"Νικόλας" (#2 Σαντα Ροζα Τζουνιορ)

Κεφαλαιο 22.

Μου δίνει το κλειδί και το παίρνω από τα χέρια της.

«Να φεύγω τότε..»λέει και πάει να φύγει.

«Ελλη περιμενε λίγο»λέω και τώρα παω εγώ μέχρι εκεί που έφτασε.
«Βιάζομαι Νικόλα.»ξεκινάει.
«Ένα λεπτό.Νιωθω ότι με αποφεύγεις και είναι λες και έχω κάνει κάτι κακό ενώ δεν έχω κάνει.»ξεκινάω.

Με πειράζει που ήμαστε έτσι.Ναι ξέρω.Τωρα την γνώρισα και τα λοιπά και τα λοιπά αλλά με πειράζει.Κατι δεν πάει καλά μέσα μου.

«Δεν έχεις κάνει τίποτα.»
«Τότε;Ποιο είναι το πρόβλημα;Θέλω να μιλήσουμε Ελλη.Να αφησω τα κλειδιά μέσα και πάμε μια βόλτα;»ρωτάω.
«Όχι.Καλυτερα όχι.»
«Σίγουρα κάτι έχεις Ελλη.Εσυ στην αρχή δεν ήσουν μαζί μου έτσι.»
«Εσυ με ρωτάς;Εσυ είσαι ο γιατρός εδώ πέρα με τις συμβουλές σου.Εσυ δεν τα ξέρεις όλα για τις γυναίκες;»λέει και μου γυρνάει την πλάτη και φεύγει.

Κάνει κάποια βήματα και όσο απομακρινοταν από εμένα βρήκα το θάρρος και το είπα.

«Ζηλεύεις»λέω και σταματάει εκει που ήταν.Δεν βλέπω το πρόσωπο της αλλά είναι λες και το βλέπω.

«Ζήλεψες  την Δήμητρα.Ζηλεψες που με φίλησε.Ζηλεψες όταν είδες ότι με πήρε η Μαρία.Αυτο είναι.Το ξέρω ότι είναι αυτό.»επιτέλους της λέω και το έβγαλα από μέσα μου.

Δεν γύρισε να με δει.Ακομα ήταν με γυρισμένη την πλάτη.Ακινητη.

«Και δεν το καταλαβαίνω γιατί.Εννοω δεν ήμαστε μαζί ή κάτι τέτοιο.Ξερεις ότι θα φύγω σε λίγες μέρες.Το λες και το ξαναλές συνέχεια άλλωστε.Και δεν με αφήνεις να σε πλησιάσω αφού κάθε φορά που το πάνω κανείς δέκα βήματα πίσω.»

«Έχεις δίκιο.Δεν μου πέφτει λόγος άλλωστε.Δεν ήμαστε κάτι.»λέει και εξαφανίζεται γρήγορα από εκει.

Όχι εκεί που ήθελα να παω την συζήτηση ακριβώς...

Από τα νεύρα μου πέταξα τα κλειδιά της πάνω στον Μπενιτο και κάθομαι κάτω αφού δεν θέλω να παω μέσα σε αυτόν.

Πως έγιναν έτσι τα πράγματα;

Έχω τρελαθεί εδώ πέρα.Νιωθω ότι έχω τρελαθεί σε αυτό το ηλιθιο κατσικοχωρι που κανείς δεν ξέρει.

«Προβλήματα;»λέει ο Σταύρος τώρα που βγήκε.
«Παράτα μας και εσυ!».

Αυτός μου έλειπε τώρα.

«Άκουσα χωρίς να το θέλω.Υπαρχει έλξη ανάμεσα σας σωστά;»με ρωτάει.

Θεέ μου.