That Gay is my Babymaker (On-hold)

CHAPTER 26

"Mommy.." mahinang sabi niya ng mapansin ang mommy niya sa tabi habang tahimik na nakapikit.

Mukhang tulog ang mommy niya dahil unti-unting bumabagsak ang ulo nito sa sandalan ng upuan.

Agad niyang nilibot ang paningin sa isang kwarto. Halos puti ng nakikita niya maliban sa mga upuan at sofa sa gilid, akmang babangon din siya ng maramdaman na biglang kumirot ang kamay niya.

Doon niya lang napansin na nakahiga siya sa hospital bed habang ang mommy niya ay natahimik na natutulog.

Napabugtong hininga na lang siya at hindi maiwasang mapatingin sa mommy niya. Naaalala niya lahat ng nangyari sa kanila, pero alam niya din na may unting pagbabago sa kanya.

Nang mapansin niyang may salamin sa gilid niya ay mabilis niya yun inabit at pinakatitigan ang sarili sa salamin.

Huminga siya ng malalim habang hindi inaalis ang tingin dito.

"I trust you, didn't I?" mahinang tanong niya sa sarili dahil baka magising ang mommy niya.

"I thought your real." malungkot niyang sabi. Ang tagal na niyang pinaiinom ng mga gamot para magising siya sa katotohanan na hindi totoo ang Shine nakakambal niya.

"I'd take thousands of drugs just to erase you in my mind but now, I realize what my mom said. That you are not real." madiin niyang sabi habang tinuturo ang sarili sa salamin.

"Mukhang umipekto na ang mga gamot at mga treatment na ginawa nila dahil ngayon nalalaman ko na na hindi ka totoo." hindi niya maiwasang maluha habang kinakausap ang sarili. Batid niyang kabaliwan ito pero ganun naman siya diba?

"Shine is me. Shine is Shannon. You are me." muli niyang sabi bago tuluyan na bitawan ang salamin.

Napailing siya at bumalik sa pagkakahiga sakto naman ang paggising ng mommy niya. Gulat itong napatingin sa kanya habang may pumatak na luha sa mga mata nito.

"Baby?" mahinang tawag niya at lumapit sa kanya. Napangiti naman siya at pumikit.

"Im sorry." ayun lang ang nasabi niya dahil para mas umiyak ang ginang na kaharap niya.

"Tatawagin ko si Dr. Magsalang para matignan ka agad." mabilis nitong sabi at walang anuman na lumabas ng kwarto.

Wala pang ilang minuto ay nakabalik na ang mommy niya kasama ang isang doctor. Nakangiting lumapit ito sa kanya at chineck ang katawan niya pati ang mata.

"Finally your okay." nakangiting sabi nito. "You're just need to rest and take medicine para maging okay pakiramdam mo."

"Is she's okay now, Doc?" tanong ng ina sa doctor.

"Yes but for now she need rest, im going to check her later. Maiwan ko na muna kayo."

Nakahinga ng maluwag ang ina sa sinabi ng doctor at lumapit sa anak niyang tahimik lang na nakatingin sa kanya.

Binigyan niya ito ng matamis na ngiti at hinaplos ang mukha at buhok nito. Halos isang linggo na nakaratay ang anak dahil sa pagbangga niya sa sasakyan, mabuti at hindi malakas ang pagpapatakbo ng driver kaya hindi masyadong nagalusan.

Sinabi din ng doctor na kaya natagalan ito sa paggising dahil siguro sa nangyari sa anak niyang hindi maayos na nakakakain at pagod ng katawan.

"How's your feeling baby?" tanong niya sa anak.

Binigyan naman siya nito ng matamis na ngiti bago nagsalita.

"Are you mad, mommy?" tanong niya dahilan para mahigpit niya itong hinawakan sa kamay.