Survive~a dutch one direction story

Hoofdstuk 18

welkom in mustacheland!

Sorry dat het zo lang duurde, maar ik heb een hele goede reden!

ik zat echt ff in een dip en dat had wel nog een aantal dagen geduurd totdat ik weer echt kon lachen zonder dat het gefaket was. Nahja, lekker boeiend enzoo, maar mijn punt is dat dit niet een super mega vrolijk hoofdstuk wordt, want ik ben gewoon niet gezellig en grappig als ik net uit een dip kom. Je weet wel, je moet er natuurlijk nog even inkomen ;P

Dit hoofdstuk word opgedragen aan kayleighx98, zoals beloofd, dus... hier is ie dan !

Ik had trouwens een nogal cranky weekend, Een rare dansende man die eenzaam ging bowlen en dus blijkbaar ook dansen, en in de bioscoop een huilende man terwijl de film helemaal niet zielig was!

Serieus, "alles is familie" is alles behalve een zielige film.

Hiernaast staat het liedje "Impossible", de officiële versie van shontelle, omdat dat toch wel de mooiste versie is naar mijn mening ;) Maar dat liedje mag je aanzetten zodra ik een korte laag golfjes neerzet, want dan heeft het een goede timing.

Ik ga maar beginnen dan, Damens en Heren, Hoofdstuk 18!!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sophie's POV

Na een tijdje is iedereen, zelfs Niall, klaar met eten. Gewoon omdat dit echt verschrikkelijk dagelijks is, weet ik dat Liam nu de taken gaat verdelen. Ik zie zijn mond open gaan. daar komt het weer hoor...

'Niall en ik gaan eten zoeken, Zayn gaat hout zoeken, Sophie gaat alle doeken wassen, Haz gaat steeds water halen en onze Boobear gaat het dus allemaal "zuiveren".' zegt Liam.

'Boobear?' vraag ik terwijl ik Louis aankijk.

Hij knikt vrolijk.

'Wat is er nog meer wat ik nog niet weet?' vraag ik droog

'Hmmm.... dat ik wel eens Tommo de Tomlinson wordt genoemd.' zegt hij blij

'Oke, hier ga ik dus echt niet serieus op antwoorden. Dat snap je wel hè?' zeg ik terwijl ik opsta.

Ik pak alle doeken bij elkaar en gooi ze buiten neer. Oke, waar is dat vreemde plankje? Ik loop rond en kom de hut in. Ik zie Liam met Harry praten. Ze zien er beide niet zo gelukkig uit. Sterker nog, volgens mij hebben ze zelfs tranen in hun ogen!

'Oww.... Sorry.... Ik ga al, maar waar ligt dat rare plankje?' vraag ik

Liam wijst naar links en in een miliseconde loop ik om hen heen. Ik pak het plankje en maak dat ik wegkom. Bad timing...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Liam's POV

Ik hoop maar dat ze niets heeft gehoord. Dat zou één, heel embarressing zijn en twee hélemaal niet goed... Maar dan bedoel ik ook echt HELEMAAL niet goed.

'Haz, we moeten echt opletten.' zeg ik

'Weet ik...' zegt hij

'Weet je, laat het los voor een tijdje.' antwoord ik vlug.

'En hoelang is dat tijdje?' vraagt hij

'Voor altijd?' vraag ik

'Sorry, maar dat gaat mij echt niet lukken hoor. Zodra we hier weg zijn moeten we er iets van zeggen!' riep hij

'Ssssst!' Lou brengt steeds water en Sophie is hier niet ver weg vandaan. Dus probeer een beetje zachtjes te doen. Trouwens, we moeten nog wat werken om hier te overleven.' zeg ik en ik sta op.