The Red String of Fate

3rd String: A Disaster to Thank

"Hoy! Ikaw! Sinabihan na kitang tigilan ang pamangkin ko! Hindi ka pa rin umaalis!" Si Tita Andrea! =(( Nako! Pano na to? Here goes nothing.       

"Tita! Anu ba! Pati ba naman dito gagawa ka ng iskandalo? Boyfriend ko si Darryl! Mahal ko siya!  Bakit ba hindi mo matanggap yun?!" Sabi ko sa tita ko. Eh totoo naman e.       

"Aba! At ikaw bata ka! Puro kalandian inaatupag mo! Tingnan mo nga yang grades mo sa Algebra at Biology! 84%! Anung highest mo? MAPEH? 95%? Eh hindi naman major subject yun! Baka naman gusto mong hindi na mag college?! Hintayin mo lang! Sasabihin kita sa magulang mo!" Waaaaah! =(( Wag! Kawawa ako sayo! Che!      

"Tita, please. Wala kaming ginagawang masama! Wag po kayong hysterical! Open Jam po nila to. Baka ma-issue pa po pamangkin niyo kapag nalaman ng media to. Tandaan niyo po, malapit na sila sumikat! At baka nga po siya pa mag paaral sa baby niyo!" To the rescue naman tong si Honey Blakey ko. Kaso parang mas lalo atang nagalit si Tita Andrea. Awww.       

"Hoy, Mendoza! Matagal ko nang sinabing tigilan mo ang pamangkin ko ha! Kung ayaw mong tigilan, baka gusto mong ipabaril pa kita?!" Grabe naman! Over my dead sexy body tita!       

"Tita! Please! Gabi ko to! Gabi ng band ko! Wag niyo namang sirain! Maganda naman intensyon ni Darryl eh!" Paiba iba tawag ko. Sus. Pero okay lang yun. Hindi yun ang problema. Yung tita ko.

"Hinde! Iuuwi na kita! Wala ka nang ginawang tama! Puro ka pasarap! At tigiltigilan mo na din yan Darryl na yan ha!" Aray! Hinihila ako ng tita ko. Tapos nakita ko nalang na naapakan niya yung flowers na bigay ni Blakey. =(( Aww. Blake, I'm so sorry! Sinira ko pa birthday mo. TT^TT      

"Darryl! Wag mo kong hayaan hilahilahin ng tita ko! Help meee!" Kaya naman sumigaw ako. Pero nang hawakan niya ang kamay ko, inangasan siya ng tito ko. Owww, sht. Honey! Help! =((((       "Honeeey! I promise! Tandaan mo yung pangako ko sayo!" Sigaw niya sakin habang pinasok na ako sa kotse kasama yung bass ko.      

"Oo, honey! I will marry you someday!" I shouted. Pero hindi na niya ata ako narinig. =( I'm really sorry. God knows how much I love you, honey. Happy Birthday..

"Aikaa? Aika. Aika, anak!"

"Blaaaake!" Napabangon ako sa kama ko. It's that dream again. Oh, I really miss Blake. Sana natatandaan niya pa ako. I'm still holding on to his promise.      

"Anak, wala na si Darryl. Diba? Baka nakalimutan ka na niya. Ayaw kasi sa kanya ng Tita Andrea mo." Comfort naman sakin ni mama.      

"Pero, mama." Sabi ko habang naiiyak na ako. "Mahal na mahal ko po si Blake. TT^TT At alam niyo naman po yun. Pinangakuan niya po akong papakasalan niya ako paglaki namin. At hanggang ngayon po, hinihintay ko pa siya." Tuluyan na akong naiyak. Dahil sa panaginip na yun, ang huling pagkikita namin ni Blake, hindi ko siya makalimutan. Lalo na ang pangako niya. Kaya naman pinapagpatuloy ko pa rin ako pagbabanda ko.      

"Anak, wag mo na munang isipin yan ha? Maligo ka na at mag-ayos ng sarili mo. May trabaho ka ngayon." Sabi ni Mama habang pinupunasan niya ang mga luha ko. Oo, nga pala. Pupunta akong Italy ngayon. At iinggitin ko pa si Aeron at Adrian.      

"Sige ma. Wala to. Bumaba ka na at mag-aayos na ako." Sabi ko kay mama habang pinunasan ko na ng tuluyan ang mga luha ko at nag ayos.       

"Sige, anak." Pagkalabas na pagkalabas ni mama, bumulong ako sa sarili ko. "Blake... Magkikita din tayo."      

Pumunta na ako sa banyo ng kwarto ko at naligo. Shower. I just stood there. Thinking about life. My life. My life now and then. At napansin kong napakadaming pagbabago. Pero hindi ako nagtagal kasi baka malate ako.