Make Me Believe (ASHLEY 4) ☑

Chapter 25

"God, I miss you so much.."

I know he's lying but why does my heart beats faster? Why do I feel a little bit happy? Why? Why do you have to be a liar, Rogue?

I let my tears fall, Hindi ko alam kung para saan ang mga luha ko, is for the show? For the pain? For the longing? Damn.

Two weeks passed and every minute I am with him feels like a torture, mahirap magpanggap. Mahirap magpanggap na ok lang kahit na masakit na. Gaya ngayon.

"Dito sila madalas nagkikita, we have ears inside too kaya malalaman natin ang pag-uusapan nila." Sabi ni Paul na gaya ko ay seryosong nakatingin sa babaeng papasok sa loob ng isang restaurant kung saan naghihintay si Rogue.

Nanikip ang dibdib ko ng makita ko ang paghalik ni Rogue sa pisnge ni Joy ng makalapit ito sa kaniya, nagtagis ang bagang ko. Liar.

Pinindot ni Paul ang red button sa hawak niyang speaker. Naramdaman ko ang pagtingin sa akin ni Paul pero nanatili ang mga mata ko sa speaker na hawak niya.

"How's pretending?"

"Good." Parang wala lang na sagot ni Rogue

"You really can make her believe you, effortless. " pagmamalaki ni Joy.

I gritted my teeth. "Effortless?" Bulong ko. Inagaw ko ang speaker mula kay paul at tinapon iyon sa labas ng kotse. "Let's go." Utos ko kay Paul na agad naman niyang sinunod. 

Pagkapasok ko sa kwarto ko ay agad kong ni-lock ang aking pinto at tinawagan si Troy. Sinagot naman niya ito kaagad.

"You promised to kill Joy!" Galit kong sigaw.

He sigh. "Dear, We need to keep her alive, kailangan ko pa siyang gamitin laban sa-"

"I don't fucking care! You promised..." nangilid ang luha ko dahil sa galit. "You promised to help me  feel better, patayin mo si Joy."

"I promised you, and I won't break it. Ako mismo ang papatay sa kaniya. By the way how's my granddaughter?"

"She's... she's not doing well." Mahina kong sabi. Its been weeks since I last saw her. I miss her so much. "We're not doing well."

"I'll visit her tomorrow, pupunta ba bukas ang papa mo?"

Papa and him are still not in good terms. Papa knew about Troy's existence even before, at nalaman ko ding si Troy ay naging doktor ni kuya ng minsang inatake siya noon. Papa ang him are not that close, kaya naman mas mahirap silang pag-ayusin. Both of them are hard-headed and cold-hearted when it comes to each other. But Troy on the other hand always protects me, akala ko nung una ay pakitang tao lang, pero nalaman kong may anak pala siyang babaeng pinatay ng isa sa mga kalaban namin, at magkahawig kami ng anak niya. Sa totoo lang ay Mas open pa nga ako sa kaniya keysa kay papa, maybe because I grew up without papa by my side or because I'm afraid of my father's judgement.

"I don't know."

"How's pretending?" He asks.

Mapait akong ngumiti. Parang si Joy lang ah? "Fine. Paniwalang-paniwala siyang wala akong alam na manloloko siya."

"And dyesebel?"

"He will never know about her."

"But she's his. And dyesebel knows Paul is not her father. Lagi niyang tinatanong sa akin ang patungkol sa totoong ama niya."

"She never ask me." Pabulong kong sabi.

"Its because she don't want to make you worry. She cares and loves you the most, for her your the greatest mother, ty. So if I we're you, I'll talk to her, I will not waste a minute..."

Im scared. "Im busy." Huminga ako ng malalim para pigilan ang paglabas ng emosyong kinikimkim ko. "I have to get rid of Rogue, first."

Natahimik siya saglit. "Well then, Do your best my niece. Make the show successful."

"I will definitely."

--

"Baby.." bati sa akin ni Rogue ng makalapit na siya sa akin saka ako hinalikan sa pisnge.

Pilit akong ngumiti sa kaniya at hinalikan din siya sa pisnge. Nandito kami ngayon sa office ko sa  HUE Empire. Sinasadya kong dito kami laging magkita dahil alam kong hindi lang ang paglapit sa akin ang kailangan niya, he needs to stole something from us.

Binuksan ko ang laptop ko at tinipa ang password ng office ni papa,  sa gilid ng mga mata ko ay kitang kita ko ang pagbaling ng atensyon ni Rogue sa screen ng laptop ko. I smirked before clearing my throat.

"Walang tao sa office ni papa for the whole week, nasa bakasyon kasi sila ni mama kaya sa akin pinabantayan."  Sabi ko pa.

"Mhh." Lumapit siya sa akin at hinaplos ang magkabilang pisnge ko. "You must be so tired..."

Bakit? Gusto mo na akong pagpahingahin? Para ano?

Pagod akong ngumiti sa kaniya. "Kaya ko pa naman, at isa pa kung may dapat mang magpahinga sa ating dalawa..." hinaplos ko ang leeg niya. "Ikaw iyon."

I felt him stilled, kaya pinalambing ko ang ngiti ko. Hinawakan niya ang kamay kong nasa leeg niya at masuyo akong tiningnan sa mga mata. "I love you."

How could he sound so honest?

"I think I need to take a rest now. Uuwi nalang muna ako." Sabi ko pa at tumayo na.

Pero nakakailang hakbang palang ako ay naramdaman ko na ang mga braso niya sa beywang ko, I closed my eyes as his lips landed on my nape, agad na nag-init ang katawan ko. Pataas ng pataas ang maiinit niyang palad hanggang sa marating neto ang mga mayayaman kong dibdib, he gently massaged it as he continue to kiss my nape. His touch is really something.

"Rogue..."

"Hmm? Yes baby?"

I tilted my head to give him the complete access to my neck. "What .. are you doing.. oh."

"I missed you so much." Sabi niya at bigla akong pinaharap sa kaniya, I can see adoration, and lustful desires on his eyes. Agresibo niyang sinakop ang mga labi ko habang ang dalawang braso ay nakayakap sa akin. He slid his tongue inside my mouth and thag earns a moan from me.

Alam kong mali pero bakit hindi ko siya magawang pigilan? Is this even part of the show?

Itutuloy pa...