Multimedya: Unsecret - Can You Hear Me (Ft. Young Summer)
Keyifli Okumalar...
Twitter: e_smare Instagram: e.s.mare
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✴ "Uyu Arven! Uyandığında bambaşka bir dünya seni bekliyor olacak." ✴
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bars Axel'ın peşinden hızla revire koştu. Diğerleri de onu aynı hızla takip etti. Ne olduğunu deli gibi merak ediyorlardı şüphesiz. Kızı gören o ve Axel haricinde sadece Kai'ydi. Axel kızın üzerini örtmüş olmalı ki Kai, yaralarını fark etmemişti ama Bars o yaraları bizzat görmüştü. Bilincinin açılmasıyla şüphesiz kız acılar içinde kalmıştı.
Revir'in kapısından içeri girdiği an gözleri önce Axel'ı buldu. Yere çökerek dolaplardan birine yaslanmış ve acı içinde kıvranarak çığlık atan kıza yönelmişti. Kızın saçları darmadağın olmuş, neredeyse yüzünü kapatmıştı. Göğsü şiddetle yükselip alçalıyordu. Elleri ise kulaklarına kapanmıştı ve vücudu acıyla kasılıyordu. Pijamasının sağ kolu neredeyse omzuna kadar sıyrılmıştı ve kolundan kan sızıyordu. Muhtemelen Axel'ın taktığı serumu çıkarmıştı ki yerdeki şeffaf serum paketi de bunun kanıtı oldu.
Axel hızla kızın kollarını kavradı ama kız o an deli gibi çırpınmaya başladı. Karşısındakinin kim olduğuna bakmaksızın onu kendinden uzaklaştırmaya çalışıyor gibiydi. Acı bir çığlık daha attı ve Kai, Bars'ın arkasından bir küfür savurdu.
Axel kızın bileklerini tuttu önce, sonra ince bilekleri tek eline hapsedip kızı kendine çekti. Çırpınan kızı çıplak göğsüne bastırıp zaptetmeye çalışırken gözleri Bars'ı buldu. "Siyah!" diye tısladı. Kız yine çığlık attı.
Teşkilatın onlara sağladığı ilaçlar üçe ayrılıyordu. Beyaz, gri ve siyah... En etkilisi Siyah'tı, kullanıldığında ne bedenen ne de içsel bir acı bırakıyordu geriye. Bars da bir aralar fazlasıyla kullanmıştı. İlaç etki ettiği sürece iyiydi de ama kullanmaya bıraktığın an acılar geri gelmesi uzun sürmüyordu.
Belki bedenen hissedilen acılar çoktan iyileşmiş oluyordu ama büyük bir kaya parçası birden ruhunun üzerine yuvarlanıyordu. Hissettiklerinin altında eziliyordun. Feryat etmek, bağırmak istiyordun ama öylesine boğuluyordun ki sesin çıkmıyordu. O kaya parçasını hiçbir zaman üzerinden atamıyordun da ama bir süre sonra nasıl nefes alacağını öğreniyordun.
