Taming The Beta (Taming Series 2)

Chapter One

"That was in the past. I am not that kind of person anymore."

"Even you've changed. My love for you doesn't. We are still mated, Farah."

I don't mind his words. I don't mind his touch. I don't mind his existence anymore.

"I, M-Maria Farah McMahon, do... solemnly swear..." I paused when I felt that he held my hand.

Mabigat ang aking paghinga na nakatitig sa kamay niyang nakahawak sa akin. Nakita ko pa ang mga galos nito, may nakahulma pang kadena sa balat niya.

His eyes already had tears while looking at me. "Y-You can't do this... to me... F-Farah... d-don't... p-please..."

Hindi ko pinansin ang pagmamakaawa niya. Kahit masakit sa akin ang makita siyang lumuha, wala na akong pakialam. Kailangan kong putulin ang hibla ng aming pagmamahalan.

"...that I will faithfully cut our mate bonds today and forever. I don't want you to be my mate. You're rejected. I don't need someone like you in my life," I finished my words, merciless eyes darted on him. Nakita ko ang pagdaloy ng kanyang luha sa kanyang pisngi.

Inalis ko agad ang pagkakahawak niya sa akin. Tinalikuran ko na siya, hinakbang ko ang aking paa papalayo sa kanya. Kahit mabigat ang aking mga paa ay nilabanan ko.

"F-Farah... d-darling, p-please... don't. I'm... so sorry, Farah..."

I heard him sob. Aabutin niya pa sana ako dahil kumalansing ang kadenang pilak pero binilisan ko ang aking paghakbang.

"F...Farah... I love you... p-please, d-don't cut our bonds," mahinang sambit niya na puno ng pagmamakaawa.

His sobs made my whole system weaken. I bit my upper lip to hold the tears that want to burst out. I want to get out of here. Kahit mabigat ang mga paa ko ay pilit akong humakbang papalayo sa kanya. Hindi ko kayang marinig ang kanyang pag-iyak dahil parang tinutusok ang puso ko.

Hindi ako dapat maawa. He deserved it. He deserved the pain I caused. Kulang pa ang sakit na nadama niya sa sakit na nadama ng aking puso.

Napasandal ako sa dingding nang makalabas ako sa selda niya. I hold my chest, it still beating fast. Habol-habol ko rin ang aking hininga. Napahawak ako sa aking pisngi nang may mainit na likidong pumatak galing sa aking mga mata.

Sh*t! Farah, why are you crying?

Agad kong nag-ayos ng sarili. Mapait akong ngumiti. Hindi ko dapat sayangin ang aking luha sa mga taong hindi man lang ako kayang pahalagahan. Hindi ko dapat sinayang ang luha ko sa taong nagsinungaling sa akin.

I let out a laugh at my stupidity. Cursed you, Davin!

Nagsimula na akong humakbang patungo sa selda ng napakasamang tao na nakilala ko-sa ama ni Davin na si David.

Nang makita niya ako ay agad siyang ngumisi. Kinuyom ko ang aking kamao at pinigilan ang aking galit sa pamamagitang pagngitngit ng aking ngipin. How could he manage to live again?

Bakit nabuhay pa ito pagkatapos nang mga natamo niyang sugat sa digmaan? Why did my friend save this evil? Totoo talaga na masamang damo ay matagal mamatay.

Alam kong kulang pa ang pagpahirap ko sa kanila gabi-gabi. They need to be tortured, to pay for what they did to me, especially to our family.