerini yapmaya benzemiyor abi" söylediklerinden sonra odadan çıkmıştı. Her zaman olduğu gibi Barlas yine haklıydı. Babamı kaybettikten sonra dedemin işlerini yaptıracağı yeni kişi ben olmuştum. Ortaklığını yaptığım şirket dışında dedemin şirketinde de yeni varis bendim,dedemin bitmeyen hırslarının bedelini ödeyende.Barlas onun için yok gibiydi her işine çağırdığı, güvenip arkasını döndüğü hep bendim. Başlarda hoşuma giderdi ama zaman geçtikçe yaptığım işlerin beni ve hayatımı değiştiriyor olması canımı sıkmaya başlamıştı. Böyle başlayan böyle de devam edecekti bu saatten sonra dedemin karşısında durmak çok zor olurdu. Ben Asaf ATEŞOĞLU kendimi bu koskoca dünyada yok gibi hissediyordum.

 Meliha ablanın aşağıya çağıran sesini duyunca hemen üzerime bir şeyler giyip yemeğe inmiştim. Her zaman olduğu gibi dedem yerine oturmuş herkesin tamamlanmasını bekliyordu.Halam ve Barlas yerlerini almışlardı benimde oturmamla tek eksik halamın kızı Yeliz kalmıştı. o yokken bu kadar sakin olurdu ortam zaten.Dedemin de sessizlik canını sıkmış olacak ki hemen sordu

"Yasemin, Yeliz neden yemekte değil!" 

Halam hiçbir zaman yüksek sesle konuşulmasından hoşlanmazdı,hepimiz onun yanındayken dikkat ederdik ama tabi ki bütün bu kuralları tek bir kişi çiğnerdi. DEDEM!!

"Arkadaşlarıyla dışarıda olacak bugün baba bana haber vermişti"

Halamın kırılgan sesini duymak bizi hep fazlasıyla üzüyordu ancak dedmin bu evdeki hiçbir şeye aldırış ettiği yoktu.

"Herkes kafasına göre davranır oldu bu evde bir daha kimseyi eksik istemiyorum. Yeliz Hanıma da bunu söyleyin. Babasız kız akşam vakti dışarıda dolaşmaz!" bağırarak söylediklerinden sonra daha fazla duramaz hale gelmiştim.

"Yeter Nezir Bey!  söylediklerine dikkat et!" hırıltılı çıkan sesim halamı iyice korkutmuş olacak ki hıçkırık sesi odayı doldurdu.Dedem bana bakıp odasına çıkmıştı. Barlas halama sarılırken ben sinirden ne yapacağımı şaşırmıştım. Evde her şey tepetaklak olmaya başlamıştı,kimsenin yüzü gülmüyordu ve artık böyle yaşamaya devam etmek herkesi zorluyordu.

Kendimi dışarı atıp arabama binerken bir taraftan da Karayı aramıştım şöyle felekten bir gece iyi giderdi.Birkaç çalışın ardından açmıştı.

"Dostum..Hayırdır bensiz gözüne uyku girmedi mi yoksa"

"Bırak zevzekliği Kara. Evde yine can sıkıcı şeyler oldu. Bizim mekana geçelim diye aradım"

"Beni bugün es geç ortak kardeşimi odasından çıkarmaya zor ikna ettim bu akşam onunlayım.." arkadan gelen fısıltılar sonrasında Kara "Gece çay demlemiş istersen gel bizde oturalım"demişti. 

Gece ismini duymak odadaki halinin gözümün önüne gelmesine neden olmuştu. "Tamam on dakikaya orada olurum " 

Kapanan telefonla verdiğim cevabın farkına varmıştım, gideceğimi söylemiştim. Neydi bu şimdi sıradan bir kızın ismini duymak ne ara beni bu kadar etkiler olmuştu.Fazla düşünmesem benim için daha iyi olacaktı.