Tell Her About Me ( Published Under IMMAC PPH La Gran Lista )

Chapter 20 ~First Offense

ZANERO GUZMAN

“Bitawan mo ’ko!” Nagpupumiglas si Chelsea sa pagkakayakap ko sa kanya. Hindi ko napigilan ang nararamdaman ko’ng galit sa sarili ko. ‘Bakit ba kase nakalimutan ko ang phone. Bakit kase hindi na ako nakaiwas sa dapat na mangyari.’ Sigurado na may nakakita sa akin at nakarating kay Chelsea.

“I’m sorry. Pero mali yang iniisip mo, Sea. Sorry alam ko’ng nasasaktan ka pero pakinggan mo muna ako.” Pagmamakaawa ko sa kanya, hindi ko mabitawan ang kamay niya dahil sigurado’ng iiwanan niya ako.

“I saw you, Zane. You look happy with her and mukhang masaya naman siya sa’yo. Kilala mo naman ako, naiintindihan ko lahat-lahat e’ sa kanya ka na. Doon kana sa babae mo.” Sunod-sunod na sabi ni Chelsea at tanging iling lang ang nagagawa ko,

“Hindi ako masaya okay. Look I’m sorry but it’s not what you think, love. Pumunta siya sa bahay kasama si Tita Mariel tapos nagpasama siya---”

“You know what! I thought, sort of-- like yesterday was just a dream. That perfect night was a nightmare!” She’s whimpering. She stop me from talking. I couldn’t stop her anger against mine. Oo talagang sobrang saya kahapon pero bakit hindi ko naisip na pweding mangyari ito ngayon.

“It’s not a dream Chelsea, believe me... What happened yesterday was all real. Okay? It’s not fake. Pareho tayo ng nararamdaman. Ni minsan hindi ako nagsinungaling ng nararamdaman ko para sa’yo.” I’m trying to defend myself kahit alam ko na hindi siya makikinig.

“Really? How about her? How about Lily? Bangungot mo lang?”She cry. Hinawakan ko ang pisngi niya para punasan ang mga luha niya at para makita niya sa mga mata ko na hindi ako nagsisinungaling sa kanya.

“She’s just nothing compare to you, love. Kaninang umaga hindi lang talaga ako nakatanggi at sa school, hindi ko inaasahan na ganoon ang mangyayari. Someone bullied to her then I saved her tapos hindi ako nakaiwas ng yakapin niya ako--”

“At niyakap mo rin?” Putol niya sa sinabi ko. I know it hurts her pero sasabihin ko ang lahat-lahat. “No, hindi ko siya niyakap. She hugged me, magkaiba ’yon. May mga students na nakakita tapos ipinagkalat ni Lily na girlfriend ko raw siya. People minds are scary. Hindi ko rin sila maisa-isang kausapin para sabihin na nagsisinungaling si Lily. I don’t know what to do. Kahit kay Tita Mariel sinabi niya na boyfriend niya ako.” I explained. Narinig ko ang malalim na paghinga niya at sabay tumalikod sa akin.

“I’m sorry I did a big mistake, napasubo ako.” I added with hesitant. “I respect Tita Mariel at ayoko naman ipahiya si Lily sa school. Dapat sinabi ko na sa’yo noong tumawag ako pero gusto ko’ng sa personal kita kausapin kaya naghintay ako sa’yo pero maraming nangyari kaya hindi agad kita agad pinuntahan. Then last night, pagkakataon ko na kasu ayoko sirain ang gabi. Masaya tayo. Genuine happiness. Sorry, love.” Mahabang saysay ko ulit.

“So, you are more worried about her? about what her friends will think about her than how I feel?” I feel she’s irritated right now. She’s about to laugh or cried. Nasasaktan ako sa expression ng mukha niya, hindi siya mapakali at hindi alam kung anong gagawin. I’m an idiot but I’ll try to make her calm.

“Hindi naman sa ganoon. I’m not worried about her. Ayoko lang na pag-usapan siya ng buong campus. She’s kind, naging mabuti siya sa akin kaya susuklian ko ’yon kahit papaano at iyon ang naisip ko na tumahimik na lang. Pero alam kung mali pala. Dahil sa una pa lang alam ko’ng masasaktan ka na.”

“Hahahaha! You are worried about her. Fine I get it!” She roar. This is expected talagang hindi siya makikinig sa mga paliwanag ko. Nadadaig siya ng galit at hindi ko naman siya masisisi. She’s sobbing, she’s crying and I have nothing to do but to watch her. To watch her while in pain because of me.