AMOROUS 3: Dustin Leo Cafino (Completed)

Chapter 21

#A3Saved

Matapos kong sinabi yun sa kanya ay nakita ko sa mga mata niya ang... saya?

A long silence.

"Dustin..." Sabi ko.

Bigla niya akong niyakap.

"And you were hiding it from me all this time?" He asked. I nodded. I thought magagalit siya. Kasi sa pagtingin ko sa ugali ni Dustin ay masyadong galit. Yung inis na inis ang mukha kahit walang ginagawa. Pero I felt his hand gently touching my nape.

"You should've told me." Sabi niya.

"Alam ko."

"You should've told me, Rani."

Nanghina ako nang binanggit niya ang pangalan ko. Hindi naman ako palaiyak na tao pero naiiyak ako ngayon habang niyayakap ako ni Dustin. Hugging me after knowing na he became a father.

I'm lost for words.

Pero hindi ko alam kung ano kami ni Dustin. Matagal na din since we saw each other. At kung nagkikita man ay coincidence lang.

Hindi ko din alam kung seryoso ba siya na mahal niya ako. O baka naman sinabi niya lang yun para ma-comfort ako sa araw na nawalan ako ng Ama.

"Bakit mo ako niyayakap?" Sabi ko matapos ang mahabang katahimikan. Nakakabingi na kasi.

"Kasi matagal na kitang hindi nakita." Sabi niya.

"Eh ano naman kung matagal mo na akong nakikita?" Sabi ko.

Nag-uusap kami habang niyayakap niya pa ako. Makes me feel so much better. Sobrang stressed ko lately tapos pinipilit kong maging positive para sa baby ko. And now that Dustin, the father of my baby is here, parang gusto kong magsumbong. Kahit na sobrang labo pa ng relasyon namin.

Hindi ko alam kung ano na kami.

Kung mahal ba namin ang isat-isa.

Kung sa tingin niya ideal wife ako.

Napatawa ako sa iniisip ko.

Talagang nakakapanibago ng buhay ang ganitong sitwasyon. Kasi halos i-look down mo na ang sarili mo. Tapos maraming preasures. Nakaka-less ng self confidence din kasi ang pagkakaroon ngg sekreto. Sekreto na buntis ako. Sekreto na may namamagitan namin ni Dustin.

"Bakit ayaw mong maniwala na minahal kita?" Sabi niya at saka siya lumayo sa akin.

Nakita ko kung gaano namula ang mata niya.

Ah, umiyak siya.

Kaya pala ang tagal niya akong niyakap. Kasi nagtatago siyang umiyak.

"Umiyak ka, ano?" I said.

"Hindi." Umiwas siya ng tingin.

"Umiyak ka e. Bakit ka umiiyak? May payakap ka pang nalalaman e umiiyak ka na pala." I teased.

"You sounds not like the old Alyrani Hodler." Sabi niya.

I frowned.

"You've changed. Siguro dahil sa pregnancy mo." Sabi niya sabay napalip bite. Tinaasan ko siya ng kilay. Natatawa ako.

"Ano ba ako noon?" Sabi ko.

"Maldita."

"That's true, though." Sabi ko. "Maldita naman talaga ako."

He chuckled.

"You're ungrateful na din. Tapos masyadong mataas ang tingin sa sarili. Yabang mo sa kayamanan mo e." Sabi niya.

Napanganga ako.

"Are you trying to diss me right now?" I asked.

"Mabait ka na ngayon." He commented. Ginulo niya buhok ko. "Sana buntis ka na lang palagi."

Napatawa kaming dalawa. Tapos absent-mindedly, Dustin rested his hands over my waist. He held my waist as if he was holding some trophy na napanalonan niya. Na para bang ang proud niya.

"Marry me." Sabi ni Dustin.

My heart skipped a beat.

"Wow. I can't believe na nag-po-proposed ka without a ring?" I complained.

Sinipatan niya ako.

"We even had sex without marriage, Rani. What are you thinking?" Sabi niya. "Gusto mo yung bonggang proposal?" He asked.

"I can't believe I am gonna be with a guy like you kung ganyan ka. Ayoko pa naman sa lalaking hindi ma-effort." Sabi ko.

"Hindi pa nga ako nagsisimula e." Sabi niya.

"What do you mean?"

"Maraming mga bagay na hindi ko pa nagawa sayo. Mga bagay na dapat mong malaman tungkol sa akin. Mga bagay na dapat alam mo tungkol sa akin. Gusto ko kilalang kilala mo ako." Sabi niya. Sobrang seryoso niya.

"Bakit ang seryoso mo?"

"Kasi magiging asawa na kita. Dapat pa ba ako magbibiro?" Sabi niya. I was taken aback. Pero napapasaya niya ako.

Gusto kong bigyan ng magandang pamilya ang anak ko. And if magagawa ko, dapat one family. Yung isang Ama, isang Ina. Tapos ang anak namin.

Walang kabit.

Walang ka-divorce.

Walang iba.

Kami lang.

I may be not caring too much about my Mom and Dad relationship pero nag-promise din ako sa sarili ko na if ever ma-inlove man ako at magkaroon ng pamilya. Gusto ko yung one happy family.

Kasi yun yung hindi nabigay nila mama at papa sa akin. Yung Real complete family.

And with Dustin—

I think gusto ko mainlove sa kanya.

I think I am ready.

Dad? If nanunuod ka man sa akin ngayon, here's a man I wanted to spend my life with.

Hindi ko alam kung bakit ang sure ko na na si Dustin na ang para sa akin. Kasi siya yung nakikita ko sa dark times.

Ganun naman talaga, mas madali kasing ma-inlove ang mga babae sa lalaking andun para sa kanila sa oras na sobrang dilim. Sobrang chaotic. Yung you find comfort sa loob ng magulong mundo. And you wanted to last longer pa sa comfort na yun. Kasi when you find comfort, you can also find happiness.

Nagtama ang mga titig namin ni Dustin.

"Alyrani Hodler." He said.

"Dustin Leo Cafino." I said.

"I'm happy." Sabi niya bigla. Hindi ko alam kung anong sasabihin. "I became a father."

Genuine.

Precious.

Ang sarap pakinggan.

"I love you." Sabi niya.

"Sure?" I asked.

Sinamaan niya ako ng tingin.

"Bakit ba ayaw mong maniwala?"

"Kasi bago lang tayo nagkakilala. We had sex lang for fun?— I mean I invite you to. Kaya nangyari. Tas akala ko fuck buddies lang tayo."

"Ang hilig mo sa fuck." Sabi niya. "Who was that guy earlier? Fuck buddy mo din?"

Sinamaan ko siya ng tingin.

Kung kailan lang sweet sana kami.

"It's Andre."

He rolled his eyes. "I know him."

"Well yeah. He's quite famous." Sabi ko nalang.

"I saved him before." Sabi niya.

Save?

Naalala ko na nay sinabi siya about sa save kanina. Paanong save?

"How?"

"Saved his life." Sabi pa niya.