That Gay is my Babymaker (On-hold)

CHAPTER 25

NAKATULALA lang ako habang nakatingin kay Tita. Alam kong wala siyang balak magsimula pero nandito na, oras na binuka niya yung bibig niya. Malalaman ko na lahat.

"Alam kung alam mo ng hindi totoo si Shine. Shine wasn't exist in real life. Maybe she just a little girl who wants to play with you. All the pictures we have are edited. You know what I mean, Shannon?"

"Dahil nga naniniwala ka na totoo si Shine, you want to insert here in pictures using edited. Ayun lang kase alam nila Daddy mo para maging okay ka, para hindi masaktan yung feelings mo."

"All the photos you have when you were young was all edited. It is funny right? At first tinanggap ka nila nang buo kase prinsesa ka nila, no matter who you are, what disorder you have. You're still our princess." nakangiting pagpapatuloy nya. Kumunot yung noo ko ng marinig ko yung disorder.

Ako?

"W-what do you mean, Tita? D-disorder? H-how?" naguguluhang tanong ko. Ngayon ko lang nalaman na may ganun akong sakit dati. Oh gosh!

"Schizophrenia Disorder. Schizophrenia is a serious mental disorder in which people interpret reality abnormally. Nakuha mo siya sa side namin, your grandamother. She also have the same disease when she was young." nakayokong sabi niya. Hindi ko magawang ibuka ang mga bibig ko dahil sa rebelasyong nangyayari.

"I lied to you. Kilala ko yung Doctor na gumamot sayo. He decided to take you in the mental hospital kase sobra na yung nangyayari sayo, kahit ayaw nila kuya at ate they have no choice kundi ang pumayag kase ayun ang akala nilang ikagagaling mo pero hindi pala. Mas lalong lumala yung sakit mo kaya napagpasyahan namin na huwag kang pakitaan ng kahit anong salamin dahil doon mo nakikita yung sinasabi mong kakambal." napatakip ako sa bibig ko, unti-unti ko na rin nararamdaman yung mga luha ko.

"Hanggang sa unti-unti mo nang nakakalimutan yung nangyari sayo. After the incident you promised to youself na kakalimutan mo yung nangyari sayo. Kung anong buhay meron ka nung nabubuhay sila Ate because I know that you know how much they sacrificed just to get you healed. And this is not they want for you, Shannon." hinaplos niya ang buhok ko bago punasan yung basa jung pisnge.

Gusto kung magslita pero walang kahit na anong boses ang lumalabas kapag binubuka ko yung bibig ko. I remained stunned as I waited for what she would say next.

"Stop blaming yourself for what happened. You deserve to enjoy your life habang nabubuhay ka, hindi ka matututong makalimot kung hahayaan mo lang yung sarili mo sa nangyari sa nakaraan. All people deserves to be happy, you too, Shannon." nakangiting wika niya habang patuloy na nakahawak sa pisnge ko na hanggang ngayon ay basang-basa pa din.

Hindi matigil yung luha ko lalo na ngayon na nalaman ko na yung totoo.

"Your parents died because they want you to live normally." dagdag niya kaya mas lalo akong naiyak.

Kung sino ba ako nagkasakit, buhay pa sila hanggang ngayon?

Kung hindi ba ako nagpumilit noon, walang aksidenteng mangyayari?

"Excuse me po? but our patients need to rest now." sabay kaming napatingin ni Tita sa nurse na may dalang tray kaya mabilis kong pinunasan ang luha ko. Ganun din si Tita at tumayo pero bago siya umalis ay hinalikan niya ako sa noo.

"I'm going to visit you tomorrow." bulong niya syaka niyaya si Marie na lumabas ng pinto.

Bumalik ako sa pagkakahiga habang hindi makapaniwala sa nalaman ko ngayong araw.

Unti-until na rin bumabalik lahat ng alaala sa akin. That's impossible! How come na nakalimutan ko yung nangyari?

-

"Mommy, do you think Shine will be happy when she saw this teddy bear?" nakangiting sabi ng dalagang babae. She was at 15 years old, carrying her new toy for her twin.

"Shannon, baby. Listen to mommy okay? Shine is you. Can't you see when you look at mirror? You're just talking to yourself." mahinahon na paliwanag nang ina kaya naman sumimangot siya at napanguso.

"No! I don't believe in you!" malakas na sigaw niya at mabilis na tumakbo papunta sa loob ng kwarto.

Napailing siya at umupo sa harap ng salamin.

"Mommy told me that you are not real. Is that true?" tanong niya kaharap na akala niya sasagutin siya.

Ilang oras siyang nakatitig sa salamin habang hinihintay magsalita ang kaharap ngunit mukhang wala itong balk dahil bawat galaw niya ay sinusundan siya nito

"Tell me! Are you real?" malakas na sabi niya sabay binagsak ang bagong laruan. This is insane! Bakit hindi siya nag-sasalita? Akala ko ba kakambal ko siya pero bakit ganito?

Nagmumukha na lamang siyang tanga habang nakatingin sa salamin. Akala niya matutuwa niya sa panibagong teddy bear ayon pala hindi, hindi dahil wala na siyang kasama na laruin ito.

"Oh God!" mabilis siyang napatayo at umikot-ikot sa kwarto habang hawak ang ulo. Unti-unti niyang narealize ang sinabi nang Mommy niya.

Patakbo siyang bumalik sa harap ng salamin. Pinunit niya ang damit sa mismong harap nito pero wala siyang nakitang nagbago.

It's her.

Shannon.

Kung anong ayos niya ngayon ay ang ayos din ng hitsura niya sa salamin. Natatawang napaupo siya sa gilid at hindi makapaniwalang tumingin sa sarili niya.

She's not normal!

Nagmamadali siyang tumayo at malakas na kinalampag pinto nagbabakasaling may makarinig sa kanya.

"Sana nandoon pa sa labas si Mommy." Ayan ang nasa isip niya habang patuloy na kinakalampag ang pinto. Laking pasalamat naman niya ng mabilis itong bumakas, napangiti siya at mabilis na tumakbo. Narinig niya pang tinatawg siya ng mga doctor pero wala siyang pake.

All she want to do is hug her mom and tell how sorry she was.

Nang tuluyan siyang nakalabas ng hospital ay hinanap niya ang sasakyan nila. Malawak siyang napangiti.

"Mommy!" malakas na sigaw niya na akala mo hindi niya ito nakita gayong kasama naman niya ito kanina.

Nakita niyang napatitig ang ina sa kanya kaya naiiyak na naglakad siya.

Hindi pa siya nakakarating kung nasaan ang mommy niya ay mabilis siyang nakarinig ng sigawan.

Mga boses na natatarantang tao habang papalapit sa kanya.

"Kawawa naman yung bata!" rinig niyang sabi ng isang babae pero hindi niya maaninag ang mukha nito.

"Shannon!" that is her mom's voice.

"Mommy.." sabi niya bago mawalan ng malay.

-

happy reading! sorry for late update (sobrang late kase halos isng buwan na) pero bawi 'to kase isahang update tapos end na hshshs.