"အခ်စ္ရျပီ"
"ေအာ္ အင္း"
"ေနအံုး ေနအံုး ပူမယ္အခ်စ္ရဲ႕
က်ေနာ္ေအးေအာင္လုပ္ေပးမယ္"
အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထေနေသာ မုန္႔ဟင္းခါးပန္းကန္ကို တဖူးဖူးမႈတ္ေပးေနျပန္သည္။
"ဟ……အာ……"
"ရတယ္ ငါ့ဘာသာစားမယ္"
"မရပါဘူး အခ်စ္ကိုယ့္ဘာသာစားရင္ ပူလိမ့္မယ္ ဟပါ ဟ ဟ အာ……"
သူကသာ တအာအာလုပ္ေနတာ ပိုင္ကေတာ့ ပါးစပ္မဟမိ။
အန္တီတို႔ေတြက ျပံဳးၾကည့္ေနျပီး ခဏၾကာေတာ့ ထသြားၾကသည္။
"အခ်စ္ စားမယ္ေလ ဟပါဆို"
"မင္းဘယ္လိုအရွက္မရွိျဖစ္ေနတာလဲ"
"ဘာျဖစ္လို႔လဲအခ်စ္ရဲ႕"
"လူၾကီးေတြရွိတယ္ေလ အကဲပိုေနစရာလား"
"ဘာအကဲပိုလို႔လဲအခ်စ္ရဲ႕
ကိုယ့္အခ်စ္ကိုဂရုစိုက္တာပဲ ေဖေဖနဲ႔ေမေမကနားလည္ပါတယ္"
"အဲ့ အခ်စ္ အခ်စ္နဲ႔မေခၚစမ္းနဲ႔နားခါးတယ္
ကေလးကလားအေခၚေတြေခၚေနရေအာင္ မင္းကေလးလား"
"အဟား က်ေနာ့္ကိုကေလးလို႔ထင္တယ္ေပါ့"
"ဘာကိုလဲ"
"အခ်စ္ကဘာထင္ေနတာလဲ"
"ဘာထင္လို႔လဲ ဘာမွမထင္ဘူး"
"ဟား……ဟား……ထင္ေနပါတယ္
အခ်စ္ မ်က္ႏွာၾကီးရဲေနျပီ ေျပာစမ္း ေျပာစမ္း အခ်စ္ဘာမဟုတ္တာေတြးေနတာလဲ
အခုမွအိပ္ယာထတာေနာ္"
"မင္းေနာ္ ငါဘာမွမေတြးဘူး မင္းသာညစ္တိညစ္ပတ္ေတြ ေတြးေနတာ"
"အင္း က်ေနာ္ကေတာ့ ေတြးတယ္အခ်ိန္ျပည့္ပဲ
every time ဟီး……"
"ႏွာဘူးေကာင္"
"ေစာေစာက ကေလးဆို"
"ဘာကေလးလဲ မင္းကေလးမွမဟုတ္တာ"
"ေအာ္ ေအာ္ က်ေနာ္ကေလးမဟုတ္တာ သိသြားျပီေပါ့ေလ"
"ဟမ္……"
"ေတာ္ေသးတာေပါ့ မသိေသးရင္ က်ေနာ္ကျပမလို႔"
"အ့ံဖြယ္ပိုင္စိုး မင္း……"
"ဘာလဲ ေမြးသကၠရာဇ္ေျပာေနတာအခ်စ္ရဲ႕
ေဟာဗ်ာ အခ်စ္ကေတာ့ ေပါက္ကရေတြးေနျပန္ျပီထင္တယ္"
Part 18
Start from the beginning
