•Μάνος•
Η Ειρήνη κοιμάται δίπλα μου και εγώ νιώθω περίεργα.
Ναι την Ειρήνη την γουστάρω αλλά η Ιωάννα είναι έξω με ένα πολύ κοντό φόρεμα και είναι 5 το ξημέρωμα και ακόμα δεν έχει γυρίσει.
Μετά από λίγο ακούω κλειδιά.
Ή είναι κλέφτης ή η Ιωάννα.
Ναι καλά ποιος κλέφτης θα έμπαινε με κλειδιά;
Σηκώνομαι και την βλέπω να βγάζει τα παπούτσια.
"Σε ξύπνησα; χίλια συγγνώμη!" λέει ψιθυριστά
"Ξες τι ώρα είναι;"
"5 και κάτι γιατί;"
Γιατί ρωτάει. Θα την σκοτώσω! Που γυρνάει 18 χρόνων κοπέλα μόνη της;
"Που ήσουν;"την ρωτάω λίγο απότομα
"Μάνο τι θέλεις; είμαι κουρασμένη!" λέει και πηγαίνει προς το μπάνιο έτσι την ακολουθώ!
"Εεεε στοπ το μπάνιο είναι ιδιωτικός χώρος!" μου λέει και έχει δίκιο.
Όταν ανοίγει έχει βγάλει το φόρεμα και είναι με τις πιτζάμες της.
Δεν μπορούσε να πάει έτσι βόλτα;
"Που ήσουν; Το ξέρεις ότι έχω την ευθύνη σου;"της λέω γιατί έχει δώσει ο μπαμπάς μου τον λόγο του στον πατέρα της
"Κανείς δεν έχει την ευθύνη μου ήμουν βόλτα γύρισα και τώρα πάω για ύπνο! Καληνύχτα!" μου λέει και πάει στον καναπέ.
Οκευ αυτό ήταν έχω μέσα την κουκλάρα την ξανθιά με τα 2 μέτρα πόδια και ασχολούμαι με την Ιωάννα; Ε λοιπόν τέλος!
Όταν επιστρέφω την βλέπω να κοιμάται ακόμα οπότε ξαπλώνω δίπλα της.
~Το πρωί~
Ακούω μουσική και θόρυβο από την κουζίνα.
Η Ειρήνη φωνάζει λέγοντάς να κάνουμε ησυχία και εγώ αρχίζω να νευριάζω.
"Πας καλά; Τι κάνεις στις 11 το πρωί;"
"Πρωινό και καφέ" μου λέει και μου τσιμπάει τα μάγουλα.
Πολλά κέφια έχει αυτή...
Βγαίνει η Ειρήνη με μια μπλούζα μου και έρχεται κάθεται στο τραπέζι χαλαρή.
Αρχικά γιατί φοράει την μπλούζα μου;
Ρούχα δεν έχει;
"Καλή σας όρεξη" λέει η Ιωάννα με ένα τεράστιο χαμόγελο και την βλέπω να πηγαίνει στην πόρτα αρπάζοντας τα κλειδιά της από το τραπεζάκι.
"Εεε που πας εσύ πάλι;" αυτή πολύ βγαίνει...και ξέρω και με ποιον.
Όχι προσωπικά αλλά ξέρω!
"Ας την την μικρή ίσως πάει σε κανέναν παιδότοπο" λέει η Ειρήνη
Ωχχ αυτό δεν είναι καλό...
"Ναι το βρήκες! Μπράβο!" λέει χαρούμενη και όχι ειρωνικά. Κάτι ετοιμάζει!
"Μάνο ισχύει πάω σε παιδότοπο να προσέχω την κοπέλα σου!" της λέει και βγαίνει έξω.
Χαχαχαχαχα αυτό ήταν ΠΟΛΥ ΠΕΤΥΧΗΜΕΝΟ!
Το είπα ότι κάτι ετοίμαζε!
"Να την μαζέψεις την βλαμμένη!" λέει η Ειρήνη και κάθομαι δίπλα της.
Παίρνω μια φρυγανιά, βάζω μερέντα και την βλέπω να με κοιτάει έντονα.
"Ήθελες και το άκουσες! Δεν κάνω τίποτα. Το σπίτι είναι και δικό της. Πληρώνει για να μένει εδώ. Δεν μπορώ να κάνω κάτι!" ισχύει δεν μπορώ να την διώχνω κάθε βράδυ γιατί εγώ θέλω να είμαι με κοπέλες.
Με κοιτάει λίγο έντονα τώρα αλλά τι να την κάνω;
"Ειρήνη καλύτερα να ντυθείς και να σε πάω σπίτι και μετά έχω να κάνω κάτι δουλειές"της λέω
"Και οι δουλειές σου δεν με συμπεριλαμβάνουν;"μου λέει και τρίβει το πόδι της πάνω στο δικό μου.
Αυτή την στιγμή θα το πω έτσι όπως το νιώθω.
"Αυτές οι δουλειές Όχι Ειρήνη!"
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Η Επιλογή
Teen Fiction~"Νόμιζα ότι ανάμεσα μας εγώ ήμουν το πειραχτήρι!" "Ε τελικά είμαι κι εγώ λίγο!" ~"Δε τον ζηλεύω δεν έχει τίποτα παραπάνω από εμένα!" "Ίσως! Αλλά σίγουρα αυτός έχει το προνόμιο να με έχει στην αγκαλιά του!"
