Taming The Beta (Taming Series 2)

Chapter Four

“Fvck! Ouch–shit!” narinig kong reklamo ng kapatid ko.

“Fvck! You didn’t knock and I didn’t expect that you would come here to my office,” may halong inis sa boses ni Lanz. “Damn! Fvck!” dagdag na mura nito.

Kunsabagay, minsan lang ako pumupunta sa office ng Alpha dahil may sarili akong opisina. At magkaiba ang direksyon. Napadpad lang ako sa opisina niya kung nandito si Veronica.

Kahit kailan ang mga ‘to hindi makapagpigil, kahit sa opisina ay gawin ang pag-angkin sa isa’t-isa.

“A-ah, w-we are just–you know, n-nothing happened!” depensa ni Veronica na ikaikot ng mata ko.

Such lame excuses. Walang nangyari pero halos mabaliw na sila sa kakaungol. Ano ‘yong nakita ko, trial pa lang?

“No need to explain. I don’t care about what I saw. Just fix yourself, please… I have something to ask. And Lanz, please…leave if you’re done dressing,” I said seriously but in a low voice tone.

“I’m sorry. You can turn around. We’re done,” my brother replied and sighed.

Hinarap ko na silang dalawa na matalim ang tingin. Napaikot na lang ang mata ko dahil namula lang ang mukha ni Veronica at halos hindi makatingin sa akin. I understand. Napangisi naman si Lanz sa akin. Sinamaan ko lang siya ng tingin.

“We are just heating our bodies. You know, cold weather. Don’t mind the thing you saw,” he grimaced.

I rolled my eyes again and again. “Get out, Lanz. Nabubuwisit ako sa mukha mo. I also have something to ask my best friend. Out!” I said seriously, pointing at the door.

Wala na akong panahon sa paliguy-ligoy dahil isang linggo nang nakatakas ang mga piste at wala pa akong kaalam-alam kung nasaan sila ngayon.

“Oh, just ask her. Just pretend that I am not around. Don’t worry, I’ll shut down all my senses,” his eyes twinkled, and smiled.

“I said, get out, Alexander!” tumaas ang kilay ko kasabay ng boses ko. Nakuyom ko pa ang dalawa kong kamay. Nagulat naman sa akin ang dalawa. I sighed and touched the bridge of my nose when I realized what I had done.

“Easy, Farah! I will, okay? Magpaalam lang ako ng maayos sa sweetheart ko. Wait! Calm down first. Hindi ‘yan nakakabuti sa puso mong wasak.” Tinaas pa nito ang kanyang kamay. Naningkit ang mata ko sa huling sinabi ni Lanz. Inaasar niya talaga ako.

“Damn, you! Pusong wasak, huh? O gusto mong wasakin ko ‘yang mukha mo!” gigil na wika ko. “And, call me sister, Lanz Alex–”

“As you wish… my dearest sister,” putol ni Lanz sa salita ko sabay takip sa aking bunganga.

I paused catching my air, ayokong amuyin ang kamay ng kapatid ko. Baka kung saan-saan niya ito nilagay. Inis kong kinuha ang kamay niya sa bibig ko.

Yuck! I won’t dare to smell his disgusting hand.

“Filthy hand. Pwe!” nadidiring reklamo ko.

Kakagaling niya lang sa kababalaghan, at hindi pa ‘ata sila nakapaghugas ng kamay. So disgusting!

Pinanlakihan ko si Lanz ng mata, ngisi lang ang tugon niya sa akin. When I landed my eyes on my best friend, she just shrugged her both shoulders.