DONUT KATLİAMI || (YOUTUBERLAR)

30. BÖLÜM (FİNAL)

Zil sesiyle uyandım. Gözümü açmadan kapıya gittim.

"Kim o?" Diye seslendiğimde Doğa

"Açsana kızım ağaç oldum burada" diye söylendi.

Kapıyı açtım ağzımda geveleyerek "Hoşgeldin." dedim.

Sonra tekrar yatağıma yattım. Tam uykuya dalacaktım ki Doğa yatağa zıpladı.

"Hadii kalk uykucu. Seni Lale pastaneye kahvaltıya götüreceğim."

"Ben kahvaltı falan istemiyorum. Sadece uyku istiyorum." diye mırıldandım.

Doğa "Peki" dedi. Ve odadan çıktı.

Açıkcası bu kadar çabuk vazgeçmesini beklemiyordum.

Göz bandımı indirdim fakat üstüme gelen soğuk suyla aniden sıçradım

. Doğa bana pis pis sırıtırken üstümde uyku namına hiçbir şey kalmamıştı.

"Doğa işte şimdi bittin sen kızım." diyerek tüm çingenliğimle üstüne zıpladım.

🍩

Doğayla boğuşup intikamımı aldıktan sonra söz verdiği gibi beni kahvaltıya götürüyordu.

Pastaneye girdik. Lale abla bizi karşıladı. Fakat eski neşesi üstünde yok gibiydi.

Farkettirmemeye çalışıyordu ama bir şeyler vardı.

Kahvaltı yaptık ama cidden artık dayanamıyordum.

Lale abla sanki zorla gülümsüyordu ve sürekli bir yerlere dalıyordu.

Sabredemedim ve sonunda sordum.

"Lale abla bir şey mi var? Bugün çok düşüncelisin"

Gerçekten o kadar içtendi ki hemen kendini toparladı gülümseyerek

"Yok bir şey canımm ne olsun ki?" dedi.

Fakat artık iş işten geçmişti. Bir şeyi merak ettiysem sonuna kadar savaşırıdım.

Artık kadında sık boğaz etmeme dayanamamış olacak ki "Tamam anlatacağım." dedi.

" Eşim öğretmen biliyorsunuz ki. Ne zamandır memlekete tayinini istiyordu. Sonunda çıktı."

Doğa sevinçle " E ne güzel işte Lale ablaa" dedi

Doğayı hafiften dürttüm. Ve Lale ablaya döndüm.

"Peki sen gitmek istiyor musun ki?" dedim

"Yani evet istiyorum. Ama çıkınca da bi garip oldum sonuçta yıllardır emek verdiğim pastaneyi satmak kolay değil."

İşte bu gerçekten kötü bir haberdi. Cidden yıllardır sevdiğim pastaneyi bırakmak bana bile zor geliyordu ki Lale ablayı düşünemiyordum.

Doğa dudak bükerek." E şimdi ne olacak yani" dedi.

Lale abla " Bakalım satılığa çıkardık. Eşimde orada ev bakıyor. En kısa zamanda taşınacağız." dedi.

Biraz daha Lale ablayı teselli ettikten sonra eve döndük.

🍩

Bu kafaya takma olayına bir dur demeliydim sanırım.

Tamam Lale ablayı seviyordum ama Pastaneye de çok üzülüyordum.

Sonuçta kaç yıllık bir geçmişimiz vardı. Ve ayrıca son zamanlarda da kendi pastanemmiş gibi sık sık geliyor ve vakit geçiriyordum.

Sanırım bunu özleyecektim.

Aradan 1 gün geçmişti. Ama bende bir değişiklik yoktu.

Kaya mesaj atmıştı. Lale pastanede buluşacaktık.

🍩

Kaya çok neşeliydi fakat beni farketmişti.

"Hayırdır? Çok durgunsun."

"Yani biraz" dedim.

"Sebebini tahmin edeyim mi?"

"Sen biliyor musun ki?"

"Evet Pastane satılıyormuş."

"Sen hiç üzülmedin galiba."

"Yani Ada sonuçta bazı şeylere engel olamayız fakat onları güzelleştirebiliriz. Yeni sahibi belki daha iyi olur."

"Ne kadar olabilir ki Kaya? Pastane benim olmasa da benimmiş gibi hissediyordum. Şimdi bambaşka birinin olacak."

Kaya dudağını büzerek

"Bakalım göreceğiz" dedi.

Aradan bir kaç dakika geçti ve Lale abla içeri girdi. Bizi görünce neşeyle yanımıza yaklaşıp oturdu.

Açıkcası Lale ablanın moralinin düzelmesine de şaşırmıştım.

"Lale abla nasılsın?" dedim.

"Çook iyiyim" dedi Kayaya bakış atarak.

Ardından "Pastaneyi sattık." dedi.

"Ne? Kime?" diye heyecanla atladım.

Lale abla çantasından bir anahtar çıkarıp önüme koydu.

Kayayla ikisi bana bakıp gülüyordu.

"Bir dakika neler oluyor?" dedim.

Kaya kaşlarını kaldırıp dudaklarını bastırdı.

"Lale abla anahtarı yeni sahibine teslim etti işte" dedi.

Cidden şuan bütün duyguların karmaşasını yaşıyordum. Lale abla için üzülüyor Pastane için seviniyor ve ayrıca çok fazla da korkuyordum. Ve hala olayın şokunu atlatamamıştım.

" Ama ben, ben bunu kabul edemem."

Lale abla kaşlarını çatıp "Nedenmiş? Zaten yardımcım hala devam ediyor. Sadece pastanenin sahibi değişti" dedi.

"Ben bunu tek başıma yapamam" dedim

Kaya

"Tek başına değilsin zaten" dedi ve elimi tuttu.

"Bunu beraber yapacağız."

Bölüm Sonu her ne kadar Donut Katliamı benim için çok değerli olsa da bunun da sonu geldi. Umarım beğenmişsinizdir.

Bu kitabı okuyanlar bilsin ki yaklaşık 4 senem burada geçti ve büyüdüm bile diyebilirim. Hatta baş taraflar çok saçma bile geliyor. Fakat öyle böyle bitti işte...

Adayla Kaya o pastane sayesinde tanıştılar bende orayı tamamen onların yapmak istedim. Ki hikayeleri orada devam etsin ve son bulsun.

Hepinizi öpüyorum. Sağlıcakla kalın ❤️