Belki de benden intikam aldı diye düşündüm. Ben onu ortada bıraktığım gibi oda beni bırakmıştı. Ya da gerçekten seviyordur. Bu benim söylediklerim sadece kafamda kurduklarımdı. Birlikte yaşamamızı istediklerimdi. Yazılarım gün geçtikçe devam ediyordu. Hatta gün geçtikçe daha iyi oluyordu bile diyebilirim. Aynı sınıfta olmamız sanki onun umrunda değildi. Ve o dünya üzerinde olabilecek en saçma kişiyle sevgiliydi. Tahmin ettiğim gibi ilişkileri uzun sürmedi. Ayrıldılar. Hatta çocuğun başka birini sevdiği ve sırf bu yüzden ayrıldıkları bile gelmişti kulağıma o zamanlar. Yani barışmaları Alex'in Fenerbahçe'ye dönmesi kadar imkânsızdı. Gururumun duygularıma yenik düştüğü bir anda mesaj attım ve tekrar konuşmaya başladık. Ama sanki birşeyler eksikti. Konuşmayı bıraktık ve aşk adamı tecrübelerime dayanarak tekrar barışacaklarını düşündüm. Düşündüğüm gibi tam iki ay sonra barıştılar. Zaten Alex'te Fenerbakçe'ye dönmedi. Ağlamadım ama üzüldüm. Keşke Alex dönseydi de siz barışmasaydınız. Ben zaten Alex gittiğinde de ağlamamıştım ama çok üzülmüştüm.
YOU ARE READING
MUTSUZ SON
Teen FictionBazıları aşklarını film yapar bazıları kitap ama hicbir karşılıksız aşk anlatılmadan durmaz. (Bu hikayedeki her hayal hayat ürünüdür.)
