" ဘတ္ဟြၽန္းနီး "

" .... "

" ဦးဦးေခၚေနတယ္ေလ...
ဘတ္ဟြၽန္းနီး !!! "

" N...Nae !! ဦးဦး ဘာေျပာလုိက္တာ...လဲ "

" ဖြားဖြားေခၚေနတယ္...သြားလုိက္ဦး "

" ဖြားဖြား...ဆုိတာ... ဘယ္သူ ? "

ခုနအေတြးထဲေမ်ာေနလုိ႔ ဦးဦးနဲ႔တူတူ Park အိမ္ေတာ္ဧည့္ခန္းထဲကဆုိဖာေပၚထုိင္ေနတဲ့အျဖစ္ကုိ ဘတ္ခြန္းနီးမသိလုိက္တာျဖစ္မယ္။ အခ်ဳိရည္ဗူးႀကီးကိုရင္ဘတ္ထဲပုိက္ထားတုန္းမုိ႔ ဦးဦးကလွမ္းယူၿပီး အခန္းေထာင့္တေနရာမွာ အၿပံဳးတစနဲ႔ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ ဖြားဖြားတေယာက္ကုိ ေမးေငါ့ျပတယ္။

" ဖြားဖြားက...ဦးဦးအေမေလ။
ကေလးအရမ္းခ်စ္တတ္တာမုိ႔ မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္။ "

တဖက္ဆုိဖာေပၚမွာ မ်က္ေမွာင္ႀကီးက်ံဳ႕ထားၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ ဖုိးဖုိးမ်က္ႏွာနဲ႔တျခားစီ၊ အေႏြးေထြးဆံုးၿပံဳးျပေနတဲ့ ဖြားဖြားရွိရာကုိ ဘတ္ခြန္းနီး ခါးေလးယို႔ကာ လိမ္လိမ္မာမာေလးသြားတယ္။

" ဖြားဖြား...ေနေကာင္းပါရဲ႕လား "

ေမးတုန္းကေမးၿပီးမွ ဖြားဖြားလက္ေပၚကပတ္တီးကုိျမင္ၿပီး ဘတ္ခြန္းနီးတကုိယ္လံုးေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္သြားရတယ္။ ဦးဦးေျပာျပထားလို႔ ဖြားဖြားလက္က်ိဳးထားတာသိရက္နဲ႔ သြားေမးသလိုႀကီးျဖစ္ေနၿပီမို႔လား။

ငံု႔ၾကည့္လာတဲ့ ဘြားဘြားမ်က္လံုးေတြကဝုိင္းစက္ၿပီးေတာက္ပေနလုိက္တာ။ေခ်ာေမာတည္ၾကည္တဲ့မ်က္ႏွာထက္မွာ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းပံုရတဲ့ အၿပံဳးေလးပန္ဆင္ထားသူဟာ ဘတ္ခြန္းနီးနဲ႔ လမ္းမွာမေတာ္တဆေတြ႕ခဲ့ရင္ေတာင္မွ ဦးဦးခန္႔ေခ်ာႀကီးရဲ႕ေမေမျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေတြးမိေလာက္စရာပါပဲ။

" ဘတ္ဟြၽန္းနီးတုိ႔လာမယ္ဆုိလုိ႔ ဖြားဖြားေလ... စားစရာေတြအမ်ားႀကီး ျပင္ထားတယ္ "

" ဟုတ္... ေက်းဇူး...တင္ ... "

စကားသံေတြရပ္တန္႔သြားရတဲ့အခ်က္က ထမင္းစားပြဲအႀကီးႀကီးေပၚမွာ အျပည့္အသိပ္ေနရာယူေနတဲ့ အေမႊးပ်ံ႕ဆံုးဟင္းပြဲေတြနဲ႔ မုန္႔ေတြ သစ္သီးေတြေၾကာင့္ပဲ။

Hold Me (Z+U) 🌻 Where stories live. Discover now