SILENT SCREAM ~TOMENA TEXTING~

'AHINI ALDIKLARIN YÜZÜNDEN'

Elena aynadaki yansımasına baktı ve kızarmış göerini incelerken sinirle yutkundu. Böyle zayıf olmak istemiyordu, bu kadar çabuk kırılmak, kolayca parçalanmak... berbattı.

  BMP'deki son mesajları ne olur ne olmaz diye silmişti. Herhangi biri görürse katilin Tom olduğunu düşünürdü, bunu göze alamazdı.

  Yerden çantasını alarak yatakhanenin merdivenlerden aşağı indi, kahvaltı için büyük salona geçti. Gergindi... dün gece Marvolo'nun onu çağırdığı yere gitmemişti. Gerçi yazışmalarından sonra genç oğlanın onun gelmesini beklemediği aşikardı, Elena bunu açıkça belirtmişti.

  "Hey, Lena."

  Kendisine hitap eden Gryffindor'lu çocuğa bakmak için geriye döndü ve konuşmasını bekledi. Ağzını açtığı anda ağlamaktan kısılmış sesi belli olacaktı çünkü.

  "Nasılsın?" Diye sordu oğlan, sona doğru sesi hafifçe gitmişti, kızın yüzüne şaşkınlıkla baktı. "Ah... ağlamışsın."

  "Okulda iyi şeyler olmuyor, biliyorsun." Dedi Bluove iç çekerek. İnandırıcı olabilmeyi umdu. "Katil bulunmadı ama dün başka bir cinayet daha işlenmediği için bugün dersleri başlattılar, herkes gibi moralim bozuk benim de."

  "Anlıyorum, istersen benimle her zaman sorunlarını paylaşabilirsin."

  "Elbette," kız bakışlarını önüne çevirdi. "Teşekkür ederim, Charles."

  Arkadaşı yanından uzaklaştığında Elena iştahsız hâlde yemeğini yemeye başladı ve son günlerde iyice asosyalleştiğini fark etti, dostlarıyla eskisi kadar sohbet etmiyordu ve bir konuşmayı başlatan asla kendisi olmuyordu.

  Mantıklı davranmak gerekirse Marvolo benim için zararlı, dedi içinden. Ama o olmadığı zaman da eksik hissediyorum... ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.

_________

  SILENTSCREAM: Ne yapıyorsun?

 
  Görüldü.✔✔

  Elena, Tom ile aralarında geçen  konuşmadan sonra ona nasıl mesaj attığını bile bilmiyordu. Bu gurursuzluk muydu? Kendini küçük mü düşürüyordu?

  Oysa bunu sadece ondan gelecek herhangi bir kelimeyi okumak için yapmıyordu, emin olmak istiyordu; Marvolo her an Ravenclaw'lu kızın ölümüyle ilgili bir şeyler yapabilirdi, Elena da dahil olmak üzere birilerini suçlayabilirdi... o zaman gerçekten kötü hissederdi.

  Gidip şüphelerini profesörlerden birine anlat, dedi kafasının içinde, uyarı niteliğinde bir ses. Yapmazsan vicdanın fazlasıyla zor durumda kalacak, biliyorsun.

  Genç kız kendi kendine kafasını iki yana salladı ve gözlerini kapattı.

  Telefonunu çekmecesinin üstüne koydu ve yatağının yan tarafındaki  perdeleri çekti. Vakit gece bire geliyordu, Tom da onun gibi uyumamışsa bu sadece tek bir anlama gelebilirdi: Düşünüyordu. Ne yapacağını planlıyordu.

 
  SILENTSCREAM: Görüldüden nefret ediyorum.

  TOMRIDDLE: Meşgulüm.

  SILENTSCREAM: Bu saatte mi?

  TOMRIDDLE: Evet.

  SILENTSCREAM: Aklında nelerin döndüğünü biliyorum, ama yapma

  SILENTSCREAM: Kimsenin başını derde sokma.

  TOMRIDDLE: Neyden bahsettiğini bilmesem de hareketlerime kimse karar veremez, bunu aklına kazımanı tavsiye ederim Silent Scream.

  SILENTSCREAM: Sana emir vermiyorum.

  SILENTSCREAM: Ne bekliyorsun, yalvarmamı falan mı? Canını acıtmayı planladığın kim bilmiyorum ama sonuçlarının çok iyi farkındayım Marvolo, bu senin için iyi olmayacak.

  TOMRIDDLE: Beni güldürme... Hiçbir şey aleyhime olmayacak.

  TOMRIDDLE: İnsanlar için endişelenip durmayı da kes, midemi bulandırıyorsun.

 
  Elena sessizce ekrana baktı.

  Ağlamayacaktı, hayır. Bunun için göz yaşı dökmek saçmaydı. Marvolo için bile olsa, bir daha asla ağlamayacaktı.

  SILENTSCREAM: Pekâlâ, ne yaptığın umrumda değil. Yalnızca ahını aldıkların yüzünden başına gelecekleri düşünüyorum... ve biliyor musun? Geleceğini pek de parlak görmüyorum.

Görüldü.✔✔

 

▪▪▪▪▪▪▪▪

  Oy veriyorsunuz da yorum yapmıyorsunuz ha. Sizi Marvolo'ya verip Crucio ile işkence çektirmemi istemiyorsanız fikir belirtin (: