sunset

one

Ah.. Merhaba.. Açıkçası biraz heyecanlı ve utangacım, bu yüzden nasıl başlarım bilmiyorum ama hoş geldin kalbime güzel gözlüm

Belki mektubu bulunca başkasının sanıp kafenin kasiyerine vermek isteyeceksin, bu normal ama hayır güzelim. Bu benden sana...

Seni gördüğüm o ilk gün.. Bende uyandırdığı tuhaf ve hadsiz bu his.. Ah.. Gerçekten ne diyeceğimi bilemiyorum..

Sadece, sana gelen mektupları atma olur mu?

Belki bir gün karşına çıkarsam hepsini tekrar birlikte okuruz.. eheh..

Lekin şu an cesaretim yok karşına çıkmaya. Sadece o günü bekle.. Belki birbirimize "BİZ" diyeceğimiz günü bekle..

Bir günbatımı zamanı yazıyorum bu satırları sana sevgilim.. Gönlüm gibi batan, gözlerin kadar güzel olan bu günbatımında..

Umarım bu an bitmeden eline ulaşır ve okur o güzel gözlerin.

Umarım.. Parçalamazsın..

~

Genç adam eline aldığı mektubun zarfını güzelce incelediği için "jk" yazısını görmesi ile mektubun kendine gelmiş olabileceğini anlamıştı ve yazıları sonuna kadar okumuştu.

Belki bir hayran mektubuydu belki de onu gerçekten seven birinden gelendi.

Mektubu ceketinin cebine iliştirerek kahvesinden yudumlarken gözlerini karşısında oturan menajeri ile buluşturmuş, "Bunu sandalyeye kim bıraktı?" diyerek sormuştu.

"Bir fikrim yok. Siz lavaboya gittiğinizde ayakkabımı temizlemekle uğraşıyordum. Tekrar düz pozisyona gelince bu zarfı gördüm."

"Işınlanmadı ya?"

"Üzgünüm, bilmiyorum"

Omuzlarını düşürerek saate bakan genç adam ayaklandığında menajeri de beraberinde ayaklanmıştı ve kafeden ayrılıp gitmişlerdi.

O sırada başka bir masada oturan bir genç, elindeki menüyü masaya koyarak gülümsemişti.

"Umarım evindeki çöpe de atmazsın.."

×∆×

Hey! Merhaba~ :)

Buralarda yeni değilim, belki beni tanıyorsundur.. Ama yeni bir başlangıç yapmaya geldim.

Nasılsınızzz?? 👀
Umarım iyisinizdir

Yeni başlangıcıma ilk emektarım olan bu kitabıma desteklerinizi çokça verirseniz köşede ağlayan kalbime umut olmuş olursunuz 💙

Şimdiden teşekkürler, hoşça kalın 😽