Before I left I heard him sighing as If he is tired on taming some spoiled brat. I didn't mean to make him worry. I didn't mean to be like this. I didn't mean to be a monster.

Ng makarating ako sa hospital ay agad akong nagtungo sa kwarto ni Dyesebel, Ng makita kong bahagyang nakabukas ang pinto at may naririnig akong tawanan mula sa loob ay malalaking hakbang ang ginawad ko papasok.

"At kung sakali mang magaling ka na ay dadalhin kita doon, maganda ang lugar na iyon at presko pa ang hangin, may mga ibat-ibang klase din ng mga ibon na doon mo lang yata makikita." Excited na sabi ng batang lalaking naka-upo sa upuan katabi ng kama ni dyesebel.

"Talaga? Kung ganoon, kailangan ko na palang gumaling." Masayang sabi ng anak ko.

Napatitig ako sa batang lalaking kausap niya. I frown when I realized thay I knew the kid.

"Dyesebel.." I called out my daughter's name to drew their attention on me.

Dyesebel's smile fades as well as the boy's. Sa bawat hakbang ko palapit ay mas nakikita ko ang takot sa mga mata ng batang lalaki, I assumed that for now, he recognized me. He recognized the woman who killed his older brother.

"Mommy.." alanganing bati sa akin ng anak ko.

Ngumiti ako sa kaniya at hinalikan siya sa ulo saka hinarap ang batang lalaki. "Your friends with my daughter?"

Napalunok siya at dahan dahang tumango. My brow arched, I thought he would deny my daughter. "O-opo."

"Bakit ka nandito? Hindi pwede ang bata sa loob ng hospital dahil mas prone kayo sa bacteria at germs na nandito sa hospital. Are you with someone?"

"N-nandito po ang kuya ko... nasa O.R, pinapasok po ako nung guard kasi nagmakaawa po ako sa kaniya, dahil gusto ko pong masigurong ligtas si kuya-"

"So you better go now, puntahan mo ang kuya mo at hindi ang anak ko, make sure he's safe dahil baka patay na siya."

Namumutlang binalingan niya ng tingin ang anak ko saka nagmamading lumabas ng kwarto, I faced my daughter once I saw the door closed. Nakayuko si Dyesebel habang pinagsisiklop ang nga daliri niya.

"I told you not to be friends with boys, dyesebel!" Galit kong asik.

"S-sorry, mommy... he is friendly naman unlike the other-"

"Boys are boys! All of them were the same! And that boy!" Tinuro ko ang nilabasan netong linto. "Is not different!"

Umiyak na ng tuluyan si dyesebel. "M-mommy... I'm sorry..." she said while trying to hold my hand.

Napapikit ako ng mariin, bumuntong hininga ako at niyakap siya, I carefully patted her head. "Mommy didn't mean to be mad, You know I'm just protecting you, right?"

Humihikbing tumango ito. Nai-angat ko ang aking ulo ng may biglang kumatok, Napatingin ako sa lalaking nasa pinto ngayon, he studied the scenario and for a couple of seconds he walks towards us, he gave me a meaningful look before sitting on the hospital bed and held my daughter's hand.

"Hey princess... did mommy scolded you?" Malambing na sabi ni Paul.

Kumawala naman ang anak ko sa aking yakap at ibinigay ang buong atensyon sa bagong dating. "Its my fault, daddy Paul, I let a boy enter my room and talk to me..."

Tumaas ang kilay ni Paul. "A boy?" Sabi niya at tiningnan ako saglit. "You know the only one rule of mommy, right?"

"No boy." Humihikbing saad naman ng anak ko.

Huminga ng malalim si Paul. "Did mommy hurt you?" Umiling si Dyesebel. "What else did mommy did?"

Umiling ako at walang pasabing lumabas na ng kwarto. Ramdam ko naman ang pagsunod sa akin ni Paul, nakasalubong ko si Kuya na ngayoy masama ang tingin sa akin.

"You even scolded your own daughter? Ty, your becoming worst everyday. " di makapaniwalang sabi neto at nilampasan na ako.

Mapait akong napangiti at dumiretso na sa parking lot, I was about to open my car's door when someone grab my elbow making me face him. His face softened when he sae how my Tears waited to be burst out. He smiled at me before pulling me into a hug. I let myself cry on his chest.

"Its fine, your daughter is not mad at you... she's just shock of your sudden reaction."

"Im scared, Paul. Baka ayaw nadin sa akin ng anak ko kasi masama akong ina.."

"Sshh. Your not a bad mother. You just wanted to free your child from any possible pain."

"Rogue used to hate me  because I'm a criminal. Kuya, is now starting to doubt and see me as a monster. And now... my daughter-"

"She loves you."

"Im scared that everyone will hate me, you know."

He hugged me tighter, and even kissed my temple. "I will never hate you."

"Im a criminal, a monster, how come you still choose to comfort me?" And I even broke your heart.

"I told you... I love you."

Mapait akong napangiti. "I wish I can say the same."

He sighed. "How I wish too."



Itutuloy pa...

Make Me Believe (ASHLEY 4) ☑Where stories live. Discover now