Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✴ "Aydınlık ve karanlık... Biri olmadan diğeri de olmaz." ✴
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Instagram: e.s.mare Twitter: e_smare
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Arven odadan çıkıp merdivenlere yöneldiğinde etraf yine sessizdi. Ekip üyeleri rutin günlük alıştırmalarını yapıyor olmalıydılar, sanki dün bir dehşet senaryosu yaşamış olan onlar değilmiş gibi kolayca hayatlarına dönebilmişlerdi. Arven ise yine tek başına kaldığı şu anlarda o dehşeti tekrar yaşıyormuş gibi hissediyordu.
Alıştırma odasına gidip onları bir köşeden de izleyebilirdi ama Eve denen o kadını görmeye henüz hazır hissetmiyordu kendini. Onu o odaya kilitlemesini hazmedemiyordu ve onu görürse bunun öfkesini kusmasını engelleyemezdi. Elbette ona bunun hesabını soracaktı, o, ona yardım etmek için korkularını bile sineye çekerken Eve'in bu yaptığı tahammül edilebilir gibi değildi ama o hesabı daha sakin bir anında yapacaktı. Safir'in söylediği gibi, öfkesinin onu ele geçiremeyeceği bir anı kollayacaktı.
Diğer yandan bir şekilde Safir'i ilaçlarını ona getirmesi konusunda ikna etmeliydi. Artık kardeşinin görünüşüne sahip o varlığı göreceğinin korkusuyla yaşayamazdı. O belki anlamak istemiyordu ama Arven onunla, onlarla savaşamazdı. Şimdi düşündüğünde bile tüyleri ürperiyordu. Eskiden bir nebze de olsa ona ya da diğer gördüğü varlıklara karşı koyardı ama Arya'nın onu ittiği o yerden sonra artık onu bile başaramıyordu. Kilitlenip kalıyordu adeta.
