💝Play Boy💝
ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးယူခဲ့ေသာအခ်စ္ပံုျပင္ထဲကမင္းသားေလးသည္ ရင္ခြင္ထဲတြင္အိပ္ေမာက်လ်ွက္။
က်စ္လ်စ္သြယ္လ်ေသာခါးေလးကို ပိုတိုးျပီးဖက္ထားမိသည္။
ကိုကိုနိုးလာရင္ ဒီလိုဖက္လို႔မရနိုင္မွန္းၾကိဳသိေနတာမို႔ အတိုးနဲ႔ဖက္ေနရတာပါ။
အ့ံရင္ခြင္ထဲကမ်က္ႏွာေဖြးနုနုေလးကို အနီးကပ္ဆြဲယူလိုက္သည္။
ဆံပင္ေတြကိုနမ္းရိႈက္ျပီး နွဖူးေျပေျပေလးအားတပ္မက္စြာနမ္းမိျပန္သည္။
ႏွာေခါင္းလံုးလံုးေလးကို အသဲယားစြာတို႔ထိရင္းအ့ံႏႈတ္ခမ္းတို႔ ကိုကို႔ႏႈတ္ခမ္းထက္ ေခတၱမ်ွနားသည္။ ႏႈတ္ခမ္းအိအိေလးကို အသာကိုက္ထားမိေတာ့ ရင္ခြင္ထဲကကိုကိုဟာ လႈပ္ရွားလာသည္။
အ့ံရင္ဘတ္ကို လာတြန္းျပီး ျပန္ျငိမ္သြားသည္။
"ဘာလို႔ အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းေနရတာလဲ ကိုကိုရယ္"
မ်က္ခံုးထက္ကိုလက္မေလးနဲ႔ဖိပြတ္ရင္းစကားဆိုမိသည္။
မ်က္ေတာင္ စိပ္စိပ္ေလးေတြ မွိတ္က်ေနသည့္ မ်က္အိမ္တို႔ထက္ တင့္တယ္လွသည္။
နားသယ္စပ္က မွဲ႔အညိဳေလးကလဲ ကိုကို႔မ်က္ႏွာေလးကို ပိုလို႔ေတာက္ပေစသည္။
ထိုမွဲ႔အညိဳေလးကုိ ဖြဖြနမ္းလိုက္သည္။
ခဏမ်ွ ၾကာျပီး ကိုကို႔မ်က္ဝန္းတို႔ ဖြင့္ၾကည့္လာသည္။
လက္ရွိအေျခအေနကို မသိေသးတာေၾကာင့္လား မွင္သက္ေနတာေၾကာင့္လားမသိ။
ကိုကိုကတုတ္တုတ္မ်ွမလုပ္။
"ကိုကို"
အ့ံကုိေခါင္းေစာင္းၾကည့္သည္။
ျပဴးက်ယ္သြားသည့္ မ်က္ဝန္းအစံု။
"အ့ံ မင္း…မင္းငါ့ကိုဘာလုပ္တာလဲ"
"က်ေနာ္ဘာမွမလုပ္ပါဘူး"
"ဒါဆိုအခုအေျခအေနကဘာလဲ မင္းမလိမ္နဲ႔"
တစ္ခန္းလံုးကို ေဝ့ဝဲၾကည့္ျပီးကိုကိုကေျပာသည္။
တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားသည့္ အ့ံလက္ေတြၾကားကေတာ့ ရုန္းထြက္မသြား။
ထြက္သြားလို႔မရတဲ့ အေျခအေနမဟုတ္တာေၾကာင့္လဲပါသည္။
"ထ…မ်က္ႏွာသစ္ရေအာင္"
ကိုကို႔ကိုခါးကေနေပြ႔လိုက္သည္။
မထိနဲ႔ဆိုသည့္သေဘာျဖင့္ ကိုကိုျရုန္းသည္။
လူကျဖင့္ မဟန္နိုင္ဘဲနဲ႔ အ့ံကိုတြန္းဖယ္ခ်င္ေနသည္။
အ့ံျပံဳးစိစိလုပ္ရင္းသာ ေပြ႔ခ်ီလိုက္သည္။
ဆက္မရုန္းေတာ့ဘဲ ကိုယ္ေပၚကေစာင္ကိုသာ တင္းေနေအာင္ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
မ်က္ႏွာသစ္ေပးျပီးခုတင္ေပၚျပန္ေပြ႔တင္ထားလိုက္
ျပီးမွအ့ံမ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ျပန္ဝင္ခဲ့သည္။
