We Must Be Nuptials

Chapter Forty

“Ano'ng sasabihin ko?” seryoso niyang sagot sa akin.

Eh? Napanguso ako, “Hindi ba dapat may 'I love you too' din ako?” nakangusong tanong ko sa kanya.

Natawa naman siya ng mahina bago ipulupot ang braso sa bewang ko. “Mas gusto ko kasing sagutin ng halik 'yang sinabi mo, eh.”

Natigilan ako, “A-Ano—”

Napapikit na lang ako ng maramdaman ko ang labi niya na lumapat sa labi ko. Hindi pa man bumibilang limang segundo ay sinagot ko na agad ang halik niya. Dahan dahan kong itinaas ang mga braso ko at ipinulupot ito sa leeg niya habang sinasagot ang malalim niya ng halik.

“I love you too, Xiantel.” mahina niyang bulong ng maghiwalay ang labi namin. Napangiti na lang ako bago ilapat muli ang labi ko sa kanya. Naramdaman kong niyakap niya agad ako ng mahigpit ng idiin ko ang labi ko sa kanya.

Shit.

Napapikit ako ng todo ng maramdaman kong inihihiga niya na ako ng dahan dahan sa kama ko. Naramdaman ko agad ang bigat niya ng tuluyan na akong makahiga sa malambot na bed cover ng kama ko. Hindi ko na din napansin ang kamay ko na nasa buhok niya na ngayon, pilit na inilalapit pa lalo ang mukha niya sa akin.

“Fuck.” rinig kong mahinang mura niya ng humiwalay siya sa akin. Pareho kaming naghahabol ng hininga ng maghiwalay ang labi namin. “I love you.” hinalikan niya ng hinalikan ang labi ko. Napangiti ako.

“I love you more.” nakangiti kong bulong habang nakatingin sa mga mata niya. “H-Hon, ang bigat mo.” medyo nahihiya kong bulong sa kanya.

Natawa naman siya, “Gusto ko dito, Xiantel.” dinampian niya ng halik ang labi ko.

“M-Mabigat ka.” naiilang na talaga na sagot ko sa kanya. Shit. Nasa ibabaw ko lang naman siya, sinong hindi maiilang?

“I know.” napangisi siya, “Dapat masanay ka na, hon. Para hindi na mahirap kapa—”

“Yuan!” mabilis na tinulak ko siya palayo sa akin. “N-Nakakainis ka!” singhal ko sa kanya bago umupo sa kama ko. Argh! Napakamanyak niya!

“What?” natawa siya ng todo. “Mag asawa tayo, Xiantel. Normal lang 'yon, okay?” mas lalo siyang natawa.

“Ang manyak mo!” hinampas ko siya ng unan na nakuha ko, “Umalis nga dito!” tinulak tulak ko siya palayo sa akin.

“A-Anong—hoy! Hindi ako manyak!” sigaw niya sa akin, “Asawa mo ako, Xiantel! Pwede natin gawin 'yon!”

Napataas ang kilay ko, “At talagang ipagpipilitan mo 'yang kamanyakan mo, ha?” inis na tanong ko sa kanya. “Mga bata pa tayo!” inis na hinampas ko ulit siya.

“Ah?” napangiti siya, “So kapag hindi na tayo bata, pwede na natin gawin 'yon?” napangisi siya, “Papayag ka naman pala, e—aray!”

“Labas!” hinampas ko siya ng hinampas ng unan. “Lumabas ka dito! Ngayon na!” galit na sigaw ko sa kanya habang hinahampas siya ng unan. Aaaaaaaargh!

“J-Joke lang naman, hon!” sigaw niya sa akin habang iniiwasan ang hampas ko.

“Lumabas ka na!”

“Ayoko—”

“Isa!”

“Kahit magbilang ka pa hanggang isang daan, hindi ako lalabas di—”

“Dalawa!”

“Hon naman? I'm just jok—”

“Tatlo!”

“Eto na! Eto na!” mabilis na tumayo siya sa kama ko, “Joke lang naman, eh!” nakanguso niyang singhal sa akin.

“Lumabas ka na! Ayokong makita ang mukha mo!” inis na binato ko siya ng unan. “Labas!” sigaw ko sa kanya.