Survive~a dutch one direction story

Hoofdstuk 10

Woehoee! 486 lezers :D

I'm so proud! :')

anywayy, in het vorige hoofdstuk was er een begin van een blind date. Maar wie was die blind date?

Hmm....  daar kom je wel achter in dit hoofdstuk :)

Er was iemand die het goed had, so... yeah!

Zal ik maar beginnen dan? Mjahh... denk het wel :)

hiernaast staat een liedje (weer van Christina Grimmie, mhihhii..)

Soo.. listen it! het past bij een gedeelte van dit hoofdstuk.

Hierin staat trouwens ook het geheim van Sophie, iets waar ze zich erg voor schaamt omdat mensen haar door die gebeurtenis anders gaan behandelen.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Sophie's POV

Ik sta op en loop naar hem toe. Ik zie hoe mij me aankijkt, ik weet zeker dat hij zich afvraagt hoe ik aan de jurk kom. en inderdaad...

'Hoe kom je aan die jurk?' vraagt hij

'Nou, dat is heel eng, hij spoelde recht voor mijn voeten aan toen ik de brief al had gelezen.' grinnik ik

'Wauww... en wauww.... Mooie jurk en dat hij aanspoelde is wel heel vaag,' zegt hij verbijsterd.

Ik ga op de grond zitten en ga met mijn hand over de plek naast mij als gebaar dat hij mag gaan zitten. Hij gaat zitten en kijkt mij aan.

Na een korte stilte zeg ik,'Streepjes...'

Hij grinnikt,'Ik vind hem heel mooi.'

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ff tussendoor: Hint, hint...

Je weet nu al wie het is :)

Ok, ik ga weer verder.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Het is nogal awkward om op een blind date te zitten terwijl je niet eens weet hoe je moet verwoorden dat je jezelf hebt afgesloten en dat je niet eens weet of je hem wel leuk vind. Ik weet diep vanbinnen dat niet alle jongens zoals Jim zijn, maar het is moeilijk te verwerken.

'en..?' vraagt hij

Ik kijk op en open mijn mond, na drie secondes sluit ik hem weer.

Ik zie hem verslagen naar beneden kijken. Dit gun ik hem niet. Ik móét het hem uitleggen.

'Lou, het is niet jouw schuld...'

hij kijkt op maar hij zegt niks.

'Het is gewoon... Ik heb het nog niet verwerkt.'

'Wat verwerkt?' vraagt hij hoopvol.

'Jim, mijn vorige vriendje. nouja, vriendje...'

'Wat heeft hij dan gedaan?'

'Hij... hij was een loverboy,' zeg ik terwijl ik afstandelijk naar beneden kijk.

'Wat?' zegt hij begrijpelijk.

'Ik ontmoette hem in een park toen ik Sam uitliet, ik was nogal verdrietig, ik had ruzie gehad.'

De tranen schieten weer in mijn ogen. Sterk zijn, niet huilen, niet huilen, niet huilen. Ik slik de tranen in en probeer verder te gaan.

'Hij liep met me mee en toen ik Sam thuis had gebracht belde hij om te gaan winkelen. Ik zei ja, en hij kocht alles voor me. Dat ik daaraan niet had kunnen zien dat hij een van die jongens was.'

'hey, het is niet jouw schuld, maar die van die zak die andermans leven rumineert.' zegt hij bemoedigend.

'Toen vroeg hij wat ik deed als opleiding en ik zei journalistiek. Hij zei dat hij een plek dichtbij wist waar veel aan de hand was en een heel goed onderwerp was voor een recensie. En inderdaad, het was een plek waar veel aan de hand was... Hij had mijn mobiel al ongezien afgepakt en niemand kon me helpen. Er was bijna niemand te bekennen tot ik binnenkwam. Een vieze oude man die een dikke sigaret zat te roken zat achter een rommelige tafel. Jim nam een sigaret en zei dat hij een nieuwe aanwinst had. Ik wist wel al waar ik was en waarom ik een nieuwe "aanwinst" was. Ik werd naar een kamer bedacht en erin geduwd. In die kamer zaten elf meisjes, allemaal nederlands of belgisch. Ze zeiden dat ze ook op zo'n soort manier hier waren gekomen en dat ik het maar moest accepteren. In de hoek zat nog een meisje en die keek naar de muur. Ze leek ongeschonden, en kleedde zich verschrikkelijk. Toen ik aan de praat was geraakt met haar vertelde ze dat ze zich express zo stom kleedde, Dan zou niemand haar kiezen. Ik vond het sllim bedacht, dus ik deed het ook. We waren zo apart van de groep, die zich nogal kleedde alsof ze ervoor hadden gekozen. Ik zat er bijna drie weken, toen er een knal van een schot in het gebouw klonk raakte iedereen in paniek. na enkele minuten werd onze deur ingetrapt en het was ieder voor zich. Behalve Anne en mij, wij hielden elkaars hand vast tot we veilig bij de politie buiten waren. Later kregen we te horen wie er door de politie was neergeschoten.'

'Wow, wat een verhaal... wie was er dood?' vraagt hij terwijl ik kleine traantjes in zijn ogen zie.

'Jim... vanaf dat moment heb ik besloten dat ik nooit meer zo voor iemand zou vallen omdat ze allemaal hetzelfde waren. Ik weet dat het niet waar is, maar het voelt beter als ik me helemaal afsluit. het voelt niet beter voor anderen, en ik weet dat ik dat zelf ook, maar het is zo moeilijk om het achter te laten. Ik weet niet of ik verliefd ben, ik laat het mezelf niet toe.'

'Maar waarom heb je dit niet eerder verteld?'

'Diegenen die ik het heb vertelt gingen me als een zielig ziek meisje behandelen of als een of andere prostituee.'

Ik voel dat er een traan over mijn wang loopt en dat Louis' vinger eroverheen gaat om het weg te vegen.

Ik zie dat het al bijna helemaal donker is en ik heb dorst.

Louis' POV

Na haar verhaal snap ik dat ze zich afsluit voor een vriendje. Ik zal tot mijn 90ste single blijven na zo'n gebeurtenis.

Ik zie dat ze opstaat. Ze staat aarzelend maar geeft me een kus op mijn wang. Tintelingen schieten door mijn buik heen.

'Maar ik geef wel om je, Lou,' Zegt ze zacht en ze loopt weg.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Dat was hoofdstuk 10!

Wàààtt? Jaa,, echt waar :P

DoItLikeHoran had de date goed, alleen het geheim had niemand goed...

Did you liked it?

Ik vind hem trouwens heel lang, vooral voor op een zondag avond.

en ik zou graag 4 votes krijgen voor dit hoofdstuk, lukt dat?

well, keep reading!

Comment/Vote/Fan?

p.s. een android-app tip: Pou. Het is een erg droog spel, maar vooral heel verslavend.

xxxx Generations