It Had to be You (Valdemar Series #2)

Kabanata 14

He pouted, forcing himself not to smile. Pinili niya ang lahat ng pink at yellow na erasers at inilagay iyon sa isa pang case na galing sa bag niya. He closed it and handed it to me.

I frowned. "What?"

Inilapag niya iyon sa hita ko saka isinara ang bag niya. I touched the case and traced it's edge. It's color yellow.

"I am giving that to you."

Nanlaki ang mga mata ko at lalong hinawakan ang case. I bit my lower lip out of excitement.

"Really?" My eyes almost sparkled.

He nodded and looked at the case. Dumako ang tingin ko sa tuhod niya. The wound is there. I think it's still swollen.

"Thank you, Ayden!" I giggled.

I wiggled my body because of happiness. He laughed with what I did and copied my dance. I laughed at him and pushed his arm a little. Nang maubos ang tawa namin ay nagsalita ako agad.

"Huwag kang gaanong gumalaw! Ang sugat mo, baka sumakit."

Kumunot ang noo niya. He crossed his arms and looked at the wound.

"I won't mind it, though. I'm a big boy now, hindi na ako masasaktan sa sugat." He cooly said.

Ngumiwi ako nang maalala ang pag-iyak at pagdaing niya kahapon. I snicker. Big boy raw! He did cry yesterday! That's not something a big boy would do!

Sa huli ay tumango na lang ako at nagpanggap na naniniwala sa kaniya. Binigyan naman niya ako ng set of erasers kaya hindi ko siya dapat kontrahin. I need to be a good friend!

Masaya kong pinagmamasdan ang mga pambura nang may mapansin akong anino na nakatayo sa harap ko. Naagaw no'n ang atensiyon ko. It was a girls feet. Tiningala ko iyon at nakita ko ang mukha ng mortal kong kaaway.

I rolled my eyes. She crossed her arms and rolled her eyes, too.

"What's that?" Maarte niyang tanong.

I raised my brow. "Why do you ask?"

Lumingon si Ayden sa akin habang parang nagtatanong ang mga mata. I sarcastically smiled at him. Ngumuso siya at kumunot ang noo nang hindi ako maintindihan.

"It looks ugly." Mabilis niyang sabi.

Naiyukom ko ang kamao ko dahil nagsisimula na akong mainis. I stayed sitting down on the grass and she stayed standing in front of me 

"Kung may pangit dito, ikaw 'yon." I mockingly smiled.

She pursed her lips and stared deadly at me. Nanatili ang ngiti sa labi ko habang pinagmamasdan ang mga bago kong pambura.

"Mas pangit ka!" Aniya.

Nanliit agad ang mga mata ko. I immediately stand up to fight her. Gusto ko na agad hilahin ang buhok niya ngunit nakakahiya naman sa bago kong kaibigan kung makikita niya akong nakikipag-away.

"Says who?!" Ani ko sabay hawi ng buhok.

"Says me!"

Umawang ang labi ko at lalo siyang pinaningkitan ng mata. Humakbang ako palapit sa kaniya at hindi siya nagpatinag sa akin.

"Says you?" I pursed my lips. "Ikaw na bungi?"

Namula ang mukha niya sa sinabi ko. Napalingon siya kay Ayden at ganoon din ako. He's looking at us and he looks shock.

"Saka mo na ako yabangan kapag may ngipin ka na sa unahan!" I laughed. "I am ugly?! Says the girl who doesn't have a front teeth? Funny!"

Humahalpak ako ng tawa. Her face looks so red and her eyes are now in rage. Galit na galit siya sa sinabi ko. Totoo naman na wala siyang unahang ngipin! Absent ang dalawa niyang ngipin sa unahan!